W późnym okresie dojrzewania nastolatki z zespołem Aspergera mogą dążyć do czegoś więcej niż platonicznej przyjaźni z osobami o podobnych poglądach i wyrażać tęsknotę za chłopakiem lub dziewczyną, a w końcu za partnerem. Partner, którego szukają, to ktoś, kto ich rozumie i zapewnia wsparcie emocjonalne i przewodnictwo w świecie społecznym – ktoś, kto może być „postacią matki” i mentorem. Nastoletni rówieśnicy są zwykle znacznie bardziej dojrzali i mają wiedzę w identyfikowaniu potencjalnego partnera oraz rozwijaniu i ćwiczeniu umiejętności relacji. Dorastający chłopiec z zespołem Aspergera może rozpaczliwie zapytać: „Jak zdobyć dziewczynę?”. Próby nawiązania relacji wykraczającej poza przyjaźń platoniczną mogą prowadzić do odrzucenia, ośmieszenia i błędnej interpretacji intencji. Nastolatek z zespołem Aspergera może czuć się jeszcze bardziej zdezorientowany społecznie, niedojrzały i odizolowany.