W bardzo młodym wieku typowe dzieci zdają sobie sprawę, że ktoś inny może mieć rozwiązanie praktycznego problemu i że inni mogą być zainteresowani i mogą pomóc. Ten wgląd w myśli i zdolności innych ludzi nie jest automatyczny dla dzieci z zespołem Aspergera. Kiedy pojawia się problem, szukanie wskazówek u kogoś, kto prawdopodobnie wie, co robić, zwykle nie jest pierwszą ani nawet drugą myślą. Dziecko może siedzieć lub stać obok kogoś, kto oczywiście mógłby pomóc, ale wydaje się, że jest „mrugający” i zdeterminowany, aby samodzielnie rozwiązać problem.