Jedną z cech językowych dziecka z zespołem Aspergera jest to, że może mówić za dużo lub za mało. Czasami szczery entuzjazm dziecka dla tego szczególnego zainteresowania prowadzi do gadatliwej mowy i pytań, niekończącego się „paplającego strumyka” (kolejny przykład potencjalnie mylącej figury retorycznej), co może być całkiem ujmujące – jeśli czasami nużące. Dziecko chce się rozwijać i demonstrować swoją wiedzę z niezwykłą płynnością werbalną, ale być może będzie musiało nauczyć się wskazówek, które wskazują, kiedy ma być cicho. W przeciwieństwie do tego, niektóre dzieci z zespołem Aspergera mogą mieć okresy, w których są naprawdę „zagubione w słowach”, a nawet nieme. Doświadczenie kliniczne zidentyfikowało dzieci z zespołem Aspergera, które rozmawiają tylko ze swoimi rodzicami i są dobrowolnie nieme z innymi dorosłymi lub w klasie (Gillberg i Billstedt 2000; Kopp i Gillberg 1997). Na płynność werbalną wpływa lęk, jak wyjaśniła Therese Jolliffe: Jedną z najbardziej frustrujących rzeczy związanych z autyzmem jest to, że bardzo trudno jest wyjaśnić, jak się czujesz; czy coś cię boli lub przeraża, lub gdy źle się czujesz i nie możesz się bronić. Czasami biorę beta-blokery, aby zmniejszyć fizyczne objawy strachu i chociaż mogę teraz powiedzieć ludziom, jeśli coś mnie przeraża, nigdy nie mogę im powiedzieć, gdy to się dzieje. Podobnie, kilka razy, gdy nieznajomy zapytał mnie, jak mam na imię, nie zawsze mogę je zapamiętać, a kiedy jestem bardziej zrelaksowany, pamiętam numery telefonów i formuły po usłyszeniu ich tylko raz. coś, albo boli mnie, często mogę wykonywać ruchy motoryczne i hałas, ale słowa po prostu nie wychodzą. (Jolliffe i in. 1992, s.14) Tak więc zagubienie się w słowach lub nawet niemowa może wynikać z wysokiego poziomu lęku. Z pewnością niektórzy dorośli z zespołem Aspergera mają skłonność do jąkania, gdy odczuwają niepokój. Tutaj problemem nie jest stricte upośledzenie umiejętności językowych, ale wpływ emocji na zdolność mówienia. Jeśli ten problem stanie się widoczny, istnieje szereg strategii, które pomogą osobie z zespołem Aspergera poradzić sobie z lękiem.
Przez wiele lat udało mi się lepiej zrozumieć zdolności poznawcze, społeczne i językowe osób z zespołem Aspergera i przeprowadziłem z takimi osobami niezliczoną ilość rozmów. Opracowałem styl rozmowy, który określam jako „Aspergerese”, który wymaga dokładnego rozważenia tego, co i jak powiedzieć. Kiedy prowadzisz rozmowę z kimś z zespołem Aspergera, komunikacja może być usprawniona przez typową osobę unikającą figur retorycznych, ze względu na tendencję osób z zespołem Aspergera do dosłownej interpretacji tego, co mówią inni. Jeśli rozmowa dotyczy konwencji społecznych lub myśli i uczucia, następnie wprowadzam chwilową przerwę pomiędzy każdym stwierdzeniem, aby umożliwić osobie z zespołem Aspergera przetwarzanie informacji przy użyciu zdolności intelektualnych, a nie intuicyjnych. Temple Grandin wyjaśniła mi, że ludzie mają tendencję do mówienia zbyt szybko, aby mogła przetworzyć wszystkie kanały komunikacji, w tym słowa mówione, prozodię, język ciała i mimikę. Mówiąc „Aspergery”, typowa osoba również powinna jasno wyrażać swoje intencje, unikając dwuznaczności lub niepotrzebnej subtelności. Ważne jest, aby dać osobie z zespołem Aspergera trochę czasu na zebranie myśli przed oczekiwaniem odpowiedzi na pytanie i nie czuć się niekomfortowo z chwilową ciszą i brakiem kontaktu wzrokowego. Intencje wyrażania gestów serdecznych należy wyjaśnić przed podjęciem działania, aby dotknięcie czyjejś ręki jako wyraz współczucia lub pocałunek w odpowiedzi na otrzymanie prezentu nie były nieoczekiwaną i nieprzyjemną niespodzianką. Mimika twarzy musi być wyraźna i spójna z tematem rozmowy; często najlepiej unikać dokuczania i sarkazmu. Osoba z zespołem Aspergera może potrzebować większego zapewnienia, że rozumiesz, co ona mówi, a ty możesz być świadomy, że osoba ta może nie być pewna, jak zareagować na pochwały i komplementy. Jeśli to możliwe, upewnij się, że hałas w tle i rozmowy są zminimalizowane, być może przenosząc się do cichszego obszaru. Podwyższony poziom stresu, zwłaszcza przy próbie prowadzenia rozmowy w zatłoczonym miejscu, może wpływać na rozumienie języka i płynność werbalną osoby z zespołem Aspergera. Ważne jest również, aby nie urazić się bezpośrednią szczerością osoby z zespołem Aspergera i mieć świadomość, że osoba ta nie jest z natury uzdolniona w sztuce konwersacji.