Badania potwierdziły, że typowe dzieci, które są celem bullyingu, są bardziej narażone na niską samoocenę, podwyższony poziom lęku i depresji, niższe wyniki w nauce i zwiększoną izolację społeczną. Psychologiczne konsekwencje bullyingu w typowej populacji mogą trwać dłużej niż dziesięć lat . Dzieci z zespołem Aspergera są bardziej podatne na te konsekwencje ze względu na już niską samoocenę, predyspozycje do lęku (zob. Rozdział 6) i trudności w zrozumieniu, dlaczego ktoś zachował się w ten sposób, kwestionując, dlaczego były celem i co jeszcze mogły zrobić zatrzymać to. Doświadczenie kliniczne sugeruje, że psychologiczne konsekwencje bycia celem częstego zastraszania i dokuczania mogą trwać wiele lat i być głównym czynnikiem depresji klinicznej, zaburzeń lękowych i problemów z radzeniem z gniewem.
Omówiłem przypadki znęcania się w dzieciństwie z dorosłymi z zespołem Aspergera i zauważyłem, że mają oni znaczne trudności ze zrozumieniem, dlaczego tak często byli celem, lub motywacją dzieci, które ich znęcały. Ich głównym sposobem na zrozumienie, dlaczego zostali wyróżnieni, jest wielokrotne odtwarzanie wydarzeń w ich myślach. Osoba żyje na nowo, ale nie rozwiązuje dawnych niesprawiedliwości. Może to być codzienne doświadczenie, nawet jeśli incydenty miały miejsce kilkadziesiąt lat wcześniej. Gdy wydarzenie powtarza się w ich myślach, tak samo przeżywają ponownie emocje. Dorośli z zespołem Aspergera mogą wymagać psychoterapii, aby przezwyciężyć głębokie i zakorzenione traumy spowodowane byciem celem uporczywego zastraszania, które często zaczęło się we wczesnym dzieciństwie. Nie mogą łatwo wybaczyć i zapomnieć, ani mieć zamknięcia, dopóki nie zrozumieją, dlaczego.