Badanie, w którym zbadano rozumienie zakłopotania u dzieci z autyzmem wysokofunkcjonującym lub zespołem Aspergera, jak można się spodziewać, wykazało związek między ToMskills a rozumieniem zakłopotania; ale szczegółowe badanie odpowiedzi dzieci wykazało, że istnieje kilka interesujących cech. Dzieci z zespołem Aspergera miały tendencję do oceniania niektórych sytuacji jako wstydliwych, podczas gdy typowe dzieci nie, i miały pewne trudności z uzasadnieniem, dlaczego ktoś byłby zawstydzony. Na poziomie intelektualnym rozumieli pojęcie zakłopotania, ale byli mniej zdolni do wykorzystania tego pojęcia w nowych sytuacjach. W praktyce zauważyłem, że niektóre dzieci z zespołem Aspergera mogą wydawać się mało zakłopotane lub „treme” podczas prezentacji lub działania przed innymi. Obserwacja sytuacji społecznych, w których można by się spodziewać, że będzie zawierać wstydliwy język ciała, sugeruje, że osoby z zespołem Aspergera wykonują mniej gestów zawstydzenia (takich jak dłoń zasłaniająca usta lub czerwona twarz) niż ich rówieśnicy. Simon Baron-Cohen i współpracownicy opracowali test wykrywania faux pas, wykorzystując serię opowiadań i zbadali, czy dzieci z zespołem Aspergera rozpoznały faux pas. Faux pas definiuje się jako „niedyskretną uwagę lub działanie”, a badanie potwierdziło doświadczenie wielu rodziców, że w porównaniu z typowymi rówieśnikami dzieci z zespołem Aspergera były mniej wyszkolone w wykrywaniu faux pas i częściej popełniały faux pas w ich codziennym zachowaniu. Dzieci w wieku około ośmiu lat mogą hamować swoje komentarze lub krytykę na podstawie przewidywania emocjonalnej reakcji drugiej osoby; to znaczy, zachowują swoje myśli dla siebie, aby nie zawstydzać ani nie denerwować przyjaciela. Osoba z zespołem Aspergera może być bardzo sprytna w identyfikowaniu błędów i bardzo chętnie wskazuje błędy innej osoby. Komentarze mogą być interpretowane jako celowo krytyczne i wrogie, ale motywacją osoby z zespołem Aspergera mogło być zachęcanie do perfekcji i uświadamianie drugiej osobie o błędzie. Obserwowałem, jak nastolatki z zespołem Aspergera krytykują nauczyciela na oczach całej klasy. Błąd nauczyciela może być trywialny, jak na przykład nieprawidłowa pisownia słowa, ale dla młodej osoby z zespołem Aspergera chęć naprawienia błędu ma pierwszeństwo przed odczuciami nauczyciela.