Miesiąc: październik 2024

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Omówiliśmy już strategie dostosowywania rutyny domowej do Twojego dziecka z AS-HFA. Ta sama zasada jest ważna dla Twojego typowo rozwijającego się dziecka. Staraj się być świadomy tego, jak Twoje dziecko z ASHFA wpływa na doświadczenia domowe Twoich innych dzieci. Czy dotknięte chorobą dziecko hałasuje zbyt głośno, gdy rodzeństwo próbuje spać lub odrabiać pracę domową? Upewnij się, że szanujesz zwyczaje i potrzeby wszystkich członków rodziny. Słyszeliśmy wiele skarg dzieci na to, że ich rodzeństwo z AS-HFA zabiera im rzeczy i nie szanuje ich przestrzeni osobistej. Biorąc pod uwagę trudności, jakie dzieci z AS-HFA mają w ocenianiu granic osobistych i wnioskowaniu o uczuciach innych, ważne jest, aby interweniować i upewnić się, że Twoje typowe dziecko ma „bezpieczną” przestrzeń, w której cenne rzeczy lub przedmioty osobiste mogą być przechowywane z dala od ciekawskich oczu i badawczych rąk. Przestrzenią tą może być szuflada, szafa, a nawet pokój, do którego jego rodzeństwo nie ma wstępu. Oprócz praktycznej korzyści zapewnienia dziecku bezpiecznego miejsca, wysyła to jasny komunikat, że masz na uwadze zainteresowania swojego typowego dziecka. Wdrażając ten pomysł, bądź konsekwentny i zapewnij swojemu dziecku z AS-HFA specjalną i bezpieczną przestrzeń również dla jego skarbów!

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Wielu rodziców wyraża obawy dotyczące wpływu, jaki dziecko z AS-HFA może mieć na relacje rówieśnicze rodzeństwa. Odkryliśmy, że reakcje rówieśników mogą być różne, od okrutnych po troskliwe. Nauczenie typowego dziecka, aby wyjaśniało AS-HFA innym i wyrażało swoje uczucia na ten temat, dostarcza narzędzi do interakcji z innymi na ten temat w bardziej komfortowy sposób. Chociaż ważne jest, aby przed tym skonsultować się z typowym dzieckiem, może pomóc zaproszenie kilku przyjaciół ze szkoły, aby poznali dotknięte zaburzeniem rodzeństwo. Służy to zaspokojeniu ich ciekawości i pomaga im uzyskać bardziej realistyczną percepcję zaburzeń ze spektrum autyzmu. Gdy koledzy z klasy zrozumieją, jaki jest brat lub siostra ich przyjaciela, będą bardziej skłonni działać jako sojusznicy, jeśli inni zachowują się niewłaściwie i będą bardziej dostępnymi i świadomymi źródłami wsparcia dla typowo rozwijającego się dziecka. Wyrosną również na bardziej troskliwych, współczujących dorosłych, którzy tolerują różnorodność. Niektórzy rodzice uważają za konieczne ustalenie granic dotyczących interakcji między dotkniętym zaburzeniem rodzeństwem a przyjaciółmi typowego rodzeństwa. Istnieje delikatna równowaga między zapewnieniem dziecku z AS-HFA korzyści z kontaktu społecznego a pozwoleniem Twojemu typowemu dziecku na poczucie niezależności w jego przyjaźniach. Stwórz określone czasy, w których wszystkie dzieci mogą ze sobą wchodzić w interakcje, na przykład podając przekąskę lub pozwalając im grać w gry wideo lub uprawiać sport w grupie. Upewnij się również, że Twoje typowe dziecko ma możliwość bycia sam na sam ze swoimi przyjaciółmi. Niektórzy rodzice uważają za pomocne ustalenie zasady, że gdy dzieci są we wspólnej przestrzeni, jest to czas wspólny, ale gdy przyjaciele wchodzą do pokoju dziecka, staje się to czasem osobistym. Szanowanie przyjaźni Twojego typowego dziecka jest ważne, aby promować zarówno zdrowy rozwój społeczny, jak i utrzymanie pozytywnego nastawienia do rodziny i dotkniętego rodzeństwa.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Powszechne przekonanie typowo rozwijającego się rodzeństwa jest takie, że bracia i siostry z autyzmem lub zespołem Aspergera otrzymują nieproporcjonalnie dużo uwagi ze strony rodziców. Bardzo często tak może być. Nie da się obejść faktu, że dzieci z AS-HFA mają specjalne potrzeby i mogą wymagać dodatkowej uwagi, aby osiągnąć rzeczy, które typowo rozwijające się dzieci potrafią zrobić z łatwością. Niemniej jednak istnieje kilka strategii, których możesz użyć, aby zapobiec uczuciu zaniedbania i potencjalnej urazy u rodzeństwa. W domach z dwojgiem rodziców dziel i rządź, rozdzielając się, aby móc zająć się dwójką dzieci jednocześnie. W rodzinach z jednym rodzicem zwrócenie się o pomoc do przyjaciół lub krewnych może zapewnić dodatkowych opiekunów i dać ci większą elastyczność w rozdysponowaniu czasu. Ważne jest, aby być szczerym i bezpośrednim oraz uznać swoje oddanie typowo rozwijającemu się dziecku i swoje zaangażowanie w zapewnienie smarowania wszystkich kółek, a nie tylko tych skrzypiących. Znajdź trochę czasu każdego dnia, aby poświęcić całą swoją uwagę typowo rozwijającym się dzieciom, nawet jeśli tylko na krótko. Podczas rutynowych czynności przed snem lub innych wieczornych aktywności, upewnij się, że pytasz swoje typowo rozwijające się dzieci o ich doświadczenia, uczucia i obawy. Wyznacz dzień raz lub dwa razy w miesiącu, który będzie poświęcony zainteresowaniom Twojego typowego dziecka i znajdź kogoś innego, kto zajmie się Twoim dzieckiem z autyzmem wysokofunkcjonującym lub zespołem Aspergera w te dni. Ten rodzaj gestu w dużym stopniu wyjaśnia, że ​​wszystkie Twoje dzieci są dla Ciebie ważne. Ta ostatnia strategia odnosi się do innego powszechnego przekonania wśród rodzeństwa dzieci z AS-HFA, poglądu, że specjalne potrzeby dziecka ograniczą aktywności całej rodziny. Weźmy na przykład rodzinne wyjście do pizzerii połączonej z salonem gier. Dla wielu dzieci jest to najlepsza zabawa, jaką można sobie wyobrazić, ale dla niektórych dzieci z AS-HFA hałas, stymulacja wizualna i tłumy ludzi mogą być przytłaczające. Rodzicom łatwo jest unikać takich zajęć, aby dostosować je do potrzeb członka rodziny z AS-HFA. Jednak taka praktyka może wzbudzać urazę u typowych dzieci. Zmniejsza również zakres doświadczeń, z jakimi zmaga się Twoje dziecko z AS-HFA i może wzmacniać jego nieelastyczność behawioralną. Z tego powodu ważne jest, aby zaplanować różnorodne działania, które obejmą zainteresowania wszystkich. Pozwalanie, aby preferencje Twojego dziecka z AS-HFA dyktowały doświadczenia rodzinne, jest niebezpieczną, ale łatwą rutyną. Dyscyplina to kolejny obszar, w którym trudno być sprawiedliwym wobec wszystkich dzieci. Czasami konieczne jest ustalenie różnych zasad i oczekiwań wobec dziecka z AS-HFA. Może to dość łatwo wywołać wrażenie u typowego rodzeństwa, że ​​brat lub siostra ze specjalnymi potrzebami mogą się źle zachowywać, pozornie bezkarnie. Istnieją dwie strategie radzenia sobie z tym problemem. Pierwsza to krytyczna ocena stosowania zasad dyscyplinarnych. Być może Twoje dziecko ma rację i ułatwiasz mu to trochę. Przeanalizuj zasady domowe, aby upewnić się, że wszelkie rozbieżności w oczekiwaniach między rodzeństwem są rzeczywiście konieczne. Na przykład, jeśli Twoje typowe dziecko musi wykonywać obowiązki domowe, aby zdobyć przywileje, upewnij się, że Twoje dotknięte tym dziecko ma również obowiązki domowe, nawet jeśli są one bardziej podstawowe. Po drugie, gdy różnice istnieją z uzasadnionych powodów, wyjaśnij sytuację swojemu typowemu dziecku. Dziecko, które rozumie powody różnic, jest mniej skłonne do żywić urazę do rodziców i dotkniętego nimi rodzeństwa.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Niektóre rodzeństwo dzieci ze specjalnymi potrzebami może być wobec siebie nadmiernie wymagające. Mogą próbować pomagać w takim stopniu, że cierpi na tym ich własna praca szkolna lub życie towarzyskie. Niektórzy psychologowie mówią o efekcie „małego rodzica”, w którym typowe rodzeństwo zaczyna zachowywać się bardziej jak opiekun dorosły niż dziecko. Możesz temu zapobiec, uważając, aby nie polegać zbytnio na pomocy typowego dziecka w opiece nad rodzeństwem z AS-HFA w domu lub w szkole. Typowe rodzeństwo może również stać się wrażliwe emocjonalnie z powodu własnych procesów myślowych. Pewien stopień napięcia między rodzeństwem jest naturalny, a nawet adaptacyjny, ponieważ zapewnia forum do nauki rozwiązywania konfliktów z innymi. Jednak dobrze nastawione rodzeństwo dziecka ze specjalnymi potrzebami może odczuwać poczucie winy z powodu negatywnych uczuć wobec rodzeństwa, które „po prostu nie potrafi sobie pomóc”. Spróbuj pomóc dziecku zrozumieć, że te uczucia są naturalne i że najważniejsze jest to, jak ono lub ona na nie reaguje. To w porządku, a nawet normalne, mieć żal do brata lub siostry, którzy wymagają dużo uwagi mamy i taty lub którzy wydają się mieć znacznie mniejsze wymagania wobec siebie lub jej. Daj znać swoim prawidłowo rozwijającym się dzieciom, że rozumiesz te myśli, a może nawet czasami się nimi dzielisz, i że kochasz je tak samo, jakby wszystkie ich myśli o rodzeństwie były ciepłe i pozytywne. Wyraźnie zaznacz, że w porządku jest mieć takie myśli, o ile nie są one wykorzystywane w szkodliwy lub negatywny sposób.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Najważniejsze zasady w kontaktach z rodzeństwem dzieci z AS-HFA to uczciwość, edukacja i otwartość umysłu. Twoje dziecko rozwijające się prawidłowo prawdopodobnie będzie miało mnóstwo pytań na temat swojego rodzeństwa. Dlaczego ze mną nie rozmawia? Dlaczego ona robi te dziwne rzeczy? Dlaczego nie chce się ze mną bawić? Czy ona mnie nienawidzi? Czy mogę „zarazić się” autyzmem? Czy mój brat ma zespół Aspergera, ponieważ zbyt mocno się z nim zmagałem, gdy był niemowlęciem? Im więcej Twoje typowe dziecko rozumie na temat zaburzeń ze spektrum autyzmu, tym większy wgląd w swoje rodzeństwo i tym mniejsze prawdopodobieństwo, że błędne przekonania, takie jak te dotyczące zarażenia lub związku przyczynowo-skutkowego, mogą przyczyniać się do stresu. Upewnij się, że znajdziesz czas na otwarte, szczere, bezstronne dyskusje, podczas których Twoje dziecko może omówić uczucia, zarówno pozytywne, jak i negatywne, dotyczące swojego rodzeństwa z AS-HFA. Podczas tych rozmów wypytuj dziecko o jego doświadczenia w domu i w szkole. Jakie są problemy, których nie rozumie? Jakie pozytywne i negatywne aspekty posiadania brata lub siostry z AS-HFA doświadczył/a ostatnio? Jako rodzic możesz dać doskonały przykład, będąc pozytywnym i akceptując specjalne potrzeby swojego dziecka, ale także jasno dając do zrozumienia, że ​​czasami frustracja lub inne negatywne emocje są nieuniknione. Niedawne badanie wykazało, że nawet po rozmowie rodziców z ich prawidłowo rozwijającymi się dziećmi na temat zaburzeń ze spektrum autyzmu, większość rodzeństwa miała wiele błędnych przekonań lub nie rozumiała niektórych podstawowych kwestii dotyczących tego schorzenia. Innymi słowy, to, że wyjaśnisz coś swojemu prawidłowo rozwijającemu się dziecku, nie oznacza, że ​​zrozumiało ono/ona to, co powiedziałeś/aś. Pomocne może być poproszenie prawidłowo rozwijającego się dziecka o wyjaśnienie własnymi słowami tego, co powiedziałeś/aś. Konieczne są częste, ciągłe dyskusje, a nie tylko kilka krótkich rozmów. Pozytywnym podejściem do ułatwiania komunikacji z prawidłowo rozwijającym się dzieckiem jest włączenie go/jej do dyskusji na temat tego, jak najlepiej pomóc dziecku z AS-HFA. Nie jest to odpowiednie dla dzieci na wszystkich poziomach rozwoju, ale dojrzałe dzieci i nastolatki mogą wnieść doskonały wgląd w doświadczenia swojego rodzeństwa z AS-HFA i przyczyny pewnych zachowań. Jako rówieśnik rodzeństwo może również mieć pomocne opinie na temat strategii relacji społecznych i warunków szkolnych. Włączając swoje typowo rozwijające się dziecko w ten proces, wspierasz jedność rodziny i zapobiegasz, aby ktokolwiek czuł się wykluczony.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Rodzeństwo

Praca nad zapewnieniem dobrego samopoczucia psychicznego rodzeństwu dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu jest jedną z najcenniejszych inwestycji, jaką mogą poczynić rodzice. Dzięki zdrowemu nastawieniu rodzeństwo może być największym sojusznikiem rodzica w opiece nad dzieckiem z AS-HFA. Mogą być również wspaniałymi przyjaciółmi i służyć jako wzory do naśladowania dla dzieci z AS-HFA, szczególnie pomagając im zrozumieć świat społeczny. Wreszcie, oczywiście, gdy rodzeństwo jest szczęśliwe i czuje się wspierane, przyczynia się do ogólnego dobrego samopoczucia całej rodziny. W przypadku niektórych dzieci rozwijających się prawidłowo, które mają rodzeństwo ze specjalnymi potrzebami, nie wydaje się być powodu do obaw. Pewna młoda dama, niedawno zacytowana w krajowym biuletynie, zauważyła, że ​​to, że jej brat ma specjalne potrzeby, nie oznacza, że ​​ona też je ma. Jej niezachwiana miłość do swojego autystycznego brata i jej szczerość wobec rówieśników sprawiły, że był to dla niej nieistotny problem. Niestety, dla wielu dzieci rodzeństwo ze specjalnymi potrzebami stwarza mnóstwo wyzwań rodzinnych, społecznych i osobistych.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Stwórz ustrukturyzowany harmonogram pracy domowej, aby Twoje dziecko odrabiało pracę domową o tej samej porze i w tym samym miejscu każdego dnia. Umieszczenie tych informacji w wizualnym harmonogramie jest pomocne. Przypomina dziecku, że nadchodzi, a także pomaga dziecku pamiętać, że po odrobieniu pracy domowej wydarzy się coś przyjemniejszego. W przypadku niektórych dzieci może być konieczne dalsze ustrukturyzowanie sesji pracy domowej. Kiedy dziecko otrzymuje wiele różnych zadań, może mieć trudności z określeniem najlepszego sposobu podejścia do zadań. Jeśli Twoje dziecko uważa tę perspektywę za mylącą, pomóż mu, tworząc listę tego, co należy zrobić i jakie priorytety należy nadać. Układając konkretny plan działania, możesz sprawić, że zadanie będzie wydawać się dzieciom znacznie mniej przytłaczające. Rozdział 7 zawiera bardziej szczegółowe sugestie dotyczące organizacji zadań akademickich, w tym pracy domowej, dla Twojego dziecka. Wiele dzieci z AS-HFA łatwo się rozprasza. Dlatego potrzebują miejsca pracy wolnego od rozpraszaczy, w tym hałasu, bałaganu i innych członków rodziny. Dostosuj podejście, które jest odpowiednie do zdolności skupienia uwagi i stylu pracy Twojego dziecka. Dla niektórych dzieci najlepiej jest wykonać całą pracę domową za jednym razem. Inne dzieci uważają to za zbyt obciążające i mogą skorzystać z przerw między krótszymi okresami pracy. Jedna z matek, z którą pracowaliśmy, ustawia dla swojego dziecka kuchenny minutnik. Za 30 minut produktywnej pracy domowej dziecko otrzymuje 5-minutową przerwę przy komputerze. Możesz też dać dziecku przerwę po zakończeniu każdego zadania lub przedmiotu. Zapewnienie przerwy lub innego rodzaju pozytywnego wzmocnienia (może specjalnego smakołyku lub żetonu, który można wymienić na większe nagrody) podczas lub po zakończeniu pracy domowej zwiększy motywację dziecka. Rodzice mogą również wykorzystać właściwości wzmacniające samej pracy domowej. Wiele dzieci z AS-HFA jest niezwykle entuzjastycznie nastawionych do konkretnych przedmiotów szkolnych. Wykonanie ulubionej pracy domowej na końcu służy jako wzmocnienie pracy nad mniej interesującym tematem. Bądź świadomy wpływu, jaki cechy motoryczne i sensoryczne Twojego dziecka mogą mieć na proces odrabiania pracy domowej. Dla wielu dzieci z AS-HFA pisanie odręczne jest trudnym zadaniem wymagającym małej motoryki. Fizyczna trudność wypisywania pracy domowej może sprawić, że zadanie to będzie jeszcze bardziej nieprzyjemne. Staraj się być tak kreatywny i elastyczny, jak to możliwe, rozwiązując tego typu problemy. Na przykład zapytaj nauczyciela swojego dziecka, czy mógłby dokończyć zadanie na komputerze lub podyktować odpowiedzi, zamiast je wypisywać (więcej na ten temat w rozdziale 7). Wrażliwość sensoryczna dzieci ma również wpływ na odrabianie prac domowych. Dla niektórych osób z AS-HFA czytanie w określonych warunkach oświetleniowych może być trudne. Eksperymentuj z poziomami oświetlenia i sprawdź, co jest najwygodniejsze dla Twojego dziecka. Ponieważ prace domowe łączą dom ze szkołą, idea spójności między ustawieniami jest szczególnie ważna. Komunikując się z nauczycielem swojego dziecka, możesz dowiedzieć się o strategiach, które odniosły sukces w szkole i podzielić się technikami, które sprawdziły się w domu. Komunikacja między rodzicami a nauczycielami sprzyja również spójności pod względem zasad związanych z odrabianiem prac domowych. Jeśli nauczyciel Twojego dziecka zezwala na przerwy co 20 minut, powinieneś stosować ten sam harmonogram w domu, a nie 30-minutową przerwę. Jeśli nauczyciel wzmacnia poprawną pracę naklejkami lub znacznikami wyboru, a nie żetonami, używaj ich zamiast tego. Jak wspomnieliśmy wcześniej w tym rozdziale, gdy dziecko ma jeden zestaw zasad do przestrzegania w wielu miejscach, znacznie łatwiej jest mu wiedzieć, czego się od niego oczekuje i jest bardziej prawdopodobne, że będzie się odpowiednio zachowywać. Pomoc innej osoby w odrabianiu prac domowych, być może zatrudnionego korepetytora lub nauczyciela w szkole, może być bardzo pomocna. Niektóre dzieci z zespołem Aspergera lub autyzmem wysokofunkcjonującym pracują tak wolno, że przynoszą do domu mnóstwo prac domowych. Pomocne może okazać się poproszenie o dodatkową salę do nauki lub dodatkowy czas w sali zasobów, aby pomóc dziecku odrobić więcej prac domowych w szkole. Wyznaczona osoba, która pomoże dziecku ustrukturyzować podejście do prac domowych i pomoże w faktycznym ukończeniu zadań domowych, może być cennym wsparciem. Eliminuje to jeden potencjalny obszar trudności, który rodzice muszą negocjować ze swoim dzieckiem, a także zapewnia rodzicom trochę „czasu wolnego” po długim dniu pracy, czy to w biurze, czy w domu. Dostępnych jest wielu korepetytorów z doświadczeniem w pracy z dziećmi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, którzy mogą pomóc w opracowaniu nowych strategii pracy z dzieckiem. Twoje lokalne stowarzyszenie autyzmu prawdopodobnie prowadzi listę korepetytorów. Możesz też sprawdzić w oddziale pediatrii lub psychiatrii dziecięcej w lokalnym szpitalu lub w agencji, w której zdiagnozowano Twoje dziecko.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Zachęcanie dzieci do pomocy w domu jest wyzwaniem dla każdego rodzica, w tym dla rodziców dzieci z AS-HFA. Dzieci zazwyczaj nie lubią obowiązków domowych i starają się jak najlepiej unikać tych obowiązków na rzecz czegoś przyjemniejszego. Aby uczynić obowiązki domowe bardziej znośnymi dla dziecka z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, wpleć je w codzienną lub cotygodniową rutynę. Taka konsekwencja pomoże dziecku wiedzieć, co należy zrobić i zapobiegnie temu, aby obowiązek był niemiłą niespodzianką. Podobnie, spróbuj zrutynizować kroki w obowiązkach domowych. Wykorzystując ich typowe mocne strony wizualne, wielu dzieciom pomoże stworzenie pisemnej listy kontrolnej lub zestawu obrazków, które przedstawiają kroki związane z zadaniem. Na przykład, aby pomóc dziecku w wynoszeniu śmieci, pokaż zdjęcia osoby wyjmującej worek na śmieci, wiążącej go, umieszczającej w koszu w garażu, a następnie wkładającej nowy worek. Przećwicz listę z dzieckiem kilka razy, aby pomóc mu nauczyć się kroków związanych z tym zadaniem. Wybór odpowiednich zadań jest kluczowym czynnikiem przydzielania obowiązków, jak omówiliśmy w poprzednim rozdziale. Kiedy po raz pierwszy przedstawiasz dziecku ideę obowiązków domowych, zacznij od zadania, które jest proste i łatwe do wykonania. Zawsze, gdy to możliwe, wybieraj zadania, które są naturalnie dostosowane do mocnych stron Twojego dziecka. Evan jest 12-letnim chłopcem z autyzmem wysokofunkcjonującym i preferującym porządek w swoim otoczeniu fizycznym. Ma czwórkę rodzeństwa rozwijającego się prawidłowo, a jego dom często wygląda tak, jakby właśnie przeszła przez niego burza tropikalna. Jego matka postanowiła przydzielić mu zadanie uporządkowania mebli i stolika kawowego w salonie raz dziennie. Evan początkowo opierał się temu obowiązkowi, ale niechętnie się zgodził, gdy zdał sobie sprawę, że może to przynieść mu dodatkowy czas przy komputerze. Wkrótce stało się dla jego matki jasne, że przywrócenie porządku w salonie faktycznie miało uspokajający wpływ na Evana. Dzięki temu rozwiązaniu mógł pomagać w domu, uspokajać się i zdobywać przywileje. W przypadku starszych dzieci rodzice mogą chcieć przydzielić im obowiązki, które umożliwią im ćwiczenie umiejętności przydatnych w pracy, takich jak składanie dokumentów, zmywanie naczyń i przygotowywanie składników do gotowania.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Dla większości członków rodziny wyjścia i wakacje są zabawne i ekscytujące. Jednak dla dziecka z zespołem Aspergera lub autyzmem wysokofunkcjonującym wyjścia rodzinne mogą oznaczać przerwę w rutynie, nieprzewidywalność, nieznajomość i konieczność radzenia sobie z nowymi ludźmi i miejscami. Z tych powodów mogą być one czasem wywołującym niepokój u dzieci z AS-HFA. Rodzice mogą zminimalizować stres, planując z wyprzedzeniem i informując dziecko, jak to będzie. Wypróbuj podejście Carol Gray Social Story, które polega na pokazaniu dziecku historii składającej się z obrazków przedstawiających doświadczenie i słów opisujących, co się wydarzy (rozdział 8 szczegółowo opisuje, jak korzystać z tego podejścia). W przypadku dziecka, które obawia się zaplanowanej wycieczki rodzinnej do parku rozrywki, możesz odwiedzić stronę internetową parku rozrywki i wydrukować kilka zdjęć parkingu, bramy wejściowej i niektórych przejażdżek. Następnie możesz napisać prostą historię, która będzie towarzyszyć obrazkom i pomoże dziecku wiedzieć, czego się spodziewać. Przeczytajcie wspólnie historię kilka razy, zanim rodzina faktycznie wybierze się do parku. Dostępnych jest wiele wstępnie wydrukowanych historii społecznych, które nadają się zarówno do zajęć rekreacyjnych, jak i nierekreacyjnych, takich jak wizyty u lekarza. Lista zasobów w załączniku zawiera informacje na temat zamawiania historii społecznych. Może być konieczne powolne przyzwyczajanie dziecka do nowego doświadczenia poprzez stopniowe wprowadzanie go małymi krokami. Po przejrzeniu nowego doświadczenia za pomocą wskazówek wizualnych, takich jak historia społeczna, możesz chcieć zorganizować krótką wizytę w nowym miejscu lub aktywności. Z czasem Twoje dziecko będzie czuło się bardziej komfortowo podczas nowej aktywności. W takim przypadku możesz wydłużyć wizytę.

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Kolejna trudna zmiana, pora snu, może być zniechęcającym zadaniem, zwłaszcza że badania wykazały, że autyzm często wiąże się z trudnościami w zasypianiu. Rutyna przed snem, taka jak chodzenie spać o tej samej porze i wykonywanie tych samych czynności przed snem, jest pomocna dla wszystkich dzieci, ale szczególnie dla tych z zespołem Aspergera lub autyzmem wysokofunkcjonującym. Daj dziecku dużo czasu na ostrzeżenie i odliczanie (30 minut, 20 minut itd.), gdy zbliża się pora snu. Aby pomóc dziecku się wyciszyć, upewnij się, że zajmuje się cichą czynnością, taką jak czytanie lub gra w spokojną grę, przed pójściem spać. Inną strategią zapewnienia czasu na „dekompresję” jest spędzenie trochę czasu z dzieckiem w jego sypialni, zanim zgasisz światło i będziesz oczekiwać, że pójdzie spać. Jeśli siedzisz z dzieckiem przed snem, upewnij się, że jesteś konsekwentny w ilości czasu spędzanego przy łóżku. Upewnij się, że twoja obecność nie służy jako stymulacja, która utrzymuje dziecko w stanie czuwania. Niektóre dzieci uważają za uspokajające, że po zaśnięciu będziesz je sprawdzać. Upewnij się, że sypialnia jest przyjemnym miejscem dla twojego dziecka. Dla niektórych dzieci ważne jest, aby trzymać w pokoju ulubione rzeczy. Dla innych może to być nadmiernie rozpraszające lub nadmiernie stymulujące. Niektóre dzieci uważają obecność delikatnego światła lub muzyki za kojące, podczas gdy inne potrzebują całkowitej ciemności i absolutnej ciszy, aby zasnąć. Jeśli wypróbujesz te sugestie i nadal zauważysz, że Twoje dziecko ma problemy ze snem, powinieneś rozważyć skonsultowanie się z pediatrą, który może zasugerować leki, które pomogą Twojemu dziecku zasnąć.