Miesiąc: maj 2024

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Helen Tager-Flusberg, PhD, jest profesorem anatomii, neurobiologii i psychologii na Uniwersytecie Bostońskim oraz dyrektorem i głównym badaczem w Laboratorium Neuronauki Poznawczej na Uniwersytecie Bostońskim. Ukończyła studia licencjackie z psychologii w University College na Uniwersytecie Londyńskim w Anglii, a stopień doktora psychologii eksperymentalnej uzyskała na Uniwersytecie Harvarda w 1978 r. Przed objęciem obecnej profesury na Uniwersytecie Bostońskim w 2001 r. dr Tager-Flusberg była profesorem Doktor psychologii na Uniwersytecie Massachusetts w Bostonie, gdzie jest członkiem wydziału od czasu uzyskania stopnia doktora w 1978 r. Badania dr Tager-Flusberg dotyczą rozwoju języka i społeczno-poznawczego w różnych populacjach, zwłaszcza osób z autyzmem. Badała także inne grupy z takimi zaburzeniami genetycznymi, jak zespół Williamsa i specyficzne zaburzenia językowe, a obecnie bada poznanie społeczne w zespole Williamsa. Dr Tager-Flusberg znana jest z stosowania różnych metodologii, aby uzyskać odpowiedzi na swoje pytania badawcze, w tym śledzenie zachowań i obrazowanie mózgu. Bardziej aktualne badania nad autyzmem, prowadzone przez dr Tager-Flusberga, badały wzajemne powiązania funkcjonowania genetycznego, neurologicznego i poznawczego/behawioralnego osób z autyzmem przez całe ich życie. Zasiada w kolegiach redakcyjnych kilku czasopism branżowych, w tym Journal of Autism and Developmental Disorders i Applied Psycholinguistics. Dr Tager-Flusberg opublikowała cztery książki na temat zaburzeń ze spektrum autyzmu i dziedzin pokrewnych oraz napisała wiele artykułów naukowych skupiających się na rozwoju językowym dzieci z autyzmem i teorii zadań umysłowych w tej populacji.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Zaangażowanie dr Sullivan w dziedzinę autyzmu rozpoczęło się w 1963 r., kiedy u jej trzyletniego dziecka Josepha, piątego z siedmiorga dzieci, zdiagnozowano autyzm. Panująca wówczas teoria głosiła, że przyczyną autyzmu są zimne i powściągliwe matki. Doktor Sullivan, pielęgniarka środowiskowa, wiedziała, że to nieprawda, i połączyła siły z doktorem Bernardem Rimlandem i innymi rodzicami, tworząc organizację znaną obecnie jako Amerykańskie Towarzystwo Autyzmu (ASA). Pełniła funkcję pierwszego prezesa organizacji. Przez lata, które upłynęły od diagnozy syna i zaangażowania w ASA, stała się zdeklarowaną aktywistką na rzecz praw osób niepełnosprawnych i odegrała kluczową rolę w uchwaleniu ustawy o edukacji osób niepełnosprawnych z 1975 roku. Ustawa zapewnia bezpłatną edukację publiczną wszystkim dzieciom, w tym także tym niepełnosprawnym. Cztery lata później skupiła swoje wysiłki na zapewnianiu możliwości dorosłym z autyzmem. Założyła Centrum Usług Autystycznych, które zapewnia grupowe sytuacje domowe dla dorosłych z autyzmem, które pozwalają pensjonariuszom na dalsze zaangażowanie w życie. Brała także udział w rozwoju Centrum Szkolenia Autyzmu na Uniwersytecie Marshalla i była konsultantką przy filmie Rain Man. Dustin Hoffman współpracował z jej synem podczas jego przygotowań do roli.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Podobnie jak w przypadku wielu prywatnych fundacji finansujących badania nad autyzmem, Jim i Marilyn Simons są osobiście przywiązani do tego zaburzenia: u ich córki zdiagnozowano autyzm. Jednak w przeciwieństwie do innych założycieli organizacji wspierających autyzm, autyzm jest tylko jednym z obszarów zainteresowania organizacji Jima i Marilyn Simonsów, Fundacji Simonsów. Dr Jim Simons, znany z zawodu matematyk, stał się niezależnym bogactwem dzięki opracowaniu równań stosowanych w funduszach hedgingowych i przekazał dużą część swojego majątku na cele filantropijne, w tym na badania w zakresie nauk podstawowych i matematyki. Rodzina Simonów rzadko znajduje się w centrum uwagi, ale jest znana z dużego zaangażowania w projekty finansowane przez ich fundację. W 2003 roku Jim i Marilyn Simons postanowili rozpocząć nową inicjatywę na rzecz Fundacji Simonsa i zwołali znane osobistości zajmujące się badaniami nad autyzmem w ramach „Panelu ds. badań nad autyzmem”, aby ustalić najważniejsze kolejne kroki w tej dziedzinie. Od tego czasu Fundacja Simonsa przeznaczyła ponad 100 milionów dolarów na badania nad autyzmem, głównie za pośrednictwem projektu Simons Simplex Collection (SSC), który jest międzynarodowym, wieloośrodkowym badaniem mającym na celu badanie genetycznych przyczyn autyzmu. Fundacja Simonsa planuje przeznaczyć znacznie więcej środków na badania nad autyzmem za pośrednictwem Inicjatywy Badań nad Autyzmem Fundacji Simonsa (SFARI).

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Dr Sigman prowadzi badania w dziedzinie autyzmu od ponad 25 lat na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. Dołączyła do wydziału na Uniwersytecie Kalifornijskim w 1977 r., po przeprowadzce na zachód z Uniwersytetu Bostońskiego, gdzie w 1970 r. uzyskała stopień doktora. Na Uniwersytecie Kalifornijskim pracuje na stanowiskach wydziałowych na Wydziale Psychologii oraz Wydziale Psychiatrii i Nauk Biobehawioralnych. Była pierwszą prezeską Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Autyzmem, pełniła funkcję przewodniczącej Komitetu Doradczego Krajowego Studium Opieki nad Dzieckiem i była założycielką i prezesem Międzynarodowego Towarzystwa Studiów nad Niemowlątami. Pełniła funkcję dyrektora na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles w ramach Collaborative Program of Excellence (CPEA) w dziedzinie autyzmu oraz Centrum Badań i Leczenia Autyzmu, jednego z ośrodków finansowanych przez NIMH Research to Advance Autism Research and Treatment (STAART). Zarówno CPEA, jak i STAART to ośrodki finansowane ze środków federalnych, które prowadzą badania nad autyzmem i zapewniają możliwości współpracy i lepszego gromadzenia danych w celu pobudzenia odkryć naukowych. Podczas swojej pracy na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles dr Sigman jest autorką ponad 200 artykułów i rozdziałów naukowych oraz kilku książek. Badania dr Sigmana dotyczyły uwagi niemowlęcia (szczególnie uwagi społecznej) i jej związku z późniejszym rozwojem i wyzwaniami rozwojowymi. Jest jedną z pionierek badań nad koncepcją zwaną „wspólną uwagą” w autyzmie, która obejmuje zdolność jednostki do skupienia się na obiekcie lub zdarzeniu za pomocą wzroku i/lub gestu partnera społecznego. Wspólna uwaga ma kluczowe znaczenie dla rozwoju poznawczego, językowego i społecznego małego dziecka i jest znacznie zaburzona u małych dzieci z autyzmem. Obecnie niektórzy uważają, że jest to jeden z najwcześniejszych przejawów zasadniczego upośledzenia autyzmu. Na ten pogląd duży wpływ miała praca dr Sigmana. Jej najnowsze badania rozszerzyły się o prace wielodyscyplinarne obejmujące leczenie, genetykę i neurobiologię autyzmu, a także ekspresję objawów podprogowych u rodzeństwa dzieci autystycznych. W 2009 roku dr Sigman otrzymał nagrodę za całokształt twórczości od Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Autyzmem.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Doktor Robert Schultz jest dyrektorem Centrum Badań nad Autyzmem (CAR) i Laboratorium Neuroobrazowania Rozwojowego w Szpitalu Dziecięcym w Filadelfii oraz piastuje funkcję katedry na Wydziale Pediatrii. Jako członek zarządu i były prezes Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Autyzmem (INSAR) oraz doradca naukowy Autism Speaks i brytyjskiego konsorcjum MRC Neuroimaging Consortium on Autism, dr Schultz aktywnie angażuje się w społeczność badaczy autyzmu. Znaczący wkład doktora Schultza w zrozumienie autyzmu wynika z jego przełomowych badań obrazowych obszarów mózgu zaangażowanych w interakcje społeczne. Dzięki obrazowaniu strukturalnemu i funkcjonalnemu uzyskał wgląd w procesy leżące u podstaw interakcji społecznych, takie jak przetwarzanie twarzy, i opublikował ponad 100 artykułów i rozdziałów z zakresu psychologii i neuronauki. Uzyskał tytuł licencjata na Uniwersytecie Delaware i doktorat z psychologii klinicznej, ze szczególnym uwzględnieniem neuropsychologii, na Uniwersytecie Teksasu w Austin.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Psycholog Eric Schopler był pionierem włączenia rodziców do leczenia autyzmu, a także eksperymentalnej analizy interwencji. Urodził się w Niemczech w 1927 r. i chociaż twierdzi, że nie był osobistą ofiarą panującego wówczas antysemityzmu, jego ojca, wybitnego prawnika, namówiono do wyjazdu z rodziną w 1938 r. dla ich bezpieczeństwa. Rodzina Erica natychmiast wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie Eric skończył szkołę średnią, wstąpił do armii amerykańskiej, a następnie studiował na Uniwersytecie w Chicago. Kontynuował tam naukę, uzyskując stopień magistra w zakresie administracji usług społecznych, a następnie w 1964 r. stopień doktora z klinicznej psychologii dziecka. Podczas studiów podyplomowych w Chicago młody Schopler kwestionował pogląd, że autyzm jest spowodowany odrzuceniem rodziców, i na podstawie badań naukowych przekonał się, że mógłby wykazać błąd w tym myśleniu. Zwrócił się do Bruno Bettelheima, jednego z czołowych autorytetów w dziedzinie autyzmu, z prośbą o pomoc w przeprowadzeniu badań empirycznych z dziećmi autystycznymi. Doktor Bettelheim odrzucił jego pomysły i wysiłki, ale Schopler nie zniechęcił się do osiągnięcia swojego celu. Objął stanowisko wykładowcy na Uniwersytecie Północnej Karoliny, gdzie rozpoczął pięcioletnie badania badające wpływ ustrukturyzowanych środowisk terapeutycznych na objawy autyzmu i cechy osobowości rodziców. Po zakończeniu badania zmiany w leczeniu zostały tak dobrze przyjęte, a dzieci zareagowały tak pozytywnie, że rodzice biorący udział w badaniu zwrócili się do państwa o uzyskanie stałego finansowania. Fundusze zostały przyznane i w 1972 r. otwarto oddział TEACCH (leczenie i edukacja dzieci autystycznych i pokrewnych z upośledzeniami komunikacyjnymi). W 1972 r. dr Schopler niestrudzenie kontynuował swoją pracę jako redaktor czasopisma Journal of Autism and Developmental Disorders przez 24 lata , jako dyrektor Oddziału TEACCH i jako badacz, publikując ponad 200 książek i artykułów naukowych przed śmiercią w wieku 79 lat.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Profesor Sir Michael Rutter jest przez wielu uważany za ojca psychologii i psychiatrii dziecięcej. Podstawowe wykształcenie medyczne ukończył na Uniwersytecie w Birmingham, a 10 lat później, w 1965 roku, przyjął stanowisko akademickie w Instytucie Psychiatrii King’s College w Londynie. W Instytucie awansował na stanowisko profesora psychiatrii dziecięcej, a następnie kierownika Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży. Począwszy od 1966 roku był także konsultantem psychiatrą w szpitalu Maudsley. Założył Jednostkę Badawczą Psychiatrii Dziecięcej Rady ds. Badań Medycznych w 1984 r. oraz Centrum Badań nad Psychiatrią Społeczną, Genetyczną i Rozwojową w 1994 r., pełniąc funkcję honorowego dyrektora obu do 1998 r. Zainteresowania badawcze profesora Sir Michaela Ruttera obejmują rozwój od dzieciństwa do dorosłości, dzieciństwo odporność na stresory, społeczny aspekt szkoły, dysleksja, autyzm dziecięcy, zachowania aspołeczne, skutki deprywacji na rumuńskie sieroty adoptowane, zachowania antyspołeczne. Temat ten obejmuje dziedziny epidemiologii psychiatrycznej, genetyki psychiatrycznej i neuropsychiatrii. Wniósł znaczący wkład w zrozumienie rozwoju, śledząc losy rumuńskich sierot adoptowanych w Wielkiej Brytanii w ramach dużego badania oceniającego skutki poważnej wczesnej deprywacji. Jego pionierska praca nad autyzmem obejmowała publikację pierwszego badania populacyjnego dotyczącego bliźniąt z Susan Folstein w 1977 r., a także opracowanie narzędzi diagnostycznych wspólnie z Catherine Lord i innymi osobami. W tych obszarach badawczych opublikował ponad 40 książek, a także 400 artykułów naukowych i rozdziałów w książkach. Otrzymał wiele nagród, w tym prestiżową Nagrodę Helmuta Hortena w 1997 r. za wkład w praktykę kliniczną autyzmu, Nagrodę za Całokształt Twórczości od Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Autyzmem w 2002 r., a także tytuł szlachecki w 1992 r.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Doktor Sally Rogers jest psychologiem rozwojowym, najbardziej znaną ze swojej pracy w zakresie leczenia i interwencji autyzmu. Uzyskała stopień doktora psychologii rozwojowej ze specjalizacją w zakresie niepełnosprawności intelektualnej i rozwojowej, a obecnie jest profesorem psychiatrii i nauk o zachowaniu w M.I.N.D. Instytut w Centrum Medycznym Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis. Uzyskała tytuł licencjata w Ashland College w 1969 r. i stopień doktora na Uniwersytecie Stanowym Ohio w 1975 r. Dr Rogers i jej współpracownicy opracowali znaną na całym świecie interwencję mającą na celu promowanie interakcji społecznych i rozwój języka u dzieci autystycznych, zwany Modelem Denver (nazwany tak, ponieważ w momencie jego opracowania dr Rogers pracował w Centrum Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Kolorado). Dr Rogers jest także dyrektorem Collaborative Programs of Excellence in Autism Research (CPEA) w M.I.N.D. Instytutu i jest aktywnym klinicystą. Oprócz prowadzenia badań naukowych nadal zajmuje się diagnostyką i leczeniem rodzin. Chociaż Model Denver pokrywa się w pewnym stopniu z tradycyjnym podejściem behawioralnym zapoczątkowanym przez psychologów, takich jak dr Ivar Lovaas, model Denver wykorzystuje bardziej perspektywę rozwojową i na przemian intensywne próby nauczania i rozwijanie umiejętności komunikacji społeczno-komunikacyjnej za pomocą bardziej naturalistycznych środków. Doktor Rogers twierdzi, że tych umiejętności najlepiej się uczyć i uczyć w kontekście relacji społecznych, dlatego duży nacisk kładzie się na uczenie się i zrozumienie poprzez wymianę emocjonalną między ludźmi. Model Denver został zastosowany zarówno w programach terapii domowej, leczeniu w ośrodku, jak i w środowiskach szkolnych. Niedawno dr Rogers współpracował z badaczami z Uniwersytetu Waszyngtońskiego, w tym z dr Geraldine Dawson, w celu przystosowania Modelu Denver do stosowania u małych dzieci z autyzmem (tzw. Modelu Denver Early Start) w pierwszym randomizowanym badaniu kontrolnym dotyczącym wczesnego intensywnego interwencja w autyzmie. W porównaniu z dziećmi objętymi interwencją dostępną w społeczności, małe dzieci, które otrzymały Model Denver Early Start, wykazały znaczną poprawę w zakresie IQ, zachowań adaptacyjnych i diagnozy autyzmu.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Edward Ritvo, lekarz medycyny, jest psychiatrą dziecięcym i emerytowanym profesorem Szkoły Medycznej UCLA. Rozpoczął pracę na wydziale szkoły medycznej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles w 1963 roku i postanowił, jak pisze w swojej książce Zrozumienie natury autyzmu i zespołu Aspergera, „wyruszyć na wyprawę, by zabić ziejącego ogniem smoka, którego nazywaliśmy wówczas „nietypowym autystycznym rozwojem ego”. . . . i od tego czasu walczę z tym samym podłym smokiem. Doktor Ritvo jest pionierem w dziedzinie autyzmu i zespołu Aspergera. Jest autorem ponad 100 prac naukowych na temat autyzmu i zespołu Aspergera oraz opublikował kilka książek na temat autyzmu, w tym Understanding the Nature of Autism and Asperger’s Disorder oraz książeczkę o autyzmie zatytułowaną Joey and Sam: A Heartwarming Storybook About Autism, a Family i Miłość Brata. Badania dr Ritvo prowadzone w latach 70. XX w. skupiały się na diagnozowaniu autyzmu i identyfikacji łagodniejszych form tego zaburzenia oraz spektrum wyzwań związanych z autyzmem. Na późniejszym etapie swojej kariery dr Ritvo brał udział w badaniu epidemiologicznym autyzmu na Uniwersytecie Kalifornijskim w Utah i opublikował wyniki ważnego badania bliźniąt, w którym stwierdzono, że współczynnik zgodności jednojajowych w przypadku autyzmu wynosi 95,7% w porównaniu z 23,5% u bliźniąt dwuzygotycznych. Dr Ritvo jest współautorem oficjalnych kryteriów diagnostycznych ASD zawartych w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych. Był zdecydowanym przeciwnikiem rzekomej „epidemii autyzmu”, zamiast tego powoływał się na lepszą zdolność wykrywania łagodniejszych postaci tego zaburzenia jako odpowiedzialną za zwiększoną częstość diagnoz. Doktor Ritvo zdobył nagrodę za całokształt twórczości od Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Autyzmem w 2010 roku.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Doktor Rimland jest najbardziej znany ze swojego wieloletniego wsparcia dla osób z autyzmem i kwestionowania teorii autyzmu „matki z lodówki”. Urodzony na Środkowym Zachodzie, w wieku 12 lat przeniósł się do południowej Kalifornii, a pod koniec lat dwudziestych XX wieku uczęszczał do college’u na Uniwersytecie Stanowym w San Diego. Następnie udał się na Uniwersytet Pensylwanii, aby w 1953 r. uzyskać stopień doktora psychologii eksperymentalnej. Po uzyskaniu doktoratu wrócił do południowej Kalifornii i objął stanowisko w marynarce wojennej. Trzy lata później urodził się jego syn Mark, u którego później zdiagnozowano autyzm. We wczesnych latach Marka dominowała teoria dotycząca przyczyn autyzmu, która głosiła, że biedne, zimne i pozbawione miłości rodzicielstwo prowadzi do autyzmu. Doktor Rimland wypowiadał się przeciwko tej przyczynie, zwłaszcza w swojej książce opublikowanej w 1964 r.: Autyzm dziecięcy: zespół i jego implikacje dla neuronowej teorii zachowania. Wkrótce potem dr Rimland połączył siły z innymi rodzicami na spotkaniu, które zorganizował w New Jersey i przygotował podstawy do założenia organizacji rodziców: Amerykańskiego Towarzystwa Autyzmu. Dwa lata później założył Instytut Badań nad Autyzmem, którego misją jest prowadzenie i wspieranie badań mających na celu poprawę diagnostyki, leczenia i zapobiegania autyzmowi. Przypisuje mu się, że początkowo opowiadał się za autyzmem jako zaburzeniem neurorozwojowym, a ostatnio przypisuje się mu, że jako pierwszy przedstawił koncepcję epidemii autyzmu i pogląd, że rtęć zawarta w szczepionkach odgrywa przyczynową rolę w autyzmie. Po jego śmierci w wieku 78 lat niezliczone nekrologi donosiły, że zmarł ojciec współczesnych badań nad autyzmem.