Prawdopodobnie schizofrenia nie jest nadreprezentowana w zespole Aspergera. Jednak nierzadko zdarza się, że osoby z zespołem Aspergera szukające pomocy psychiatrycznej dorosłych otrzymują tę diagnozę. Niektórzy pacjenci w mojej praktyce byli „źle rozumiani” po przybyciu na oddział psychiatrycznej pomocy doraźnej po tym, jak wydawali się „psychotyczni” lub „zdezorientowani” w związku z jakimś raczej niewielkim incydentem, którego doświadczyli jako strasznie stresujący. Psychiatra w jednym z takich przypadków zapytał: „Czy słyszysz głosy?”, Po czym osoba z zespołem Aspergera odpowiedziała „Tak”. Otrzymał wstępną diagnozę „psychozy z halucynacjami słuchowymi”, która wkrótce została zmieniona na „schizofrenię”. Znacznie później pacjent sam powiedział, że w chaosie pogotowia (i we własnym umyśle) myślał, że lekarz pytał, czy słyszy głosy innych ludzi w pokoju. Problem polega na tym, że gdy dorośli psychiatrzy nie są świadomi typowych zaburzeń zespołu Aspergera, mają tendencję do dostrzegania dramatycznych objawów (które są zdecydowanie, w niektórych przypadkach w pewnym sensie “ psychotycznymi ”) i chcą je klasyfikować według dobrze znanej im terminologii. Po postawieniu diagnozy „schizofrenii?” Może być bardzo trudno ją zmienić. Obecnie schizofrenia niesie ze sobą wiele konotacji terapeutycznych, które nie dotyczą zespołu Aspergera. Na przykład, chociaż neuroleptyki są uważane za część podstawowego programu leczenia schizofrenii, nie są one powszechną opcją w przypadku zespołu Aspergera. Możliwe, że bierze w nim udział dość znaczna część osób. W placówkach psychiatrycznych dla dorosłych z diagnozą schizofrenii, „schizofrenii”, psychozy schizofrenoidalnej lub psychozy, NOS faktycznie ma „podstawowy” niezdiagnozowany zespół Aspergera lub inne zaburzenie ze spektrum autyzmu.