https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Hans Asperger urodził się na farmie w Austrii jako starszy z dwóch synów. Wykazywał talent językowy, uwielbiał zapamiętywać i recytować poezję. Jego ulubionym poetą był Franz Grillparzer, austriacki poeta narodowy. W pierwszych latach niełatwo mu było nawiązywać przyjaźnie, ale udało mu się to w latach dwudziestych XX wieku, kiedy zaangażował się w ruch młodzieżowy w Austrii. Studiował medycynę w Wiedniu, gdzie w 1931 roku uzyskał stopień doktora medycyny. Podczas II wojny światowej służył jako oficer medyczny w Chorwacji. Po wojnie objął stanowisko kierownika katedry pediatrii w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Wiedniu. W 1944 roku opisał czworo dzieci z „psychpatią autystyczną”. Użył tego terminu do opisania wzorca zachowań, który obejmował zmniejszoną empatię, trudności w nawiązywaniu przyjaźni i utrzymywaniu wzajemnych rozmów, wszechstronne zainteresowania i niezdarność. Podkreślił ich mocne strony, takie jak zdolności intelektualne i ciekawość, i przyrównał dzieci do „małych profesorów”. Doktor Asperger znany jest z podkreślania mocnych stron swoich pacjentów i potwierdza się to w jego opisach dzieci. Sugerowano, że skupiał się na pozytywnych aspektach zachowań, ponieważ sam cierpiał na zespół Aspergera. Doktor Asperger był niestrudzenie oddany tej dziedzinie i choć przed włączeniem tego zaburzenia do Podręcznika diagnostycznego i statystycznego w 1994 r. niewiele było wzmianek o zaburzeniu Aspergera, wielkość jego wkładu w tę dziedzinę jest teraz jasna.