https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Na Uniwersytecie Waszyngtońskim niektórzy terapeuci opracowują podejście zwane ukrytym dydaktyzmem, które wykorzystuje relację terapeutyczną jako forum do modelowania i nauczania umiejętności społecznych. Ta strategia ma na celu pomóc osobom z AS-HFA nauczyć się odpowiednich umiejętności społecznych poprzez demonstrację przez terapeutę odpowiednich zachowań społecznych w realistycznych sytuacjach społecznych, takich jak kawiarnia lub sklep. Poprzez to połączenie modelowania społecznego, osobistych relacji z dylematów społecznych i ich rozwiązywania oraz informacji zwrotnej na temat zaobserwowanych zachowań społecznych, terapeuta uczy osoby z AS-HFA odpowiednich zachowań społecznych i sztuki wychwytywania norm społecznych poprzez obserwację. Perry, 18-letni chłopiec z zespołem Aspergera, spotyka się ze swoim terapeutą co tydzień na tradycyjnej sesji „terapii rozmownej”. Co tydzień przeglądają najważniejsze wydarzenia tygodnia, a także wszelkie trudne doświadczenia. Jego terapeuta wzmacnia skuteczne strategie, których użył, i sugeruje alternatywne strategie, które mogą być pomocne w podobnych scenariuszach w przyszłości. Terapia zapewnia również kontekst, w którym terapeuta może obserwować i przekazywać informacje na temat swojego stylu interakcji społecznych. Kiedy patrzy w przestrzeń lub bawi się ołówkiem, komentarz terapeuty „O rany, chyba jestem nudny, nawet na mnie nie patrzysz” może wywołać bardziej odpowiednie zachowania społeczne, które można ćwiczyć i wzmacniać natychmiast. Kiedy Perry rozpoczął studia, jego sesje terapeutyczne odbywały się okazjonalnie na terenie kampusu, w środowiskach społecznych, w których musiał nauczyć się poruszać. Na przykład, sesja terapeutyczna miała miejsce w jednej z uniwersyteckich stołówek, gdzie terapeuta pokazał Perry’emu, jak zamawiać jedzenie, jak traktować personel stołówki uprzejmie i uprzejmie, jak płacić i jak sprzątać tacę, kiedy skończy jeść. Rodzina Perry’ego zauważyła, że umiejętności omawiane w tym formacie psychoterapeutycznym przeniosły się zarówno na interakcje rodzinne, jak i na relacje Perry’ego z rówieśnikami.