https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Dodatkową metodą leczenia, która wywołała pewne kontrowersje i debaty w dziedzinie autyzmu, jest dieta bezglutenowa i bezkazeinowa (dieta GFCF). Dieta GFCF polega na ograniczeniu żywności zawierającej gluten i kazeinę. Pokarmy zawierające gluten białkowy obejmują pszenicę, żyto i owies, natomiast kazeinę białkową można znaleźć w produktach mlecznych, takich jak mleko, ser i jogurt. Dieta jest bardzo trudna do utrzymania, ponieważ należy wyeliminować te białka z diety, a to oznacza monitorowanie spożycia przez dziecko spożycia w domu, szkole, restauracjach i wszędzie tam, gdzie może znajdować się żywność lub inne produkty zawierające gluten lub kazeinę. Na przykład, oprócz żywności, białka te znajdują się w substancjach takich jak Play Doh i klej. Teoretycznym uzasadnieniem stosowania tej diety jest to, że u osób z problemami żołądkowo-jelitowymi, takimi jak nieszczelne jelito, uważa się, że białka takie jak gluten i kazeina przedostają się przez przepuszczalną błonę jelit do krwioobiegu. Uważa się, że białka te, gdy dostaną się do krwioobiegu, powodują odpowiedź immunologiczną i wpływają na funkcjonowanie centralnego układu nerwowego, powodując wycofanie społeczne i psychopatologię. Pojęcie to zostało po raz pierwszy przedstawione przez dr F. Curtisa Dohana jako możliwy mechanizm schizofrenii w następstwie doświadczeń na południowym Pacyfiku. Podczas swojego doświadczenia w Papui Nowej Gwinei i innych wyspach południowego Pacyfiku zauważył zmniejszony wskaźnik zachorowań na schizofrenię i postulował, że pewną rolę może odgrywać dieta społeczności pozbawiona glutenu i kazeiny. Teoria diety GFCF głosi, że poprzez usunięcie białek tworzących toksyczne peptydy wchłaniane przez nieszczelne jelito można złagodzić objawy neuropatologiczne . Związek między tą dietą a autyzmem opiera się na obserwacji, że u osób z autyzmem stwierdzono zwiększone ilości peptydów opioidowych opartych na białkach żywności oraz że u dzieci autystycznych częściej występują zaburzenia żołądkowo-jelitowe .Kilka badań wykazało większą częstość występowania problemów żołądkowo-jelitowych u osób z autyzmem, podczas gdy inne nie wykazały większej częstości występowania niż w populacjach kontrolnych. Ogólnie rzecz biorąc, badania nad chorobami żołądkowo-jelitowymi sugerują, że nie ma ogólnego związku między zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi a autyzmem, ale może on istnieć w podzbiorze przypadków. Chociaż częstsze występowanie „nieszczelnego jelita” u osób z autyzmem pozostaje przedmiotem dyskusji, interwencja dietetyczna opiera się na tym uzasadnieniu. Anegdotyczne doniesienia podsycają ten argument na rzecz skuteczności tego leczenia. Impuls do podjęcia interwencji GFCF opiera się na raportach rodziców na temat skuteczności. W biuletynie Instytutu Badań nad Autyzmem pewna matka opisuje spotkanie swojego dziecka z glutenem i kazeiną podczas diety. „Nie chciał używać kleju w sztyfcie, więc nauczyciel pocierał nim całą dłoń, aby przyzwyczaić się do tekstury. W ciągu godziny po raz pierwszy od roku zaczął się gwałtownie śmierdzieć” (Instytut Badań nad Autyzmem 2009, s. 1). Doniesienia takie jak ten, w których rodzice stwierdzają, że zaburzenia zachowania są wynikiem narażenia na gluten i kazeinę, są powszechne w grupach wsparcia dla rodziców i zwiększają wsparcie dla GFCF jako metody leczenia autyzmu. Przeprowadzone badania eksperymentalne dotyczące diety GFCF nie wykazały skuteczności tej terapii w leczeniu autyzmu, dlatego zaleca się badania kontrolowane. Przeprowadzono tylko kilka badań, a te, które przeprowadzono, przedstawiały wyniki na małych próbkach i nie kontrolowały błędów eksperymentalnych. Z wielu powodów trudno jest przeprowadzić dobrze zaprojektowane badania dietetyczne. Po pierwsze, utrzymanie tych diet jest trudne ze względu na powszechne stosowanie glutenu i kazeiny w tak wielu produktach spożywczych. Utrudnia to eksperymentatorowi monitorowanie i utrzymywanie diety w ramach protokołu eksperymentalnego. Po drugie, chociaż dieta ta jest powszechnie stosowana, w celu przeprowadzenia kontrolowanych badań ważne byłoby, aby naukowcy losowo przydzielili rodziny do diety GFCF lub diety bez ograniczeń. Wymaga to rekrutacji rodzin, które nie miały wcześniejszego doświadczenia z dietą, oraz rodzin, które są chętne do uczestniczenia w diecie lub nie, w oparciu o losowe ustalenia. Duże znaczenie próby polega na tym, że pozwala to na uogólnienie wyników. Jeśli badanie wykaże, że dana interwencja jest pomocna w przypadku małej grupy ośmiorga lub dziewięciorga dzieci autystycznych, trudno wyciągnąć wniosek, że będzie ona skuteczna w przypadku wszystkich dzieci autystycznych. Po trzecie, jak wspomniano wcześniej, koncepcja ślepoty jest ważna w badaniach naukowych nad sposobami leczenia, ale jest trudna do wdrożenia w badaniach dietetycznych, ponieważ dla rodziców i eksperymentatorów utrzymujących określoną dietę dla dzieci wyzwaniem jest to, że nie wiedzą, jakiego rodzaju żywnością są dzieci trawiący. W dobrze zaprojektowanym badaniu dotyczącym leczenia uczestnicy badania są testowani pod kątem szeregu zmiennych, na które uważa się, że leczenie ma wpływ. W przypadku autyzmu zmienne te mogą obejmować aspekty symptomologii autyzmu, takie jak zdolności poznawcze, zdolności społeczne, zdolności językowe, reakcja na zmiany i częstotliwość powtarzalnych zachowań. Często te zdolności są mierzone na podstawie obserwacji klinicznych i raportów rodziców. Ocena tych zmiennych przed zastosowaniem leczenia nazywana jest oceną przedtestową. Następnie osoby są losowo przydzielane do jednej z co najmniej dwóch interwencji. W przypadku interwencji dietetycznej GFCF oznaczałoby to umieszczenie połowy dzieci z autyzmem na diecie przez określony czas, podczas gdy druga połowa otrzymywałaby dietę kontrolną. Po interwencji dietetycznej zmienne sprzed testu zostaną ponownie ocenione. Nazywa się to testowaniem post-testowym. Jeśli badanie końcowe wykaże poprawę zdolności w porównaniu z badaniem wstępnym u dzieci otrzymujących dietę GFCF, ale nie u dzieci otrzymujących dietę kontrolną, badacze mogą stwierdzić, że dieta jest skuteczna. Istotne jest jednak, aby posttesting przeprowadziły osoby, które nie wiedzą, jaką interwencję otrzymał uczestnik badania. Ta „ślepota” jest niezbędna, aby ograniczyć subtelne uprzedzenia, które w sposób niezamierzony wpływają na obserwację dziecka lub rodzica przez lekarza. To „stronniczość eksperymentatora” może następnie wypaczać wyniki i wskazywać na znaczną poprawę wyników po teście w porównaniu z wynikami przed testem, podczas gdy w rzeczywistości nie ma żadnej różnicy. Tego typu kontrolowane badanie z udziałem ślepych osób oceniających, dużych próbek i losowego przydziału nie zostało przeprowadzone na diecie GFCF i autyzmie. W związku z tym nie można jeszcze wypowiadać się na temat jego skuteczności. Wstępne badania tego typu projektów przeprowadzono na małej grupie 15 dzieci autystycznych . W tym dobrze zaprojektowanym badaniu dieta nie miała znaczącego wpływu na zachowanie. Nadal potrzebne są badania, aby określić skuteczność interwencji. Chociaż istniejące dowody sugerują, że dieta nie jest skuteczna, przynajmniej w przypadku większości dzieci z autyzmem, przegląd literatury naukowej nie ujawnia żadnych znaczących działań niepożądanych. Jednakże przed rozpoczęciem stosowania diety GFCF konieczne będzie monitorowanie stanu odżywienia, a wdrażanie diety bez uwzględnienia potrzeb żywieniowych i stanu dziecka może być szkodliwe. Należy pamiętać, że wiele dzieci autystycznych ma na początku ograniczone preferencje żywieniowe, co jeszcze bardziej utrudnia przestrzeganie diety i zaspokajanie potrzeb żywieniowych. Jest to szczególnie istotne, biorąc pod uwagę, że badanie opublikowane w Journal of Autism and Developmental Disorders wykazało, że kości chłopców z autyzmem są cieńsze i mniej gęste w porównaniu z typowymi rówieśnikami, co autorzy przypisują mniejszej liczbie ćwiczeń fizycznych, problemom z trawieniem, bardziej restrykcyjnej diecie, brakowi witamin D oraz zmniejszone spożycie kazeiny w wyniku diety u dzieci autystycznych. Podsumowując, skuteczność interwencji pozostaje przedmiotem dyskusji. Jednak kilka małych, dobrze zaprojektowanych badań sugeruje, że jest on nieskuteczny w przypadku większości dzieci autystycznych. Bez wątpienia potrzebne są dalsze badania w tej dziedzinie. Chociaż przegląd literatury naukowej wskazuje, że ryzyko powodowane przez tę chorobę jest ograniczone, utrzymanie odpowiedniego odżywiania ma ogromne znaczenie, a czas, pieniądze i poświęcenie wymagane do utrzymania diety mogą skrócić czas i pieniądze potrzebne do ułatwienia leczenia, które dotychczas stosowano. okazał się skuteczny.