Jedną z najważniejszych interwencji, jeśli chodzi o poprawę jakości życia osób z zespołem Aspergera i ich rodzin, jest próba zmiany postaw ludzi, zarówno w odniesieniu do konkretnych problemów, jak i ich charakteru oraz osób dotkniętych chorobą. Taka zmiana postawy nie może nastąpić bez właściwej diagnozy. Często konieczna jest interwencja w taki czy inny sposób w środowisku szkolnym lub w pracy. W dużej mierze ma to związek z informacją i rozpowszechnianiem wiedzy na temat zaburzeń związanych z zespołem Aspergera. Czasami, wręcz dość często, potrzebne będą inne środki. Nie ma ogólnej potrzeby „leczenia” podstawowych cech związanych z zespołem jako takim, przynajmniej nie na obecnym etapie naszej wiedzy. Nie ma „lekarstwa” na podstawowe problemy, a po postawieniu diagnozy wielu nie odczuwa potrzeby jakiegokolwiek leczenia. Niemniej jednak interwencje obejmujące wsparcie pedagogiczne i psychologiczne są często niezwykle pomocne i zawsze należy je rozważyć po postawieniu diagnozy. W indywidualnych przypadkach mogą być wymagane środki psychoedukacyjne, systematyczne szkolenie umiejętności, indywidualne rozmowy z osobą znającą się na zespole Aspergera, a czasami także leki.