https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Osoby z ZA często mają nadwrażliwość sensoryczną (spróbuj powiedzieć to trzy razy szybko). Na przykład środowiska z jasnymi lub migoczącymi światłami mogą być bardzo rozpraszające dla osoby z autyzmem. Te światła mogą wydawać się zupełnie zwyczajne dla osoby neurotypowej, ale mogą zakłócić zdolność osoby z ZA do przetwarzania informacji. Podobnie, otoczenie, które jest hałaśliwe z chronicznymi, cichymi dźwiękami, takimi jak brzęczące komputery lub z nagłymi głośnymi dźwiękami, takimi jak klaksony samochodowe lub trzaskające drzwi, może być wstrząsające dla osób z ZA. Nieproszony lub niespodziewany dotyk może być nieprzyjemny, podobnie jak niektóre zapachy lub ruch wskazówek zegara lub wygaszaczy ekranu komputera. Gabinety mogą wydawać się gorące lub zimne dla osoby z ZA, ale komfortowe dla terapeuty neurotypowego. Oczywiście nie da się sprawić, aby zwykłe biuro było wolne od wszelkich rozproszeń, a to, co przeszkadza jednej osobie, może nie przeszkadzać innej. Wspominamy o tym, ponieważ terapeuta, który jest świadomy rozpraszającego potencjału bodźców sensorycznych, może być w stanie lepiej porozmawiać o tym, jak zminimalizować rozproszenia dla osoby z ZA. Vicky odniosła większy sukces, widząc osoby z ZA w ich własnych domach niż w gabinecie. Czasami wizyta w gabinecie jest właśnie tym, czego potrzeba, ale częściej ludzie czują się o wiele bardziej komfortowo we własnych domach. Widząc, gdzie mieszkają ludzie, terapeuta otrzymuje jeszcze więcej informacji o rzeczach, które są ważne dla tej osoby, rzeczach, które dana osoba może dobrze zrozumieć, i wskazówki dotyczące tego, co dana osoba robi w czasie między sesjami terapeutycznymi. Zazwyczaj w swoich domach ludzie mają już problemy sensoryczne i są w stanie skoncentrować się na bieżących zadaniach, zamiast skanować nowe otoczenie, jak robiliby to w biurze.