https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Niektóre rodzeństwo dzieci ze specjalnymi potrzebami może być wobec siebie nadmiernie wymagające. Mogą próbować pomagać w takim stopniu, że cierpi na tym ich własna praca szkolna lub życie towarzyskie. Niektórzy psychologowie mówią o efekcie „małego rodzica”, w którym typowe rodzeństwo zaczyna zachowywać się bardziej jak opiekun dorosły niż dziecko. Możesz temu zapobiec, uważając, aby nie polegać zbytnio na pomocy typowego dziecka w opiece nad rodzeństwem z AS-HFA w domu lub w szkole. Typowe rodzeństwo może również stać się wrażliwe emocjonalnie z powodu własnych procesów myślowych. Pewien stopień napięcia między rodzeństwem jest naturalny, a nawet adaptacyjny, ponieważ zapewnia forum do nauki rozwiązywania konfliktów z innymi. Jednak dobrze nastawione rodzeństwo dziecka ze specjalnymi potrzebami może odczuwać poczucie winy z powodu negatywnych uczuć wobec rodzeństwa, które „po prostu nie potrafi sobie pomóc”. Spróbuj pomóc dziecku zrozumieć, że te uczucia są naturalne i że najważniejsze jest to, jak ono lub ona na nie reaguje. To w porządku, a nawet normalne, mieć żal do brata lub siostry, którzy wymagają dużo uwagi mamy i taty lub którzy wydają się mieć znacznie mniejsze wymagania wobec siebie lub jej. Daj znać swoim prawidłowo rozwijającym się dzieciom, że rozumiesz te myśli, a może nawet czasami się nimi dzielisz, i że kochasz je tak samo, jakby wszystkie ich myśli o rodzeństwie były ciepłe i pozytywne. Wyraźnie zaznacz, że w porządku jest mieć takie myśli, o ile nie są one wykorzystywane w szkodliwy lub negatywny sposób.