Depresja (zdiagnozowana lub nie) jest niepokojąco powszechna u dorosłych z zespołem Aspergera. Pomocnym wyjaśnieniem depresji są fizyczne i emocjonalne skutki zinternalizowanej złości lub frustracji. Zamiast wyrażać złość na zewnątrz, osoba będzie internalizować swój gniew, dusząc go. Może to ostatecznie objawić się w postaci depresji. Istnieje ogromna różnica między potocznym, codziennym określeniem „Jestem naprawdę przygnębiony” (oznaczającym osobę, która czuje się trochę przygnębiona przez krótki okres) a osobą, która ma prawdziwą depresję. Prawdziwa depresja nie jest tak łatwa do opanowania i może trwać dłużej, z większą intensywnością niż „smutek”. Depresja może być reaktywna z wyraźnym wyzwalaczem (np. Jako bezpośredni skutek wyzwalacza, takiego jak strata bliskiej osoby lub utrata związku), który zwykle jest krótkotrwały. Może również przybrać formę depresji „endogennej” (pochodzącej od wewnątrz, bez wytłumaczalnej przyczyny), która może być przewlekła, długotrwała i oporna na leczenie. Jeśli czujesz, że Ty lub ktoś, kogo znasz, może mieć depresję, objawy są następujące (trwające dłużej niż dwa tygodnie do miesiąca):
- Uczucie smutku, przygnębienia i beznadziejności.
- Poczucie winy, które jest nieproporcjonalne do wydarzeń.
- Utrata zainteresowania czynnościami, z których wcześniej korzystano.
- Myślenie i działanie powoli.
- Niedojadanie lub przejadanie się.
- Unikanie kontaktów społecznych (nietypowe).
- Utrata zainteresowania seksem.
- Utrata zainteresowania wyglądem i dbaniem o siebie (bardziej niż zwykle).
- Irracjonalne negatywne myśli o sobie, innych i sytuacjach.