https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
W zachowaniach społecznych istnieją różnice kulturowe. To, co w jednej kulturze uważane jest za „normalne” zachowanie społeczne, w innej może być nietypowe. Ponieważ ASD jest w swej istocie zaburzeniem wzajemnych interakcji społecznych, przy ustalaniu, czy dane zachowanie można uznać za dewiacyjne, niezwykle istotne jest uwzględnienie norm kulturowych. Niektóre objawy ASD mogą być akceptowalne w określonych kulturach. Na przykład modalna kultura azjatycka uważa bezpośredni kontakt wzrokowy z władzami za oznakę braku szacunku. Dzieci uczy się, aby ze względu na szacunek unikać kontaktu wzrokowego z dorosłymi. W typowej ocenie ASD dorosły, który prawdopodobnie będzie uważany za autorytet, próbuje zaangażować dziecko w interakcje społeczne i zauważa zaniepokojenie, jeśli dziecko nie nawiązuje kontaktu wzrokowego. W rzeczywistości upośledzenie niewerbalnych zachowań społecznych, takich jak kontakt wzrokowy, jest jednym z kryteriów diagnostycznych wszystkich osób z autyzmem. W związku z tym dziecko wychowane w modalnej kulturze azjatyckiej może unikać kontaktu wzrokowego nie dlatego, że ma ASD, ale dlatego, że przestrzega norm społecznych swojej kultury. Relacje rówieśnicze to kolejny obszar, w którym wpływy kulturowe mogą się mylić. Niektóre rodziny mieszkające na odległych lub wiejskich obszarach lub nieposiadające innych dzieci w rodzinie mogą mieć ograniczony kontakt z rówieśnikami i ćwiczyć je w ograniczonym zakresie. Dlatego wyzwania w relacjach rówieśniczych mogą nie wynikać z podstawowych wyzwań w zakresie umiejętności społecznych, ale raczej z braku doświadczenia z rówieśnikami w tym samym wieku. Dlatego lekarze muszą postępować z wrażliwością kulturową, rozważając, czy ASD jest właściwą diagnozą.