https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Wyjaśnienie zespołu Aspergera nie jest łatwe, niezależnie od tego, z kim rozmawiasz. Nie jest to coś, co da się opisać jednym, zwięzłym zdaniem. Problemy wynikają z tego, że patrząc na osobę nie można stwierdzić, czy ma ona zespół Aspergera. Również dlatego, że przyczyny zespołu Aspergera nie zostały jeszcze jasno zidentyfikowane, czasami może być trudno przekonać ludzi, że schorzenie to faktycznie istnieje. Możesz spróbować wyjaśnić starszym dzieciom, że osoby z zespołem Aspergera zasadniczo mają problemy w 3 głównych obszarach. Jest to zwykle część kryteriów diagnozowania zespołu Aspergera. Te obszary to:
1) Komunikacja społeczna: Oznacza to wiedzę, co powiedzieć innym ludziom i zrozumienie znaczenia tego, co do ciebie mówią. Wyobraź sobie, ile razy dziennie w życiu Twojego dziecka pojawiają się podstawy komunikacji społecznej; w sklepach, w domu, w szkole, na ulicy. Osoby z zespołem Aspergera mogą mieć problemy w rozmowie z innymi ludźmi, ponieważ potrafią dosłownie brać to, co ludzie mówią. Przykładem może być powiedzenie osobie z zespołem Aspergera „Uśmiałem się do łez”, może ona się zaniepokoić, wierząc, że twoja głowa naprawdę oddzieliła się od ciała. Osobom z zespołem Aspergera może być bardzo trudno zrozumieć, kiedy ktoś żartuje, dlatego mogą się złościć lub zdenerwować czymś, co powiedziałeś, a co nie miało wyrządzić krzywdy.
2.) Zrozumienie społeczne: Oznacza to wiedzę, co robić, gdy jesteś z innymi ludźmi. Osoby z zespołem Aspergera mają trudności ze zrozumieniem relacji społecznych, nie rozumieją wszystkich zasad rządzących relacjami społecznymi. W miarę dorastania uczymy się, jak odpowiednio zachowywać się w określonych sytuacjach, na przykład uczymy się nie mówić ludziom takich rzeczy, jak „wyglądasz grubo” (chyba że celowo staramy się kogoś urazić). Osoba z ZA zwykle nie chce być niegrzeczna, chociaż czasami może się tak wydawać, dzieje się tak dlatego, że nie rozumie, jak się zachować.
3.) Wyobraźnia: Jest to zdolność myślenia o rzeczach, które nie są prawdziwe. Dzieci z zespołem Aspergera zazwyczaj nie interesują się grami polegającymi na udawaniu kogoś innego (np. gliniarzy i złodziei). Niektóre dzieci z zespołem Aspergera mogą być bardzo zainteresowane rzeczami, które nie są interesujące dla innych dzieci lub wykluczają interakcje społeczne. Mogą lubić kolekcjonowanie przedmiotów, które wydają nam się nudne lub niezwykłe.
Jedną z książek, na które natrafiłem, skierowaną do dzieci w wieku 7–15 lat, jest „Czy mogę ci opowiedzieć o zespole Aspergera?”. Przewodnik dla przyjaciół i rodziny” Jude Welt. Inne książki napisane przez młodych ludzi z zespołem Aspergera to „Świrusy, maniacy i zespół Aspergera: przewodnik po okresie dojrzewania” Luke’a Jacksona napisany przez chłopca z zespołem Aspergera, który miał wówczas 15 lat, oraz „Zespół Aspergera, wszechświat i wszystko” autorstwa Kennetha Halla. Istnieją również strony internetowe, które dostarczają wielu informacji na temat tego schorzenia. Dobrym rozwiązaniem jest Sibnet, założony w ramach projektu Seattle Children’s Hospital Project. Sibnet jest przeznaczony specjalnie dla rodzeństwa dzieci niepełnosprawnych i jest przeznaczony zarówno dla młodszego rodzeństwa, jak i dorosłych braci i sióstr. Strona zawiera informacje i zasoby dla rodzeństwa dzieci niepełnosprawnych oraz umożliwia im subskrypcję serwisu – miejsca, w którym mogą dzielić się informacjami i omawiać problemy, z którymi się borykają.