https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Czerwone flagi do identyfikacji autyzmu
W 1999 roku Towarzystwo Neurologii Dziecięcej i Amerykańska Akademia Neurologii zaproponowały ustalenie praktycznych parametrów dotyczących badań przesiewowych i identyfikacji autyzmu. Multidyscyplinarna komisja pod przewodnictwem dr Pauline Filipek miała za zadanie dokonać przeglądu aktualnej wiedzy na temat identyfikacji i diagnozowania autyzmu w celu opracowania tych parametrów praktycznych. Po systematycznym przeglądzie ponad 2500 opublikowanych artykułów multidyscyplinarny komitet konsensusowy, składający się z przedstawicieli dziewięciu organizacji zawodowych, czterech organizacji zrzeszających rodziców i przedstawicieli Narodowych Instytutów Zdrowia, opublikował parametry praktyki. W opublikowanym manuskrypcie panel dokonał przeglądu wniosków z literatury, zaproponował dwa poziomy badań przesiewowych i identyfikacji oraz nakreślił proces oceny na obu poziomach. Panel zidentyfikował także obawy rodziców, które stanowią ważne sygnały ostrzegawcze autyzmu w każdej z trzech behawioralnych dziedzin autyzmu i ustalił te, które wymagają natychmiastowej oceny. Obydwa poziomy badań przesiewowych i ewaluacji obejmują pierwszy poziom, który przeprowadza się u wszystkich dzieci podczas wizyt u zdrowych dzieci i wykorzystuje do wykrycia wszelkich aspektów nietypowego rozwoju. Podczas tego badania podmioty podstawowej opieki zdrowotnej, za pomocą standaryzowanego kwestionariusza i wywiadu z rodzicami, przeprowadzą szybkie badanie pod kątem wszelkich dowodów nietypowego rozwoju, niekoniecznie autyzmu. W oparciu o ten początkowy szeroki zakres badań, jeśli jest to wskazane, usługodawca powinien przeprowadzić szczegółowe badania pierwszego poziomu, takie jak badania audiologiczne lub badania na zatrucie ołowiem, bądź też przeprowadzić standardowe kwestionariusze specyficzne dla autyzmu. Jeśli wynik badania przesiewowego pierwszego stopnia wskaże możliwość autyzmu, usługodawca skieruje go do świadczeniodawcy posiadającego wiedzę specjalistyczną w zakresie autyzmu w celu przeprowadzenia badania przesiewowego poziomu drugiego. Drugi poziom procesu przesiewowego koncentruje się w szczególności na ocenie diagnostycznej i ocenie autyzmu. Na tym poziomie panel zaproponował dogłębny proces obejmujący: (1) skierowanie do placówki wczesnej interwencji lub okręgu szkolnego; (2) formalne procedury diagnostyczne przeprowadzane przez doświadczonego klinicystę w oparciu o kryteria DSM-IV; (3) kompleksowa ocena w celu określenia profilu i zaleceń dotyczących leczenia, w tym (a) rozszerzona ocena medyczna i neurologiczna; (b) ocena komunikacji mowy i języka; (c) ocena poznawcza; (d) adaptacyjna ocena zachowania; (e) ocena terapii sensomotorycznej i zajęciowej; (f) ocena neuropsychologiczna, behawioralna i akademicka; G. ocena funkcjonowania i zasobów rodziny; oraz (h) w razie potrzeby rozszerzoną ocenę laboratoryjną, skupiającą się na badaniach metabolicznych, badaniach genetycznych, badaniach elektrofizjologicznych i neuroobrazowaniu (w przypadku cech niewyjaśnionych diagnozą autyzmu). Zidentyfikowane obawy rodziców stanowiące sygnały ostrzegawcze sugerujące dalsze badania przesiewowe na poziomie pierwszym i potencjalnie na poziomie drugim, a także zachowania wymagające natychmiastowej oceny diagnostycznej (na poziomie drugim) przedstawiono poniżej.
Obawy zgłaszane przez rodziców, które są sygnałami ostrzegawczymi autyzmu
Obawy komunikacyjne
Dziecko nie reaguje na swoje imię
Język dziecka jest opóźniony
Dziecko nie wykonuje poleceń
Czasami dziecko wydaje się głuche; wydaje się, że czasami słyszy, ale czasami nie
Dziecko nie wskazuje palcem i nie macha na pożegnanie
Dziecko utraciło jakikolwiek język
Dziecko nie może mówić rodzicom, czego chce
Obawy społeczne
Dziecko nie uśmiecha się społecznie
Dziecko woli bawić się samo
Dziecko jest bardzo niezależne; zdobywa rzeczy dla siebie; robi
rzeczy wcześnie
Dziecko ma słaby kontakt wzrokowy
Dziecko wydaje się być w swoim własnym świecie
Dziecko wycisza innych
Dziecko nie jest zainteresowane innymi dziećmi
Obawy behawioralne
Dziecko ma napady złości
Dziecko nie umie bawić się zabawkami
Dziecko ciągle przykleja się do różnych rzeczy; upiera się
rzeczy
Dziecko chodzi na palcach
Dziecko ma niezwykłe przywiązanie do przedmiotów (tzn. zawsze je trzyma
określony przedmiot)
Dziecko porządkuje rzeczy (samochody, kredę, długopisy itp.)
Dziecko jest nadwrażliwe na pewne dźwięki lub tekstury
Dziecko ma dziwne wzorce ruchu
Dziecko jest nadpobudliwe, niechętne do współpracy lub przeciwne
Dalsza ocena rozwoju jest bezwzględnie wskazana, jeżeli:
Dziecko nie gaworzy do 12 miesiąca życia
Dziecko nie gestykuluje (wskazuje, macha na pożegnanie itp.) do 12 miesiąca życia
Dziecko do 16 miesiąca życia nie mówi już ani jednego słowa
Do 24. miesiąca życia dziecko nie ma spontanicznych dwuwyrazowych wyrażeń
Dziecko w każdym wieku traci jakiekolwiek umiejętności językowe i społeczne