Sztywne, powtarzalne, pedantyczne, perfekcjonistyczne, obsesyjne i kompulsywne zjawiska są nieodłączną częścią praktycznie wszystkich zaburzeń ze spektrum autyzmu, w tym zespołu Aspergera. Czasami istnieje problem z odróżnieniem zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego jako diagnozy odrębnej od zaburzeń ze spektrum autyzmu. Dzieje się tak zwłaszcza w przypadku, gdy osoba czuje, że obsesje i kompulsje są normalnymi zjawiskami i stanowią integralną część osobowości. Niemniej jednak, w przypadkach z zespołem Aspergera i innymi zaburzeniami ze spektrum autyzmu, ilekroć obsesje, kompulsje, zjawiska rytualistyczne lub upieranie się przy identyczności są tak obezwładniające, że wymagają szczególnej interwencji, należy postawić odrębną diagnozę współwystępującego OCD. Około 1% dzieci i młodzieży w populacji ogólnej ma obezwładniające objawy ZOK. Chłopcy i dziewczęta są mniej więcej w równym stopniu dotknięci. Zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne (OCPD) jest konceptualizowane jako przewlekłe zaburzenie osobowości, w którym dominują obsesje i kompulsje. Jeśli przyjrzeć się bliżej kryteriom DSM-IV dla tego zaburzenia, uderza ogólne podobieństwo tej koncepcji diagnostycznej i zespołu Aspergera. Obecnie nie jest jasne, czy istnieją wyraźne granice między OCPD a zespołem Aspergera.
Kryteria diagnostyczne osobowości obsesyjno-kompulsywnej (DSM-IV)
Wszechobecny wzorzec zaabsorbowania porządkiem, perfekcjonizmem oraz kontrolą umysłową i interpersonalną kosztem elastyczności, otwartości i skuteczności, rozpoczynający się we wczesnej dorosłości i obecny w różnych kontekstach (na co wskazują przynajmniej cztery z poniższych):
(1) jest zajęty szczegółami, regułami, listami, porządkiem, organizacją lub harmonogramami do tego stopnia, że traci się główny punkt działania
(2) wykazuje perfekcjonizm, który przeszkadza w wykonaniu zadania (np. Nie jest w stanie ukończyć projektu, ponieważ jego własne zbyt restrykcyjne standardy nie są spełnione)
(3) jest nadmiernie poświęcony pracy i produktywności, z wyłączeniem zajęć rekreacyjnych i przyjaźni (nieuwzględnionych w oczywistej konieczności ekonomicznej)
(4) jest nadmiernie sumienny, skrupulatny i nieugięty w kwestiach moralności, etyki lub wartości (nie uwzględniony w tożsamości kulturowej lub religijnej)
(5) nie jest w stanie wyrzucić zużytych lub bezwartościowych przedmiotów, nawet jeśli nie mają one wartości sentymentalnej
(6) niechętnie deleguje zadania lub współpracuje z innymi, chyba że podporządkują się dokładnie jego sposobowi robienia rzeczy
(7) przyjmuje skąpi styl wydawania pieniędzy zarówno na siebie, jak i na innych; pieniądze są postrzegane jako coś, co można gromadzić na przyszłe katastrofy
(8) wykazuje sztywność i upóra