Jeśli praca domowa kojarzy się z taką udręką, co można zrobić, aby zmniejszyć rozpacz dziecka wyczerpanego całodzienną szkołą, rodziców, którzy starają się zmotywować swoje dziecko, oraz nauczyciela, który uzna, że praca domowa nie jest najskuteczniejsza środki edukacji dla takich dzieci? Jeśli od dziecka wymaga się standardowej ilości pracy domowej, każdy musi zdać sobie sprawę ze znacznej ilości czasu i zaangażowania wszystkich stron, które są niezbędne, aby zapewnić jej satysfakcjonujące i terminowe wykonanie. Jedną z opcji jest umożliwienie dziecku odrabiania „zadania domowego” w szkole. Można to zrobić w porze lunchu oraz przed lub po zajęciach w klasie domowej dziecka lub w szkolnej bibliotece. Jednak nadal wymagałby nadzoru i wskazówek ze strony nauczyciela lub asystenta. W liceum niektórym dzieciom udało się ukończyć szkołę, biorąc mniej przedmiotów, a dodatkowy czas w ciągu dnia szkolnego przeznaczono na pracę domową. Jeśli wszystkie te strategie kończą się niepowodzeniem, jaka jest alternatywa? Nie przeczytałem jeszcze artykułu badawczego, który jasno ustalił korelację między godzinami odrabiania prac domowych w dzieciństwie a sukcesami w dorosłym pod względem zatrudnienia i jakości życia. Ludzie mogą argumentować, że praca domowa zachęca do samodzielnego uczenia się, ale dzieci z zespołem Aspergera często przodują w samokształceniu, gdy są zainteresowane zajęciami: ich problemem jest uczenie się w kontekście społecznym w klasie. Moim zdaniem dziecko z zespołem Aspergera powinno być zwolnione z kary za nieodrabianie zadań domowych na czas, a maksymalny czas odrabiania prac domowych powinien wynosić 30 minut, chyba że dziecko lub nastolatek chce poświęcić więcej czasu na swoją pracę. Praca domowa. Po tym czasie rodzic podpisuje dziennik zadań i prac domowych, aby wskazać, że jest to ilość pracy wykonanej w dostępnym czasie, a ocena za pracę domową powinna być oparta na wykonanej pracy. To zalecenie może bardzo złagodzić stres dla dziecka z zespołem Aspergera, jego rodziny i prawdopodobnie nauczyciela.