Zakochany Asperger : Zespół Aspergera – strona komunikacji

https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php

Pytanie „Jak myślisz, jak dużym problemem jest komunikacja w twoim związku?” wywołało znacznie bardziej szczegółową i długą odpowiedź niż jakiekolwiek inne pytanie, które zadałem. Bez wyjątku wszyscy AS mężczyźni odpowiedzieli, że ten obszar był jednym z najbardziej problematycznych w ich związkach i większość uznała, że można to bezpośrednio im przypisać. Jednak dodatkowo niektórzy uważali, że duża część problemu była związana z reakcją ich partnera na to, co powiedzieli lub ze sposobem, w jaki to zostało powiedziane. Inni uważali, że to ich partner całkowicie źle zinterpretował to, co powiedzieli. Wielu mężczyzn z AS stwierdziło, że czują się prześladowani i mocno krytykowani w tej dziedzinie. Inni skarżyli się, że ich partnerzy próbowali ich zmienić, ale wszyscy czuli, że nie mają absolutnie pojęcia, w co powinni się zmienić. Znaczna liczba mężczyzn z ZA czuła, że są bardzo źle rozumiani przez swoich partnerek. Pewien mężczyzna opowiadał, że jego żona ciągle zarzucała mu, że odpowiada niewłaściwym tonem głosu. Powiedział, że często czuła się urażona czymś, co powiedział, podczas gdy jego intencje były zupełnie odwrotne. „To sposób, w jaki mówię. Nie wiem, jak inaczej mówić, nie mam innego głosu!” – przekonywał. „Ona chce, żebym się zmienił… Nie mogę zmienić głosu”. Przyznałam, że musi to być dla niego bardzo frustrujące. „Jest!”, wykrzyknął, „a potem chce, żebym przeprosił, oczekuje, że przeproszę za coś, czego nie zrobiłem”. Nie chcę, a kłótnia trwa i trwa. Nie będę przepraszać za coś, czego nie zrobiłem; ona nie przeprasza za to, że obraziła się, kiedy to nie było zamierzone!”. Ten mężczyzna był głęboko przekonany, że jego partnerka była całkowicie nieuzasadniona w swoich oczekiwaniach wobec niego, aby dokonał zmian w czymś, czego nie był świadomy i nad czym nie czuł, że ma jakąkolwiek kontrolę. Trzech mężczyzn zgłosiło, że ich partnerzy powiedzieli im, że są nudni i nigdy nie wymyślili ciekawych tematów do rozmowy. Większość dokładnie wiedziała, jak mogą to zmienić, ponieważ powiedzieli im ich partnerzy. Zgłosili, że kazano im czytać na różne tematy, czytać artykuły, uczęszczać na zajęcia w college’u lub zajmować się nowymi zainteresowaniami. Pomimo wiedzy, co mogą zrobić, aby ułatwić zmianę, prawie żaden z mężczyzn nie przekuł teorii w praktykę. Osobie z zespołem Aspergera może być bardzo trudno skupić się na temacie, który ją interesuje w niewielkim stopniu lub wcale. Wynika to z wąskiego i stałego obszaru zainteresowań, który często przejawiają osoby z zespołem Aspergera; chociaż mogą być ekspertami w wybranej przez siebie dziedzinie lub temacie, mogą nie wykazywać żadnego zainteresowania czymkolwiek innym. Ten brak zainteresowania innymi przedmiotami może powodować problemy w kontaktach towarzyskich, ponieważ osoby z ZA rzadko mają możliwość ukrywania tego. W towarzystwie innych osób można faktycznie zaobserwować, jak odwracają swoją uwagę, gdy przedmiotem dyskusji jest temat, który ich nie interesuje. Ponadto zaobserwowano, że w niektórych przypadkach faktycznie odchodzą, pozostawiając drugą osobę stojącą tam i rozmawiającą ze sobą. Widać to również w związkach, gdy partner porusza temat, który nie interesuje AS. Może nie słuchać, może przerywać i zmieniać temat rozmowy lub, jeśli to wszystko zawiedzie, może po prostu odejść. Przerywanie było kwestią podniesioną przez dwóch mężczyzn, którzy skarżyli się, że ich partnerzy nieustannie upominają ich za przerywanie im lub innym podczas rozmowy. Często zdarza się, że znajdujemy się w dialogu z kimś, kto rozmawia na temat, który nas mało lub wcale nie interesuje. Większość ludzi w takiej sytuacji będzie uprzejma i toleruje sytuację, zwłaszcza gdy jest to ich partner i oboje są w towarzystwie innych. Jednak niektóre osoby z zespołem Aspergera mogą ciągle przerywać lub rozmawiać ze swoimi partnerami, co w końcu spowoduje reakcję, prawdopodobnie złość. Panowała zgoda co do tego, że reakcja ta jest całkowicie nieuzasadniona. Pewien mężczyzna powiedział, że chce dodać bardzo cenny i istotny punkt do rozmowy, a jeśli nie zostanie to natychmiast wypowiedziane, temat rozmowy się zmieni, a uczestnicy dyskusji przegapią jego wkład. Ponownie, wskazuje to na trudność osoby z AS w postrzeganiu rzeczy z perspektywy innych ludzi. Może nie było potrzeby, aby wiedzieli, co miał do powiedzenia, zwłaszcza że nigdy nie wiedzieliby, że to powie. To tak, jakby, ponieważ wie, co mogą przegapić, jeśli jego wkład nie zostanie wyrażony, zakłada, że oni też tego przegapią. Powoduje to myślenie introspekcyjne, które często jest częścią zespołu Aspergera. Po raz kolejny osoba z ZA naprawdę wierzy, że leży jej na sercu dobro innych osób. Ta sama logika jest stosowana, gdy osoba z ZA przechodzi do swojego ulubionego tematu lub szczególnego zainteresowania. Często widziałem kobietę niemal wpadającą w panikę, gdy usłyszała, jak ktoś pyta jej partnera o jego ulubiony temat, i desperacko próbowała interweniować i skierować rozmowę na inny temat. To rzadko się udaje, ponieważ prawdopodobnie nawet nie słyszał lub nie był świadomy tego, co próbowała zrobić. Kilku mężczyzn z zespołem AS skarżyło się, że ich partnerzy zarzucali im, że nie słuchają, i twierdzili, że ich partnerzy będą mówić, że powiedzieli im rzeczy, o których na pewno nie mówili. Słyszenie wybiórcze jest kwestią podnoszoną przez większość, jeśli nie wszystkie, kobiet Nowego Testamentu, z którymi rozmawiałam, i wydaje się być katalizatorem wielu nieporozumień, które rozwijają się między parami. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że kobiety z ZA przekazały informacje swoim partnerom z ZA, ale osoba z ZA nie pamięta, co powiedziała. Powodem jest to, że informacja prawdopodobnie nigdy nie dotarła do pamięci długotrwałej. Aby zachować informację, otrzymana wiadomość musi zostać zaszyfrowana i dotrzeć do naszych magazynów pamięci długotrwałej. Pamięć długotrwała jest jak biblioteka w naszym mózgu, która sortuje i kategoryzuje nasze wspomnienia w naszych bankach pamięci, gotowe do odzyskania w razie potrzeby. Zanim informacja trafi do pamięci długotrwałej, musi przejść przez pamięć krótkotrwałą. Krótkoterminowa pamięć bardzo różni się od pamięci długotrwałej i trwa tylko kilka sekund. Jeśli wiadomość nie zostanie odsłuchana i zaszyfrowana, nie dotrze do miejsca docelowego w magazynach pamięci długotrwałej, a zatem nie zostanie zachowana do późniejszego odzyskania. Istnieje wiele powodów, dla których wiadomości nie docierają do pamięci długoterminowej, a jednym z nich jest rozproszenie uwagi. Rozproszenie uwagi może bardzo utrudniać koncentrację, a według Allana i Barbary Pease w ich książce Dlaczego mężczyźni nie słuchają, a kobiety nie potrafią czytać map, mężczyźni są szczególnie podatni na rozproszenie uwagi i bardzo trudno jest im wykonywać więcej niż jedno zadanie na raz. czas. Ten szczególny problem wydaje się być zaostrzony przez zespół Aspergera i sprawia, że osobie z zespołem Aspergera bardzo trudno jest skoncentrować się na tym, co się mówi, jeśli w danym momencie coś rozprasza. Na przykład pewna kobieta powiedziała mężowi, że umówiła się z nimi na wieczorny odbiór jej matki. To były urodziny jej mamy i zabierali ją na kolację. Skończyła, pytając go, czy mógłby wrócić wcześniej z pracy, ponieważ potrzebowała pomocy przy układaniu dzieci do łóżek, zanim przyjdzie opiekunka. Powiedziała mu to, gdy rodzina jadła śniadanie. Siedział wtedy przed nią i wydawał się słuchać i wchłaniać to, co mówiła. Jednak tej nocy nie wrócił wcześniej do domu, a kiedy w końcu przyjechał, powiedział, że nie ma pojęcia, o czym ona mówi, i zarzucił jej, że mu nie powiedziała. To ją rozwścieczyło, ponieważ wiedziała, że mu powiedziała, i pomyślała, że to jego sztuczka, aby uniknąć spotkania z teściową. Wieczór był zrujnowany dla wszystkich, ona była zła z powodu jego oskarżeń, że próbowała się do niego dostać, on był sfrustrowany, że wciąż upierała się, że powiedziała mu rzeczy, o których najwyraźniej myślał, że nie powiedziała, i podsumowując to wszystko, biedna mama nie mogła wyjść. Dlaczego więc nie usłyszał informacji, które przekazała mu żona? Po pierwsze, radio było włączone, kiedy z nim rozmawiała, po drugie, dzieci siedziały przy stole i zauważył, że najmłodsza wylewa drinka na czystą sukienkę. W końcu przypomniał sobie, że musi do kogoś zadzwonić, zanim wyjdą do pracy, ponieważ potrzebował, by przynieśli nowy program komputerowy, który chciał wypróbować tego dnia w pracy. To było zbyt duże rozproszenie, a konsekwencją było przeciążenie sensoryczne – informacje od żony nigdy nie przedostały się przez bariery. Chociaż słyszał słowa, które wypowiedziała jego żona, wiadomość nigdy nie dotarła do pamięci długotrwałej, dlatego nie było dla niego pamięci o tym, co powiedziała. W poradni często proszę osobę z ZA, aby powtórzyła mi to, co powiedziałem, a następnie wyjaśniła, że rozumie to, co powiedziałem, tak jak ja to rozumiem. To ciągłe sprawdzanie może wydawać się nużące i czasochłonne dla partnera NT, ale jest naprawdę niezbędne, jeśli nie chce spotkać się z sytuacjami podobnymi do tej, którą właśnie opisałem. Innym obszarem komunikacji, w którym czterdzieści procent mężczyzn z ZA stwierdziło, że czują się bardzo krytykowani, były oskarżenia ich partnerek, że odmawiają omawiania głębokich i znaczących tematów. Chociaż mężczyźni AS byli świadomi, że nie rozmawiają na takie tematy ze swoimi partnerami, czuli, że insynuują, że nie mają żadnych uczuć ani emocji. Tematy związane z uczuciami i emocjami oraz ich zrozumienie były zwykle bardzo trudne lub niemożliwe do omówienia dla AS-mężczyzn. Nie dzieje się tak dlatego, że nie mają uczuć, mają uczucia jak wszyscy inni, ale uczucia, które mają, są zawsze tylko dla nich osobiste; nie są w stanie wczuć się w uczucia innej osoby. Może to spowodować, że osoba z zespołem Aspergera zrobi przypuszczenia na temat tego, jak ktoś się czuje, ale w oparciu o własne odczucia w tym czasie lub o tym, jak pamięta, jak czuł się w podobnej sytuacji w przeszłości. Brakuje świadomości, że ktoś inny może czuć się zupełnie inaczej, nawet jeśli czynniki przyczyniające się do tego są podobne. Inną kwestią podniesioną przez niektórych mężczyzn w moich badaniach było to, że ich partnerki oczekiwały od nich, aby wiedzieli, jak by się czuli w sytuacji, która jeszcze się nie wydarzyła. Pozwól mi wyjaśnić. Pewna para na wczesnym etapie swojego związku uzgodniła, że będą wobec siebie całkowicie otwarci i szczerzy w kwestii pieniędzy i finansów. Prowadzili razem małą firmę, a ona zajmowała się większością aspektów finansowych firmy i domu. Całkowicie zaufała swojemu partnerowi i nigdy przyszło jej do głowy, że zdradziłby to zaufanie. Dlatego wielkim szokiem było dla niej odkrycie, że zadłużył się kupując towary przez Internet. Wyzwała go o to, a on powiedział, że nie zdawał sobie sprawy, że przesadził i że upewni się, że dług został uregulowany. Czuła się zdradzona jego milczeniem i zawiedziona po tym, jak zawarli między sobą tak stanowczą umowę dotyczącą finansów. Był absolutnie zszokowany, że była tak zdenerwowana jego zachowaniem. Zarzuciła mu, że jest bezmyślny i nie bierze pod uwagę jej uczuć. Nadal utrzymywał, że nie miał pojęcia, że tak źle zareaguje na jego nadmierne wydatki. Obaj partnerzy mieli rację w swoim myśleniu. Miała całkowitą rację, że nie pomyślał o tym, co ona poczuje, kiedy odkryje jego długi. Nie dlatego, że był bezmyślny lub obojętny, ale dlatego, że nie był w stanie wyobrazić sobie, jak zareaguje emocjonalnie na sytuację, która wcześniej między nimi nie miała miejsca. Chociaż powiedziała mu, jak ważne jest, aby był otwarty i szczery wobec niej w kwestii swoich wydatków, to nie wystarczyło, aby mógł przewidzieć jej reakcję emocjonalną. To była nowa sytuacja, a on nie miał wcześniej sformatowanego schematu, który pozwoliłby mu logicznie przewidzieć, jak ona zareaguje. Jest to kolejna trudność w związkach, która wydaje się być bezpośrednią konsekwencją posiadania zespołu Aspergera. Brak empatii dla uczuć partnerki może sprawiać, że mężczyzna z zespołem Aspergera wydaje się być bardzo niewrażliwy i obojętny, o czym prawdopodobnie partnerka informowała go wielokrotnie. W rezultacie z obawy, że powie coś niewłaściwego, zrobi wszystko, by uniknąć konieczności wyrażania swoich uczuć lub mówienia o emocjach. Pewien mężczyzna powiedział, że rozgniewałby się na żonę, gdyby poruszała temat uczuć lub emocji. Powiedział, że podjął takie działanie, żeby o nich nie mówiła, bo czuł się nieadekwatny, kiedy nie mógł robić tego, co ona chciała. Skierowany na nią gniew był jego sposobem na utrzymanie kontroli nad rozmową i żoną. Powiedział, że musi mieć kontrolę i był całkowicie nieświadomy szkód, jakie to wyrządzało jej i ich związkowi. Dopiero po wielu tygodniach poradnictwa doszedł do opracowania różnych strategii radzenia sobie z emocjami, jakie wywołały w nim rozmowy. Aby to zadziałało, zarówno on, jak i jego żona musieli zmienić sposób, w jaki robili rzeczy w związku, i oboje musieli tego chcieć. Zaangażowanie w związek i chęć jego funkcjonowania, a także świadomość zespołu Aspergera i jego implikacji, są niezbędne, jeśli ma zostać osiągnięta jakakolwiek zmiana lub poprawa relacji pary. Bez tego zaangażowania i chęci nic się nie zmieni. Wybór słów również odgrywa istotną rolę w tym, czy komunikacja przebiega płynnie. Pewien mężczyzna wyraził swoją irytację, gdy jego żona zapytała go, czy mógłby powiesić dla niej lustro na ścianie w łazience. „Najwyraźniej uważa, że nie jestem w stanie nic zrobić” – przekonywał. Jego duma była bardzo urażona, a jego żona nie mogła zrozumieć, co zrobiła, że tak bardzo go zdenerwowała. Zapytałem go, dlaczego tak broni się przed jej prośbą. – Cóż, najwyraźniej uważa, że nie jestem w stanie powiesić lustra na ścianie. Jego żona twierdziła, że nie o to jej chodziło. Okazało się, że całe nieporozumienie było spowodowane tym, że użyła słowa „mógłby”, a nie „chciałby”. Czuł, że „mógłby” wywnioskować, że kwestionowała jego umiejętności, a słowo „mógłby” oznaczało, że prosi go o faktyczne podjęcie zadania. Coś tak prostego jak jedno słowo lub, w tym przypadku, jedna litera, może zmienić to, co osoba z ZA słyszy i interpretuje. Czterdzieści procent mężczyzn z ZA stwierdziło, że czuli się bardzo nieadekwatni w sposobie komunikowania się ze swoimi partnerami i znaleźli różne sposoby radzenia sobie z tym, jak czują się z powodu tych niedoskonałości. Niektórzy obwiniali swoje żony; inni obwiniali siebie. Bardzo niewielu obwiniało zespół Aspergera. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy był brak świadomości wielu AS-mężczyzn co do tego, jak AS wpływa na komunikację. Jeśli nie ma zrozumienia dla syndromu, wina zostanie albo wzięta osobiście, albo zrzucona na partnera. Pewien mężczyzna powiedział, że on i jego żona nie rozmawiają ze sobą. Zapytałem go, dlaczego tak się dzieje, a on powiedział mi, że ona nieustannie próbuje sprawić, by zrozumiał, co ona czuje, i aby zrozumiał przyczyny, dla których rozwinęły się ich problemy. Powiedziałem, że może to był jej sposób na poprawę sytuacji i pomoc mu spojrzeć na sprawy z jej perspektywy. Odpowiedział, że tak nie było, a ona robiła to, żeby się na niego dostać i sprawić, by poczuł się nieadekwatny. Zapytałem, dlaczego tak myśli, a on odpowiedział, że prosi go o zrobienie czegoś, co nie jest możliwe i oczekuje, że będzie w stanie to zrobić. – O co cię prosiła? – zapytałem. Odpowiedział, że ciągle pyta, dlaczego nie może spróbować zobaczyć, jak ona się czuje dla odmiany. „Jak ktokolwiek może zobaczyć, jak ktoś się czuje?”, zapytał mnie. „Nie można tego zrobić, nie można tego zrobić, a ona po prostu próbuje mnie poniżyć. Aby więc zanegować problem, nie rozmawiam z nią”. Ponieważ osoba z AS może interpretować komunikaty w sensie dosłownym, słowa należy dobierać ostrożnie. Ten człowiek słusznie kwestionował, jak można zobaczyć uczucie. Branie rzeczy dosłownie jest cechą zespołu Aspergera i może powodować wiele nieporozumień. To tylko jeszcze jeden obszar w komunikacji, który jest tak problematyczny dla par. AS kobiety też miały problemy z komunikacją. Powody, które podali, były jednak bardzo różne od tych podanych przez mężczyzn z AS. Jedna z kobiet stwierdziła, że problemy z komunikacją wynikały z nieumiejętności skutecznego porozumiewania się partnera. Dodała też, że nie wierzy, aby miał jakiekolwiek problemy z jej sposobem komunikowania się. Opinię tę podzielała większość kobiet z ZA, z którymi się kontaktowałam. Niektórzy twierdzili, że ich partnerzy ich nie słuchali lub nie pamiętali, co mówili, a inni opowiadali, że kiedy ich partner się komunikował, powiedział coś niewłaściwego lub wyszedł z bardzo krzywdzącą lub niewrażliwą uwagą. Żadna z kobiet z ZA nie sugerowała, że partner obwiniał je lub zarzucał im, że nie potrafią mówić o uczuciach czy emocjach. Różniło się to bardzo od raportów mężczyzn z zespołem Aspergera i jest możliwe, że kobiety w tym badaniu były w związkach z mężczyznami, którzy również mieli zespół Aspergera. Żądania tych mężczyzn były prawdopodobnie zupełnie inne niż te, które wyrażały kobiety z Nowego Testamentu. Badania te pokazują po pierwsze, że komunikacja jest nawet poważnym problemem kiedy oboje partnerzy mają zespół Aspergera, a po drugie, wydaje się, że wszystkie kobiety w związkach z mężczyznami z ZA, niezależnie od tego, czy mają AS, czy nie, mówią, że nie są wysłuchiwane ani nie reagują. Jednym z powodów, dla których komunikaty są tak często źle rozumiane lub niesłyszane, jest trudność w odczytywaniu sygnałów niewerbalnych, które stanowią istotną część udanej komunikacji. Zdolność do odbierania i przekazywania sygnałów niewerbalnych przychodzi naturalnie osobie NT. Nie przychodzi to jednak naturalnie osobie z ZA. Problemy, jakie powoduje to dla par, mogą być katastrofalne.

Kluczowe punkty

° AS mężczyźni uważają, że komunikacja jest jednym z najbardziej problematycznych obszarów w ich związkach.

° Wielu mężczyzn AS czuje się krytykowanych i prześladowanych w tej dziedzinie.

° Niektórzy AS mężczyźni twierdzą, że ich partnerki zarzucają im, że są nudne i nie rozmawiają na interesujące tematy.

° Niektórzy AS mężczyźni narzekają, że ich partnerki oskarżają ich o przeszkadzanie.

° Wielu mężczyzn AS skarży się, że ich partnerki zarzucają im, że nie słuchają.

° Wiadomości przekazywane przez partnera NT mogą nigdy nie dotrzeć do pamięci długotrwałej mężczyzn AS.

° Wielu mężczyzn z AS czuje, że ich partnerka oczekuje od nich rozmowy o uczuciach i możliwości przewidzenia jej reakcji w sytuacji, zanim ona nastąpi.

° Wielu AS-mężczyzn czuje się nieadekwatnych w sposobie, w jaki się komunikują.

° Czasami człowiek AS interpretuje wiadomości dosłownie, nie chwytając ich prawdziwego znaczenia.

° AS kobiety twierdzą, że problemy z komunikacją są spowodowane przez ich partnerów AS.