https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Pierwszym opisanym ASD był CDD autorstwa Theodora Hellera (1869–1938) w 1908 r. Heller, austriacki psychiatra, urodził się w Wiedniu. Jego rodzina miała historię służenia niewidomym, ale Heller chciał pomóc nie tylko tym osobom, ale także wszystkim niepełnosprawnym dzieciom. Zaobserwował tę rzadką chorobę z początkiem w wieku 3–10 lat, prowadzącą do czegoś, co nazwał postępującą demencją. Heller poinformował, że te dzieci, które początkowo były nieco opóźnione, rozwijały wiele niszczycielskich deficytów. Mogą to być tiki, mutyzm, stereotypie, wycofana bezradność, niedojrzałe zachowanie i trudne zachowania. Heller nazwał ten stan dementia infantilis, ponieważ okazało się, że u tych dzieci rozwija się demencja. CDD, określane również jako zespół Hellera, zostało oficjalnie zreorganizowane jako zaburzenie dopiero w ciągu ostatnich dwóch dekad. Sytuacja ta jest najprawdopodobniej spowodowana niedostatkiem opracowań na ten temat, co można przypisać jego rzadkości.