Istnieją strategie, które może wdrożyć psycholog, pedagog szkolny lub nauczyciel wspomagający naukę. Pierwszym etapem jest zbadanie wraz z dzieckiem, dlaczego ktoś mógłby zaangażować się w zastraszanie. Myśli i motywacje innych nie są oczywiste dla dzieci z zespołem Aspergera ze względu na nieodłączne trudności z umiejętnościami Teorii Umysłu. Dziecko może być bardzo zdezorientowane, dlaczego ktoś mógłby być tak niemiły, dlaczego stał się celem i co ma myśleć i robić. Polecam dwie strategie opracowane przez Carol Gray (1998), mianowicie Comic Strip Conversations, które mogą być wykorzystane do odkrycia i wyjaśnienia myśli i uczuć każdego uczestnika incydentu oraz historii społecznych, aby ustalić, co zrobić, jeśli podobne okoliczności wystąpią ponownie.