https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Pomysłowe zabawy i gry polegające na robieniu z siebie głupka mogą wydawać się prawie niemożliwe dla osoby dorosłej z ZA. Umiejętność zabawy na poziomie dziecka oznacza umiejętność zrozumienia jego psychiki i etapu rozwoju, na jakim się znajduje. JAK dorośli nie mogą tego zrobić i dlatego są bardziej skłonni rozmawiać i traktować swoje dzieci jak dorosłych. Dzieci to wyczują i mogą powiedzieć: „Tata nie jest zabawny do zabawy” lub „Chcemy, żeby mama bawiła się z nami, a nie tata!” Może to zranić dorosłego z ZA, który choć będzie świadomy, że jest to dla niego trudne dołączyć do dzieci, poczuje, że robi wszystko, co w jego mocy. Może to spowodować, że całkowicie się wycofa i przestanie uczestniczyć w zabawach dla dzieci. Ważne jest, aby spróbować znaleźć rzeczy, które mogą sprawiać przyjemność zarówno ojcu, jak i dziecku, może to być wspólne czytanie, jazda na rowerze lub po prostu dzielenie się obowiązkami domowymi. Dzieci muszą czuć, że rodzic chce uczestniczyć w jakiejś części ich życia i jeśli można znaleźć jakąkolwiek wspólną płaszczyznę między dzieckiem a rodzicem z ZA, należy nad tym popracować i ją rozwinąć. Na przykład jeden nastolatek powiedział, że jest naprawdę dumny ze swojego taty, ponieważ za każdym razem, gdy organizowali w szkole wieczór quizu rodzinnego, jego tata wygrywał.