Komunikacja to wymiana sygnałów. Uważa się, że większość komunikacji ma charakter niewerbalny, co oznacza, że wyrażamy siebie i rozumiemy się głównie za pomocą mowy ciała, mimiki, tonu głosu, wyglądu i gestów. Młode dziecko bez autyzmu, które nie rozwinęło jeszcze języka werbalnego, zwykle komunikuje się za pomocą gestów, które są interpretowane przez dorosłych, a dziecko wydaje się oczekiwać, że dorośli będą w stanie zrozumieć jego potrzeby. Dzieci autystyczne, które jeszcze nie nauczyły się mówić, mogą mieć trudności ze zrozumieniem sygnałów innych ludzi, a także mieć problemy z wyrażaniem własnych podstawowych potrzeb, takich jak głód, pragnienie i potrzeba opieki, pomocy i komfortu. Dzieci z autyzmem i dobrze rozwiniętym językiem mówionym mogą mieć te same trudności, dlatego niektóre dzieci mogą odnieść korzyść z noszenia breloczka na klucze z dołączoną kartą lub zdjęciem przypominającym im, że mogą poprosić o pomoc. Kiedy Dicte była młodsza i miała bardzo ograniczony język mówiony, wyrażała swoje zapotrzebowanie lub pragnienie jedzenia za pomocą zdjęć, które zostały umieszczone na lodówce. Najpierw Dicte musiał nauczyć się „przekazywać potrzebę” odbiorcy (dorosłemu). Powoli nauczyła się komunikować swoje potrzeby naśladując dźwięki wydawane przez dorosłego i stopniowo nauczyła się wyrażać swoje potrzeby werbalnie. Przed użyciem komunikacji obrazowej Dicte była zależna od osoby dorosłej oferującej jej jedzenie. Jeśli dorosły jej nie „przeczytał” i dlatego nie wiedział, że ma prośbę, pozostawało jej frustrujące oczekiwanie i poczucie bezsilności. Dziecko autystyczne może mieć również trudności z dokonaniem wyboru. Możesz nauczyć dziecko wybierania między dwiema rzeczami, na przykład prezentując dwa bardzo różne przedmioty, a później dwa obrazki