https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Istnieje wiele technik wspierających, które mogą być pomocne dla osób z autyzmem. Jedną z takich technik są historie społeczne (lub skrypty społeczne). Historia społeczna jest rodzajem wsparcia behawioralnego. Jest to krótka, dostosowana do rozwoju historia, która od początku do końca opisuje standardową rutynę (np. wizytę u lekarza). Odpowiednie rozwojowo oznacza używanie terminów i koncepcji odpowiednich dla wieku umysłowego dziecka, a nie wieku chronologicznego. Na przykład Sam jest ośmioletnim chłopcem z autyzmem i zaburzeniami funkcji poznawczych. Testy poznawcze szacują, że jego iloraz inteligencji (IQ) wynosi 50. Oznacza to, że funkcjonuje w wieku umysłowym czterolatka. W rezultacie terminy i koncepcje odpowiednie dla czterolatka byłyby bardziej odpowiednie dla Sama niż koncepcje odnoszące się do jego wieku chronologicznego. Historia społeczna opisuje także wszelkie potencjalne trudności, które można napotkać po drodze podczas jakiegoś wydarzenia lub dnia (np. „Strzał w stronę lekarza może trochę zaboleć, ale moja mama tam będzie i wszystko będzie dobrze”). Często historie społecznościowe zawierają obrazy osadzone w tekście. Wiele dzieci autystycznych ma trudności z przetwarzaniem długich ciągów informacji werbalnych, ale wiele z nich ma także mocne strony w przetwarzaniu informacji wizualnych. Włączając obrazy do opowieści i wykorzystując mocne strony wizualne, jakie posiada wiele dzieci z autyzmem, można zmaksymalizować zrozumienie historii społecznej. Skrypty społeczne to rodzaj historii społecznej, w której zapisane jest zachowanie lub mowa dziecka aby mu pomóc w zarządzaniu sytuacją społeczną. Ostatecznie historie społeczne mają na celu pomóc dzieciom autystycznym przewidywać przyszłe wydarzenia i minimalizować niespodzianki związane z tym nowym wydarzeniem. Przykładowa historia społeczna pokazuje przykładowy opis lekcji jazdy na nartach zjazdowych napisany na poziomie rozwojowym dla ośmiolatka.
Dziś nauczymy się jeździć na nartach.
Kiedy jedziemy na narty, musimy nosić dużą kurtkę i kask.
Dzięki temu jest nam ciepło i bezpiecznie.
Jazda na nartach jest fajna, ponieważ mogę zjeżdżać ze wzgórza po śniegu.
Wiatr przyjemnie muska moją twarz.
Czasem upadam, gdy uczę się jeździć na nartach.
Może to trochę zaboleć, ale wstanę i wszystko będzie dobrze.
Będę postępować zgodnie ze wskazówkami mojej nauczycielki, aby zapewnić mi bezpieczeństwo.
Jazda powoli i nie przebywanie zbyt blisko innych osób to najbezpieczniejszy sposób jazdy na nartach.
Do wjazdu kolejką krzesełkową ustawia się mnóstwo dorosłych i dzieci.
To OK, bo wszyscy są tam, żeby się dobrze bawić.
Wszyscy będą ze mnie dumni, bo świetnie się bawiłem, gdy uczyłem się jeździć na nartach!