Cechami charakterystycznymi zaburzenia zachowania i zaburzenia opozycyjno-odwagi (ODD) są problemy z interakcjami społecznymi, w tym społecznie niedopuszczalne, agresywne i destrukcyjne zachowania. Dzieci, którym postawiono te diagnozy, są opozycyjne, obraźliwe werbalnie, negatywne, narzekające i protestujące. W zaburzeniach zachowania istnieją również czynności, które wyraźnie przekraczają normy społeczne, a wiele z nich popełnia czyny uznane za przestępcze i zostałyby za takie uznane, gdyby dana osoba miała ukończone 16 lub 18 lat. Zgodnie z tradycją zaburzenia zachowania (wymienione zarówno w ICD-10, jak i DSM-IV) i ODD (nieuwzględnione w systemie klasyfikacji ICD, ale pożądane określenie w podręczniku DSM), zaczęto uważać za bardzo w przeciwieństwie do zespołu Aspergera i innych stanów podobnych do autyzmu. Niemniej jednak osoby z zaburzeniami zachowania często wykazują ten sam rodzaj problemów z empatią, które uważa się za sedno zespołu Aspergera. W zespole Aspergera częste są także zachowania opozycyjne i pragnienia. Granice między zaburzeniami ze spektrum autyzmu a zaburzeniami zachowania / ODD nie są bynajmniej jasne. Dyskusyjne jest również zaburzenie zachowania jako diagnoza „psychiatryczna”, a nie opisowy termin określający określony rodzaj niedopuszczalnego zachowania. Istnieje wyraźna potrzeba dalszych badań, jeśli chodzi o związek między zaburzeniami ze spektrum autyzmu a problemami z zachowaniem, zarówno u dzieci / młodzieży, jak i dorosłych. ODD jest częstą diagnozą związaną z ADHD (i DAMP). Jest bardzo prawdopodobne, że gdyby rozważono rozpoznanie ODD w przypadkach zaburzeń ze spektrum autyzmu, stałoby się jasne, że zachowania ODD są niezwykle częste w zespole Aspergera i innych zaburzeniach o wysokim stopniu funkcjonowania ze spektrum autyzma