Nauczanie dzieci z autyzmem czytania w myślach: praktyczny przewodnik autorstwa Howlina, Barona-Cohena i Hadwina (1999) zawiera materiały źródłowe, procedury oceny i nauczania oraz przedstawia zasady leżące u podstaw teorii i praktyki. Rozumienie stanów mentalnych dzieli się na trzy odrębne komponenty:
- rozumienie stanów informacyjnych
- rozumienie emocji
- zrozumienie udawania.
Sekcja poświęcona stanom informacyjnym zawiera szereg ćwiczeń uczących przyjmowania perspektywy wzrokowej, zasady, że widzenie prowadzi do poznania oraz przewidywania działań na podstawie wiedzy innej osoby. Część poświęcona nauczaniu emocji analizuje kilka poziomów rozumienia emocji, a mianowicie rozpoznawanie wyrazu twarzy na podstawie zdjęć i schematycznych rysunków, aż po identyfikację zarówno emocji sytuacyjnych, jak i emocji związanych z pragnieniami i przekonaniami. Materiał wymaga, aby dziecko miało wiek językowy co najmniej pięć lat i znajomość koncepcji, że inni ludzie mają pragnienia i myśli. W niektórych zajęciach dziecko jest zobowiązane do dokonania wyboru, jak dana osoba będzie się czuła w zależności od sytuacji. Jeden z przykładów przedstawia samochód stojący między zamkniętymi rogatkami przejazdu kolejowego, z nadjeżdżającym pociągiem. Tekst opisuje scenę. Jamie jest w samochodzie. Szlaban opada. Pociąg nadjeżdża. Jak będzie się czuł Jamie, gdy nadjeżdża pociąg? Dziecko ma podpowiedź: radość/smutek/złość/przerażenie. Chociaż odpowiedź wydaje się oczywista, zauważyłem, że jeśli małe dziecko z zespołem Aspergera szczególnie interesuje się pociągami, może rozważać sytuację wyłącznie ze swojej perspektywy i byłby szczęśliwy, gdyby był tak blisko pociągu. Gdyby to była reakcja dziecka, można by dyskutować, że chociaż Jamie może być szczęśliwy, jego ojciec, który prowadzi samochód, prawdopodobnie się boi. To może pomóc wyjaśnić, jak dwie osoby postrzegałyby tę samą sytuację w bardzo różny sposób. Materiał źródłowy wykorzystuje proste rysunki z wyraźnymi wskazówkami i bez nieistotnych szczegółów. Dziecko otrzymuje również logiczną i progresywną strukturę z wystarczającą ilością czasu na przemyślenie swojej reakcji. Wraz z praktyką, o czym świadczy szeroka gama przykładów, dziecko staje się bardziej płynne i potrafi interpretować stany psychiczne. Autorzy przewodnika przeprowadzili analizę ilościową programu i stwierdzili, że poprawa zdolności ToM utrzymywała się długo po zakończeniu interwencji.