Profil uczenia się dzieci i dorosłych z zespołem Aspergera może obejmować tendencję do skupiania się na błędach, potrzebę naprawy nieprawidłowości oraz chęć bycia perfekcjonistą. Może to prowadzić do strachu przed popełnieniem błędu i odmowy rozpoczęcia aktywności przez dziecko, chyba że potrafi je perfekcyjnie ukończyć. Unikanie błędów może oznaczać, że dzieci z zespołem Aspergera wolą dokładność niż szybkość, co może wpływać na wyniki w testach czasowych i prowadzić do tego, że ich myślenie zostanie opisane jako pedantyczne. Kreatywni dorośli z zespołem Aspergera, tacy jak kompozytorzy, inżynierowie i architekci, często nie radzą sobie z żadnym odchyleniem od pierwotnego projektu. Dzieci z zespołem Aspergera mogą postrzegać siebie bardziej jako dorosłych niż dzieci i oczekiwać od siebie dorosłego poziomu kompetencji w działaniu. Małe dzieci i nastolatki z zespołem Aspergera mogą obawiać się poczucia głupoty i ośmieszenia przez rówieśników, którzy nie wiedzą, co robić. Może też występować ograniczona akceptacja, że się mylą, co może być odbierane przez innych jako wyraz arogancji. Wszelkie porady mogą być odbierane i traktowane jako osobista krytyka, potencjalnie antagonizująca nauczycieli i przyjaciół. Ważne jest, aby zmienić postrzeganie błędów i pomyłek przez dziecko. Ludzie z Zespołem Aspergera często ceni zdolności intelektualne u siebie i innych, a małe dzieci można zachęcić do rozpoznania, że rozwój „siły” poznawczej jest podobny do rozwoju siły fizycznej, ponieważ mózg potrzebuje ćwiczeń na trudną lub wytężoną aktywność umysłową, aby poprawić intelektualną umiejętność. Gdyby wszystkie zadania umysłowe były łatwe, nie poprawilibyśmy naszego intelektu. Wysiłek intelektualny czyni mózg mądrzejszym. Historie społeczne™ mogą być wykorzystane do wyjaśnienia, że uczymy się więcej na naszych błędach niż na naszych sukcesach; błędy mogą prowadzić do interesujących odkryć, a błąd to szansa, a nie katastrofa. Dorośli będą musieli modelować, jak reagować na błąd i konstruktywnie reagować na błędy dziecka, z komentarzami w rodzaju: „To jest trudny problem, który ma skłonić Cię do myślenia i uczenia się, a razem możemy znaleźć rozwiązanie”. należy również pamiętać, że chociaż może istnieć obawa przed popełnieniem błędu, może być ogromna radość z uzyskania czegoś dobrze, a sukces i doskonałość mogą być ważniejszymi motywatorami niż zadowolenie osoby dorosłej lub zaimponowanie rówieśnikom. Zauważyłem, że dzieci, a czasem dorośli z zespołem Aspergera mają tendencję do wytykania błędów innych ludzi, nie zdając sobie sprawy, że taki komentarz łamie społeczne konwenanse i może być krępujący lub obraźliwy. Twój status nie ma znaczenia; dziecko z zespołem Aspergera zwróci uwagę na twój błąd i pomyśli, że powinieneś być mu za to wdzięczny. Zwłaszcza nauczyciele nie lubią, gdy ich błędy są głośno ogłaszane w klasie. Opowieści Społeczne™ i Rozmowy Komiksowe można wykorzystać, aby umożliwić dziecku z zespołem Aspergera zrozumienie, w jaki sposób można zidentyfikować czyjeś błędy bez powodowania urazy.