https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
To, jak ktoś odnosi się seksualnie do innej osoby, zależy od wielu czynników, a seksu nigdy nie można postrzegać jako pojedynczej kwestii. Wychowanie, kultura, religia, wiek, postawy i, co najważniejsze, partner, z którym się przebywa, mogą mieć wpływ na seks. Kiedy zapytałem mężczyzn z zespołem Aspergera, co pociąga ich w partnerce, bardzo niewielu wspomniało o czymkolwiek o charakterze seksualnym; chodziło o znacznie więcej o to, co mogła zaoferować w praktycznym sensie. Większość kobiet opisywała swoich partnerów z AS jako nienachalnych, pełnych szacunku i prawdziwych dżentelmenów. Niewielu czuło się w jakikolwiek sposób zmuszanych do uprawiania seksu, co było mile widzianą zmianą dla wielu, którzy czuli, że żyją w społeczeństwie, które straciło część wartości, jaką można osiągnąć dzięki powolnym zalotom. Dla wielu par, z którymi rozmawiałam, seks nie był priorytetem, kiedy się spotykały, a większość kobiet uważała to za okazanie im szacunku przez nowego partnera i docenienie ich bardziej jako ludzi niż jako podbojów seksualnych. Odegrało to bardzo ważną rolę w początkowym tworzeniu relacji między parą. Pewien mężczyzna powiedział swojej przyszłej żonie, że chce zaczekać z seksem do ślubu; był dziewicą, kiedy się poznali, i widzi z perspektywy czasu, że skoro miał czterdzieści kilka lat, to naprawdę powinno było skłonić ją do zastanowienia się, dlaczego jest tak niedoświadczony seksualnie. Po dwóch latach wzięli ślub iw noc poślubną próbowali się kochać. Nie był w stanie uzyskać erekcji, ponieważ był tak zaniepokojony swoim występem. Nie chciał, aby ich związek się zmienił i po prostu nie mógł odnosić się do niej w sensie seksualnym; ich małżeństwo nigdy nie zostało skonsumowane, ale została z nim przez dwadzieścia bardzo frustrujących lat. Jednak seks nie zawsze stanowi problem w związku Aspergera, a niektórzy mężczyźni uważają go za najłatwiejszy sposób na wyrażenie swoich najgłębszych uczuć i okazanie partnerowi miłości. Seks jest formą komunikacji; jest sposobem wyrażania w sensie fizycznym tego, co czujemy. Niektórzy mężczyźni z AS powiedzieli mi, że ten sposób wyrażania uczuć jest dla nich o wiele łatwiejszy niż próba znalezienia właściwych słów. Dla tych mężczyzn to nie tylko akt seksualny, to akt miłości i jest przeznaczony wyłącznie dla wybranych przez nich partnerek. Wzmacniają to, mówiąc, że bez tych uczuć miłości nie byliby w stanie kochać się ze swoją partnerką ani z żadną inną kobietą. Niektóre pary zgłosiły bardzo udany i opiekuńczy związek seksualny. Większość kobiet w tych przypadkach była towarzyska, dość pewna seksualnie, a niektóre miały już doświadczenie seksualne. Dzięki temu kobieta mogła przejąć inicjatywę i pokazać swojemu partnerowi, czego chce i jak ją zadowolić. Jeśli oboje są świadomi, że ma zespół Aspergera i są gotowi słuchać i uczyć się na podstawie tego, co mówi, seks będzie między nimi jeszcze łatwiejszy. Czasami jednak jego chęć, by spróbować zrobić to dobrze, może stać się obsesyjna. Pewien mężczyzna powiedział, że bardzo się starał zadowolić swoją żonę i myślał, że mu się to udało, ale potem dodał, że skarżyła się, że nie spróbuje niczego innego. Zapytałem go, dlaczego nie chce spróbować niczego nowego, a on odpowiedział, po co próbować poprawiać coś, co już było idealne? Jego żona powiedziała mu, że jest więcej niż zadowolona z ich kochania się i czuł, że to też jest dobre dla niego. Skupiał się tylko na utrzymaniu rzeczy bez zmian, ponieważ dla niego to zadziałało, nie widział, że jego żona potrzebuje jakiejś zmiany w akcie. Tak, dwa lata temu powiedziała mu, że jest zadowolona, ale od tamtej pory nic się nie zmieniło i teraz chce spróbować czegoś innego. Kolejnym problemem było wykonanie pierwszego ruchu; trzech mężczyzn z zespołem Aspergera stwierdziło, że było to dla nich bardzo trudne. Dla kobiety z Nowego Testamentu może to sprawić, że poczuje się niechciana i może zacząć wątpić, czy rzeczywiście go podnieca. Wiele kobiet w takich sytuacjach czuło, że bardzo wpłynęło to na ich poczucie własnej wartości i pewność siebie, co jest zrozumiałe, jeśli zawsze musiały inicjować seks, a potem zastanawiały się, czy on naprawdę ich chce, czy po prostu zobowiązuje je, kochając się w zamian. Kiedy rozmawiałem z mężczyznami w takich sytuacjach, odkryłem, że w wielu przypadkach mężczyźni również czuli się niechciani i niezasłużeni. Chcieli zadowolić swoje żony, ale czuli się niezdolni lub niewystarczająco pewni, aby zainicjować seks. Jednym z powodów jest prawdopodobnie trudność osób z zespołem Aspergera w odczytywaniu niewerbalnych znaków przekazywanych przez partnera. Pewien mężczyzna powiedział, że nie jest w stanie odgadnąć, kiedy jego żona ma ochotę na seks, a kiedy tylko na przytulanie; powiedział, że wiele razy się mylił i myślał, że chciała, żeby się z nią kochał, kiedy tego nie robiła. Powiedział, że teraz nie próbował z obawy, że źle to zrobi i zostanie oskarżony o to, że myślał tylko o jednej rzeczy. Powiedział, że nie może zrozumieć, dlaczego jego partnerka nie może mu po prostu powiedzieć, że chce stosunku, czy chce mieć orgazm, albo czy ma okres, więc chce się tylko przytulić i nic więcej. Zapytał, jak ma zgadnąć, kiedy w dziewięciu przypadkach na dziesięć prawdopodobnie się pomyli, a ona oskarży go o samolubstwo lub brak wrażliwości. Odczytanie, czego chce od niego partner, jest trudne w każdej sytuacji dla osoby dorosłej z zespołem Aspergera. W łóżku jest to jeszcze trudniejsze, ponieważ często brakuje komunikacji werbalnej, przez co jeszcze trudniej jest mu zorientować się, czego ona chce. Trudność w odczytywaniu sygnałów od partnera może czasami doprowadzić go do przekonania, że jego partnerka chce seksu, podczas gdy ona nie. Może to spowodować, że będzie próbował posunąć się za daleko, a następnie może zostać oskarżony o bycie nachalnym; co gorsza, można go oskarżyć o usiłowanie gwałtu lub sam gwałt, jeśli komunikat „żadnego seksu” nie zostanie podany głośno i wyraźnie. Jest to jeden z powodów, dla których tak ważne jest, aby młodzież z zespołem Aspergera była bardzo jasno i bezpośrednio nauczana niektórych zasad dotyczących zachowań seksualnych i aby „nie” można było wyrazić na więcej sposobów niż słowo mówione. Standardowa edukacja seksualna w szkołach ogólnodostępnych nie wystarcza nastolatkom z zespołem Aspergera, a wszystkie kwestie związane z atrakcyjnością, zalotami na randki i seksem należy podzielić na segmenty i wyjaśnić o wiele bardziej szczegółowo, niż jest to obecnie oferowane w szkołach. Nastoletni chłopak, z którym rozmawiałem, wierzył, że jeśli dziewczyna pozwoli mu dotknąć swoich piersi, to również pozwoli mu odbyć z nią stosunek. To przekonanie było po prostu oparte na tym, co zaobserwował w telewizji. Potrzebował jasności instrukcji, co powinien robić i mówić w intymnych sytuacjach seksualnych. Jest mniej prawdopodobne, że młoda nastolatka będzie głośno mówić o tym, czego chce, bardziej prawdopodobne jest, że będzie próbowała przekazać mu poprzez swój język ciała, że nie chce seksu. Na przykład, zamiast mówić „nie dotykaj mnie tam”, może próbować poruszać swoim ciałem w sposób, który utrudnia mu dotykanie jej. Może tego nie rozumieć, ponieważ czytanie mowy ciała jest już obszarem, z którym się zmaga. Będzie musiał zostać nauczony tajemnic zalotów i seksu oraz otrzymać bardzo jasne wskazówki. Podobnie ważne jest, aby nastolatek z zespołem Aspergera nie był zmuszany do uprawiania seksu w celu zdobycia popularności wśród rówieśników i zdobycia uznania na ulicy przed przyjaciółmi. Prawdopodobnie zauważy, że popularne dzieci są tymi, które zdobywają punkty i może próbować je naśladować, podczas gdy w rzeczywistości ani nie chce, ani nie czuje się gotowy na spotkanie seksualne. Uczucie presji, by wykonywać czynności seksualne, dotyczyło również trzech AS-mężczyzn, z którymi rozmawiałem. Niektórzy twierdzili, że ich partnerzy domagają się seksu w określonych porach miesiąca i od nich oczekuje się, że będą wiedzieć, kiedy te pory są i odpowiednio się zachowywać. Inni narzekali, że były pewne aspekty seksu, z którymi czuli się bardzo niekomfortowo, takie jak seks oralny. Mimo to nadal czuli presję, by wykonać ten czyn. Dla tych mężczyzn było to prawdopodobne całkowicie przestaliby uprawiać seks lub odkryliby, że bycie zmuszanym do mimowolnego działania zagroziłoby ich zdolności do osiągnięcia erekcji. Dwadzieścia sześć procent mężczyzn z AS skarżyło się, że seks nie jest wystarczająco częsty i chciało bardziej aktywnego życia seksualnego, co może wskazywać, że większość mężczyzn z AS była aktywna seksualnie. Jednak około pięćdziesiąt procent kobiet, z którymi rozmawiałam, stwierdziło, że w związku z ich partnerem z ZA nie było kontaktów seksualnych. Niektórzy specjaliści mogą twierdzić, że jest to naturalna konsekwencja zespołu Aspergera. Jest to błędne przekonanie, wynikające z tak ścisłego powiązania zespołu Aspergera z przypadkami klasycznego autyzmu. Film Rain Man dość mocno wzmocnił ten pogląd; wyraźnie pokazało, że Raymond (grany przez Dustina Hoffmana) nie miał żadnych zainteresowań seksualnych. Autyzm może powodować, że osoba jest bardzo odizolowana i wycofana, często nie komunikuje się iz pewnością nie jest zainteresowana bliskim kontaktem fizycznym. To jednak nie odnosi się dokładnie do zespołu Aspergera i postrzeganie wszystkich osób z zespołem Aspergera jako nie-seksualnych byłoby całkiem błędne. Seks to nie tylko akt fizyczny; jest to zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Badania wykazały, że problemy seksualne są bardziej prawdopodobne z powodu trudności psychologicznych niż z przyczyn fizycznych. Może się to zdarzyć niezależnie od tego, czy dana osoba ma ZA. Problemy psychologiczne mogą powodować dysfunkcje, takie jak przedwczesny wytrysk, opóźniony wytrysk i impotencja. Jeśli te problemy nie zostaną przedyskutowane między parą i nie zostanie zwrócona pomoc, jest mało prawdopodobne, że zostaną one rozwiązane samodzielnie. Problemy seksualne mogą powodować ogromną frustrację, aw najgorszych przypadkach być odpowiedzialne za rozpad związku. Problemy te mogą mieć fizyczne źródło, które należy sprawdzić u lekarza rodzinnego przed przyjrzeniem się innym przyczynom. Na potrzeby tej sekcji przyjmę, że przyczyny są psychologiczne, a nie fizyczne. Jeśli rozważymy trzy obszary problemowe jeden po drugim, możemy przyjrzeć się roli, jaką AS może w nich odgrywać. Przedwczesny wytrysk oznacza po prostu, że mężczyzna osiąga orgazm przed penetracją lub w bardzo krótkim czasie po penetracji, zwykle zanim kobieta będzie mogła czerpać jakąkolwiek satysfakcję z aktu. Może to spowodować rozczarowanie obojga, a kobieta może czuć się wykorzystana i niekochana. Może czuć, że jej partner jest samolubny lub po prostu chciał się zadowolić, nie troszcząc się o jej przyjemność i to, czy ona jest zadowolona. Jeśli nie zostanie to omówione z mężczyzną, a on nie będzie świadomy, że jest to dla niej problem, jest mało prawdopodobne, że coś się zmieni. Pewien mężczyzna, z którym rozmawiałem, powiedział, że jego żona chce po prostu mieć to za sobą i załatwić to tak szybko, jak to możliwe, ponieważ nigdy nie sprawiała wrażenia, że chce, żeby trwał dłużej. Aby mężczyzna mógł zapanować nad orgazmem, musi być świadomy tego, co dzieje się z jego ciałem. Musi być w kontakcie z fizycznymi doznaniami, które odczuwa; wymaga połączenia umysłu i ciała. Jeśli jest niespokojny lub martwi się o swoje wyniki, jego umysł nie będzie w pełni skupiony na doznaniach cielesnych, które prowadzą go do orgazmu. Lęk i ZA są często ze sobą powiązane. Człowiek z ZA musi ciągle ciężej pracować nad odczytywaniem sytuacji i próbowaniem ustalenia, czy robi to dobrze. Im bardziej się na tym skupi, tym mniej będzie koncentrował się na tym, co robi jego własne ciało. Im częściej zbyt szybko osiąga orgazm, tym bardziej niepokoi go jego występ. Po ustaleniu tego wzoru może być niezwykle trudno go złamać. Pewien mężczyzna z zespołem Aspergera powiedział, że zawsze wydawał się zawodzić we wszystkim, co robił, i zawsze udawało mu się zdenerwować partnera, bez względu na to, jak bardzo się starał. On i jego żona przyszli na terapię i bardzo ciężko walczyli z problemami, jakie przedwczesny wytrysk powodował w ich związku. Zmiana schematów myślowych, które rozwinął na temat swojej nieadekwatności, zajęła mu wiele tygodni pracy. Nigdy nie osiągnął zdolności opóźniania orgazmu o więcej niż kilka minut, ale nauczył się, że istnieje wiele innych sposobów, w jakie może zadowolić swoją partnerkę. Kiedy poczuła się bardziej przekonana, że nie jest po prostu samolubny i chce ją zadowolić, oboje mogli popracować nad odbudową swojego życia seksualnego i stwierdzili, że znacznie się poprawiło. W rezultacie oboje czuli się szczęśliwsi i bardziej zadowoleni fizycznie i psychicznie. Opóźniony wytrysk jest trudnością w osiągnięciu orgazmu i może mieć bardzo różny stopień nasilenia. Im poważniejszy, tym trudniej go naprawić. Chodzi o zbyt dużą kontrolę i powstrzymywanie się. W przypadku niektórych mężczyzn zdarza się to tylko podczas stosunku płciowego i mogą osiągnąć orgazm podczas seksu oralnego lub ręcznej stymulacji ze strony partnera. Inni mogą osiągnąć orgazm tylko poprzez masturbację. Niepokój lub wewnętrzny konflikt z partnerem może powodować opóźniony wytrysk. Może to być również spowodowane niepokojem związanym z problemami związanymi z zaangażowaniem partnera; ten typ zwykle objawia się niezdolnością do wytrysku wewnątrz kobiety. Mężczyzna staje się niespokojny iw przeciwieństwie do przedwczesnego wytrysku, koncentruje swoje lęki na powstrzymywaniu, a tym samym zapobiega dobrowolnemu fizycznemu wytryskowi. Nadal odczuwa przyjemność współżycia, ale nie dochodzi do wytrysku. Aby to przezwyciężyć, inne obszary konfliktu w związku pary muszą zostać zbadane i rozwiązane. Mężczyzna musi wtedy skupić się na czymś innym niż orgazm; musi oderwać się od myślenia o wytrysku, może myśląc o czymś erotycznym. Sukces w leczeniu opóźnionego wytrysku może dość mocno zależeć od tego, co faktycznie go powoduje, a także od chęci mężczyzny do otwartej dyskusji na ten temat. Jeden mężczyzna, którego widziałem ze swoją partnerką, nigdy nie miał wytrysku w swojej żonie; osiągnął to w poprzednim krótkotrwałym związku, ale nie z nią. Powiedziała, że czuje się nieatrakcyjna i niepożądana. Początkowo nie chciał zbadać powodów, dla których nie mógł wytrysnąć w swojej żonie. Po wielu tygodniach budowania zaufania i lepszego zrozumienia przez nich zespołu Aspergera, przyczyny tego zaczęły się ujawniać. Jego matka była bardzo zaborczą i kontrolującą kobietą. Seks był przedstawiany jako bardzo brudny i rzadko omawiany w domu. Jako nastolatek nie miał żadnych kontaktów seksualnych i chociaż przyznaje, że był ciekawy, bardziej koncentrował się na swoich zajęciach akademickich niż szukaniu spotkania seksualnego. Kiedy miał zaledwie dwadzieścia lat, miał związek z dziewczyną z jego klasy korepetytora na uniwersytecie. Była dość naiwna i pochodziła z bardzo surowego katolickiego wychowania, które nie pozwalało na kontrolę urodzeń. Był też dość naiwny i kiedy uprawiali seks, powiedział jej, że wycofa się przed wytryskiem. Niestety stracił kontrolę i wytrysk zanim to się stało. Jego dziewczyna była bardzo zdenerwowana i przestraszona, że zajdzie w ciążę. Jej najgorszy koszmar stał się rzeczywistością, trzeba było powiedzieć ich rodzicom i sytuacja stała się naprawdę nieprzyjemna. Dziewczynka poroniła w czternastym tygodniu; nigdy mu nie wybaczyła, że ją zawiódł. To był dla niego okropny i stresujący czas, a wytrysk powiązał ze sposobem, w jaki się po nim czuł. To połączenie było bardzo odporne i rozwinął kilka bardzo silnych barier przed wytryskiem. Stało się to dla niego prawie regułą, której nie można było złamać, granicą, której nie można było przekroczyć. Dorosłym z zespołem Aspergera często trudno jest umieścić sytuację we właściwym kontekście. Powiązania nawiązane we wcześniejszych latach mogą trwać przez całe życie, jeśli nie zostaną rozpoznane i zakwestionowane, a nawet wtedy mogą być niemożliwe do zmiany. Wcześniej opisałem człowieka, który postrzegał każdego, kto nosi czapkę z daszkiem od tyłu do przodu, jako niegodnego zaufania i stanowiącego zagrożenie. Było to spowodowane jego wcześniejszym spotkaniem z grupą zbirów w czapkach z daszkiem. Uogólnił zachowanie młodych mężczyzn, którzy nosili czapki z daszkiem od tyłu do przodu, opierając się na tym jednym konkretnym przypadku; widział tylko czapkę z daszkiem, a nie osobę, która ją nosiła. Podobnie młody człowiek był tak zdenerwowany gniewem i traumą, które nastąpiły z powodu utraty kontroli i wytrysku, że stosował to do wszystkich sytuacji związanych z tym samym czynem. Nie zdawał sobie sprawy, że problem w jego przeszłości polegał na tym, że dziewczyna była młoda, a konsekwencją ich miłości była niechciana ciąża. Aby uniknąć nieprzyjemnego uczucia, które dawało mu osiągnięcie wytrysku, kontrolował je do tego stopnia, że nie był w stanie wytrysku. Problem z przeszłości to tylko jeden z powodów opóźnionego wytrysku; mogą stać za tym inne problemy, zwłaszcza jeśli mężczyzna czuje, że jest zmuszany do uprawiania seksu. Jest to jednak często związane z incydentem, który miał miejsce w przeszłości i konieczne jest zbadanie, bez presji, jaki mógł być początkowy czynnik wyzwalający. Impotencja, czyli niemożność osiągnięcia erekcji, była najczęściej wymienianym problemem przez pary, z którymi rozmawiałam i które miały problemy seksualne. W przypadku niektórych z tych par całkowita abstynencja seksualna trwała wiele lat, czasem dziesięcioleci. Większość z tych kobiet czuła się oszukana, niepożądana i sfrustrowana, a większość nie miała pojęcia, dlaczego ich partnerzy nie mogą się z nimi kochać. Niektóre odpowiedzi na pytanie, dlaczego tak się stało, pochodziły od mężczyzn AS, z którymi rozmawiałem. Wielu z tych mężczyzn powiedziało, że wolą masturbację od kochania się ze swoimi partnerkami. Zespół Aspergera może powodować, że jednostka podąża za bardzo samotnymi zajęciami, często mając hobby i zainteresowania, które dotyczą tylko jej. Wielu dorosłych z ZA rozwija własny sposób działania i cieszy się kontrolą, jaką im to daje. Dużo łatwiej jest robić coś samemu niż angażować kogoś innego. Eliminuje trudności związane z próbą zrozumienia i dostosowania się do czyichś potrzeb. Pewien mężczyzna, z którym rozmawiałem, był zapalonym rowerzystą. Jego żona bardzo się starała, żeby się przyłączyć i podzielić z nim tym, ale musiała to zrobić po jego myśli, co oznaczało jazdę na jego trasach i z jego prędkością. Więc tak, pozwoliłby jej dzielić z nim jego zainteresowanie, ale tylko wtedy, gdyby pozwoliła mu, bez kłótni, przejąć całkowitą kontrolę. W niektórych przypadkach można to również zastosować do uprawiania miłości; tak, będzie się kochał, ale jeśli ona nie jest gotowa zrobić tego po swojemu, zgodnie z jego czasem i tempem, może zdecydować, że woli to zrobić sam. Masturbacja zamiast wspólnego kochania się nie jest rzadkością w przypadku zespołu Aspergera. To prowadzi wiele kobiet do przekonania, że ich partnerzy są impotentami i nie są w stanie się kochać. Często tak nie jest i mężczyzna jest w stanie osiągnąć erekcję i osiągnąć orgazm; nie chce jednak tego osiągnąć, aby się z nią kochać, jest szczęśliwszy i czuje większą kontrolę, jeśli zamiast tego może się masturbować. Impotencja może również rozwinąć się z innych powodów: może dlatego, że jest na nią zły z powodu nierozwiązanej sprawy. Dorośli z zespołem Aspergera często robią wszystko, co w ich mocy, aby uniknąć konfrontacji, a jeśli oznacza to milczenie i nie wyrażanie na głos tego, na co są źli, to właśnie to zrobią. Może to skutkować impotencją lub odmową kochania się. W ten sposób mówi, że jest coś, z czego nie jest zadowolony lub z czego jest zły. Jeśli nie zostanie to wcześnie rozwiązane i zacznie się masturbować zamiast odbywać stosunek płciowy, może to spowodować, że stanie się to stałą rutyną, którą raz ustaloną będzie bardzo trudno przełamać. Innym problemem w uprawianiu miłości, który może prowadzić do odmowy kochania się, może być spowodowana nadwrażliwością na stymulację sensoryczną. Może się to objawiać na wiele różnych sposobów. Może wystąpić nadwrażliwość na zapach, dotyk lub określone tkaniny. Pewna para miała problemy seksualne. Kiedy zapytałem ich o to, mężczyzna szybko powiedział mi, że jego partner skarżył się, że ma obsesję na punkcie czystości i miał świadomość, że to prawdopodobnie prawda. Jego nadmierne naleganie na bycie skrupulatnie czystym całkowicie odrzuciło ją w łóżku i to ona nie chciała się kochać. Wyjaśniła, jak kładą się razem do łóżka, a on pochyla się i pyta, czy nitkowała zęby. Jeśli odpowiedziałaby „nie”, uznałby to za „Nie, nie chcę dziś z tobą seksu i dlatego nie nitkowałem zębów”. Gdyby nitkowała zęby, pocałowałby ją; wtedy mógł ją zapytać, kiedy brała prysznic lub czy myła dzisiaj włosy. Jeśli doszli do tego, że się kochali, miała natychmiast wyskoczyć z łóżka i wziąć prysznic. Nie zgodziłby się, żeby tylko się umyła, to musiał być prysznic lub kąpiel, niezależnie od pory nocy. Stawało się to coraz bardziej kością niezgody między nimi. Kiedy zaczął planować seks, czekając, aż wyjdzie z wanny lub prysznica, niezależnie od tego, co jeszcze miała zamiar zrobić lub czy miała ochotę na seks w tym czasie, to była ostatnia kropla. Zaczęła w ogóle odmawiać mu seksu, mówiła, że sprawia, że czuje się jak przedmiot i nie akceptuje jej jako prawdziwego człowieka z krwi i kości. Niektórzy mężczyźni mogą być bardzo wrażliwi na dotyk i dla jednego mężczyzny, z którym rozmawiałem, stosunek był faktycznie bolesny, co powodowało wiele problemów z jego partnerką, która nie mogła zrozumieć, dlaczego podskakiwał i wzdrygał się, kiedy uprawiali seks. Inni mężczyźni zgłaszali nadwrażliwość w okolicy sutków, ramion lub pleców. Pomaga to ich partnerowi być tego świadomym, aby mogli unikać tych obszarów. Niektóre tkaniny mogą być również nieprzyjemne w dotyku dla dorosłego AS, a niektórzy będą unikać kontaktu z niektórymi materiałami, ale nie zawsze powiedzą swojemu partnerowi, co go niepokoi. Jedna kobieta myślała, że ogrzeje łóżko zakładając flanelową pościel, jej mąż był bardzo niespokojny i pobudzony przez całą noc, aż w końcu wstał z łóżka i zasnął na kołdrze. Nie chciał powiedzieć, na czym polega problem, a jego żonie pozostawiono rozwiązanie. Kiedy zdjęła flanelowe prześcieradła i zastąpiła je zwykłymi bawełnianymi prześcieradłami, wszystko wróciło do normy. Problemy seksualne mogą wystąpić w każdym związku, niezależnie od tego, czy jeden z partnerów ma zespół Aspergera, czy nie. Mogą być o wiele trudniejsze do uporządkowania i rozwiązania w przypadku problemów w komunikacji spowodowanych przez zespół Aspergera. Załamanie strony seksualnej w jakimkolwiek związku jest często wyraźną wskazówką, że istnieją problemy w innych częściach związku i grozi mu całkowite zerwanie. W przypadku niektórych par, z którymi rozmawiałem, te kwestie nigdy nie zostały omówione ani rozwiązane. Jeden mężczyzna z AS zwrócił się w stronę masturbacji zamiast romansu, dlatego problem nigdy nie został zepchnięty do punktu, w którym konfrontacja stała się nieunikniona i szukano pomocy. Większość kobiet z zespołem AS, z którymi rozmawiałam, dzieliła się na dwa różne obozy. Niektórzy wydawali się nie potrzebować seksu w swoich związkach, a sam pomysł był tak niesmaczny, że niemal kulili się na samą myśl, podczas gdy inni wyrażali bardzo otwartą postawę wobec seksu. Jedna kobieta, z którą rozmawiałem, czuła się całkowicie niezdolna do kochania się ze swoim partnerem, ponieważ czuła, że jej partner i cały akt seksualny są niechlujne i nieczyste. Nie postrzegała tego jako aktu emocjonalnego lub miłosnego; była to czysto fizyczna funkcja, która wymagała połączenia dwóch ciał. Była bardzo świadoma aspektów klinicznych i tego, jak wiązały się one z mieszaniem płynów ustrojowych i zapachów ciała. Patrzenie na uprawianie miłości wyłącznie z tego punktu widzenia było dla niej odrażające i nigdy nie pozwoliła swojemu partnerowi skonsumować małżeństwa. Nie uważano tego za problem ani problem między nimi. On znalazł ukojenie w masturbacji, a ona powiedziała, że ma o wiele ciekawsze zajęcia do naśladowania. Dla innych stosunek do seksu był bardzo otwarty, całkowicie oddzielony od emocji i postrzegany jako środek do celu. Dawało im to fizyczną satysfakcję; uznali czynność za prostą, nieskomplikowaną i niewymagającą dużego wysiłku umysłowego. Po prostu lubili seks dla przyjemności, jaką im dawał, a dla niektórych kobiet, z którymi rozmawiałem, nie zawsze było to wyłącznie z ich partnerem. Posiadanie zespołu Aspergera nie oznacza automatycznie problemów seksualnych. Zespół Aspergera powoduje problemy w komunikacji i interakcjach społecznych, a ponieważ seks jest formą komunikacji, to właśnie to powoduje problemy, a nie zdolność osoby do uprawiania seksu. Nic dziwnego, że moje badania wykazały, że to odczytywanie znaków, reagowanie na nie i poznawanie zasad sprawiało trudności. Prawdopodobnie najbardziej szkodliwą rolą, jaką zespół Aspergera odgrywa w stosunkach seksualnych, jest to, że może on zmniejszyć potrzebę dorosłych AS, aby dzielić się fizyczną satysfakcją, jaką może im przynieść osiągnięcie orgazmu z partnerem. Satysfakcję fizyczną można równie łatwo osiągnąć i cieszyć się nią w samotności, podobnie jak w przypadku innych szczególnych zainteresowań lub potrzeb w życiu osoby z zespołem Aspergera.
Kluczowe punkty
° Dla niektórych AS mężczyzn seks jest najłatwiejszym sposobem na przekazanie partnerowi swoich uczuć.
° Czasami mężczyzna z AS może mieć obsesję na punkcie perfekcyjnej sprawności seksualnej.
° Może się zdarzyć, że mężczyźnie z AS bardzo trudno jest zainicjować seks.
° Trudności dorosłego AS w odczytywaniu sygnałów niewerbalnych mogą powodować problemy.
° Niektórzy AS mężczyźni czuli się pod presją występów i niekomfortowo z pewnymi aspektami seksu.
° Niektórzy AS mężczyźni narzekają, że seks nie jest wystarczająco częsty.
° Duża część par AS w ogóle nie uprawia seksu.
° Problemy psychologiczne mogą powodować dysfunkcje seksualne.
° Przedwczesny wytrysk i wytrysk opóźniony dotyczą kontroli.
° Impotencja jest często wymieniana jako problem w stosunkach seksualnych.
° Wielu AS mężczyzn wolało masturbację od seksu z penetracją.
° Wrażliwość dorosłego AS na dotyk może powodować trudności.
° AS kobiety wydają się podzielić na dwa obozy w swoich poglądach na temat seksu. Niektórzy wydają się nie potrzebować seksu w swoich związkach, podczas gdy inni mają bardzo otwarty stosunek do seksu.