https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Twoje dziecko lub uczeń nie wie, jak zrobić to, o co prosiłeś lub jest to dla niego nieprzyjemne z powodu, którego nie dostrzegasz. To naturalne, że dziecko (lub dorosły) chce uniknąć nieprzyjemnego zadania. Wskazanie źródła oporu jest niezbędne do jego rozwiązania. Twoją podstawową rolą jest teraz detektyw behawioralny. Możesz być zaskoczony, jak często brak umiejętności, informacji lub możliwości wpływa na niechęć lub odmowę Twojego dziecka lub ucznia do zrobienia tego, o co prosiłeś; pomyśl „prawie w 100% przypadków”. Możliwe powody (weź kawę; będziemy tu chwilę): nie usłyszał twojej prośby lub tylko fragmenty przefiltrowane do jego mózgu, nie rozumie instrukcji/prośby, nie zna lub nie rozumie zasad /proces/rutyna, nie ma zdolności motorycznych lub dużej do wykonania zadania, oczekiwania behawioralne lub akademickie są zbyt wysokie, aktywność jest przytłaczająca sensorycznie, zadanie powoduje dyskomfort fizyczny lub prośba przychodzi w momencie, gdy jest głodny lub zbyt zmęczony, by się podporządkować. Innymi słowy, nie może. Ponadto boi się porażki i krytyki. W jego konkretnej, czarno-białej, „wszystko albo nic” błędy i sukcesy mają dwa rozmiary: ogromne lub nieistniejące. Rodzi to w nim wszechobecny stres i niepokój. Co więcej, czy zaoferowałeś mu wybór lub elastyczność co do tego, jak i kiedy musi wykonać zadanie? Czy miał coś do powiedzenia, jak najlepiej sobie z tym poradzić? Zachowania unikające często wynikają z braku zrozumienia i strachu przed porażką. Konstruowanie możliwości, w ramach których dzieci doświadczają sukcesu, motywuje je do próbowania, pracy, dążenia.