W Skandynawii koncepcja DAMP („utrata uwagi, kontroli motorycznej i percepcji”) zakorzeniła się w ciągu ostatnich 20 lat. Zainteresowanie tą koncepcją znacznie wzrosło w ostatnich latach i obecnie jest to diagnoza, która jest szeroko dyskutowana również w Wielkiej Brytanii, Australazji i Stanach Zjednoczonych. Rozpoznanie odnosi się do zespołów, w których dzieci (lub dorośli) wykazują połączenie ADHD i DCD. Około 2% ogólnej populacji dzieci rozpoczynających naukę w szkole spełnia kryteria ostrej DAMP, a kolejne 3% ma mniej więcej umiarkowane problemy. Zespół ten jest nadreprezentowany u chłopców. Doświadczenie kliniczne i kilka badań empirycznych wykazały, że DAMP bardzo często znajduje się w kontinuum z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Każde dziecko spełniające kryteria DAMP jest znacznie bardziej narażone na problemy z interakcjami społecznymi niż inne dzieci. I odwrotnie, osoby z problemami z interakcjami społecznymi ze spektrum autyzmu bardzo często mają problemy z kontrolą motoryczną i uwagą. Jedno z badań sugerowało, że jeśli dana osoba otrzyma diagnozę zespołu Aspergera, prawdopodobieństwo, że będzie ona również spełniała kryteria DAMP, jest bardzo wysokie. Tak więc każdy podręcznik sugerujący, że zaburzenie ze spektrum autyzmu .Diagnoza lub diagnoza ADHD / DCD powinna wykluczać diagnozę jakiegokolwiek problemu ze spektrum autyzmu, na którą należy podchodzić z dużą ostrożnością.