https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
W ograniczonej liczbie prac empirycznych porównano pomiary rejestrujące ciągły czas trwania procentu czasu obserwacji zajmowanego przez zachowanie docelowe z szacunkami uzyskanymi na podstawie metod doboru próby i/lub zbadano, czy stosowanie różnych metod prowadzi do różnych wniosków w kwestiach takich jak względne poziomy zachowania w dwóch lub więcej warunkach. Niedawne prace nad pierwszym zagadnieniem potwierdziły wyniki wcześniejszych badań (np. Murphy i Goodall, 1980) pokazujące, że rejestracja częściowych interwałów, jak można się było spodziewać, zawyża procent czasu, w którym występuje docelowe zachowanie. Gardenier, MacDonald i Green (2004, Eksperyment 1) wykazali, że w porównaniu z wynikami ciągłej rejestracji czasu trwania, rejestracja 10-sekundowa z częściowymi przerwami dała znaczne przeszacowanie odsetka czasu, w którym 15 dzieci z ASD angażowało się w zachowania stereotypowe, ze średnią wartością z częściowego zapisu interwałowego przekraczającego wartość z zapisu ciągłego o współczynnik większy niż 1,5. Gardenier i in. (Eksperyment 2) wykazał następnie, że metoda częściowego interwału 10 s znacznie przeszacowała czas trwania stereotypii nawet dla próbek, w których ciągłe nagrywanie wykazało występowanie stereotypii przez 40% czasu obserwacji lub dłużej. Chwilowe pobieranie próbek czasowych w odstępach 10, 20 lub 30 s generowało zarówno niedoszacowane, jak i przeszacowane wartości procentowe czasu zajmowanego przez stereotypy w różnych próbkach obserwacyjnych, ale ta metoda niezawodnie dała dokładniejsze oszacowania niż zapis częściowego interwału. Rapp i in. (2007) rozważali, w jakim stopniu ciągłe rejestrowanie czasu trwania, rejestrowanie z częściowym interwałem 10 s oraz chwilowe próbkowanie w czasie 10 i 20 s może wpływać na wnioski dotyczące związków funkcjonalnych między kontekstami środowiskowymi (np. funkcjonalne relacje między dwoma docelowymi zachowaniami. Rozważono porównania, stosując zarówno odwrócenie, jak i naprzemienne podejście do leczenia (Cooper i in., 2007) w celu zbadania zależności funkcjonalnych. Chwilowe próbkowanie w odstępach 10-sekundowych i ogólnie w odstępach 20-sekundowych doprowadziło do wniosków dotyczących zależności funkcjonalnych, które były identyczne z uzyskanymi przy użyciu ciągłego zapisu. Jednak w przypadku niektórych rozkładów danych metoda częściowego przedziału prowadziła do innych wniosków dotyczących zależności funkcjonalnych niż te, które wyprowadzono z danych ciągłego zapisu. Meany-Daboul, Roscoe, Bourret i Ahearn (2007), badając trzy zbiory danych z projektów odwróconych, również stwierdzili nieco większą zgodność funkcjonalną zależności między rejestracją ciągłego czasu trwania a próbkowaniem w czasie chwilowym niż między rejestracją ciągłego czasu trwania a rejestracją z częściowymi interwałami, gdy sądy dotyczące relacje funkcjonalne zostały oparte na wizualnej inspekcji danych przez doświadczonych analityków behawioralnych. Jednak gdy oceniono zgodność między dwoma analitykami stosującymi kryteria zaproponowane przez Fishera, Kelleya i Lomasa (2003), próbkowanie chwilowe i dane częściowego przedziału dały równą liczbę zgodności z ciągłym zapisem czasu trwania. Meany-Daboul i in., zauważając, że próbkowanie z częściowym przedziałem czasowym jest również stosowane w sytuacjach, w których wybraną metodą zapisu ciągłego byłyby dane częstotliwościowe, porównali również zgodność dwóch zestawów danych między zapisami częstotliwościowymi a próbkowaniem chwilowym i danymi z częściowego przedziału czasowego. W tych przypadkach zarówno ekspercka analiza wizualna, jak i zastosowanie ustrukturyzowanych kryteriów do ocen relacji funkcjonalnych dało nieco wyższy poziom zgodności między ocenami opartymi na ciągłym zapisie częstotliwości i danych częściowych przedziałów niż między ciągłym zapisem częstotliwości a danymi z chwilowego próbkowania. Potrzebne są dalsze badania dotyczące zakresu, w jakim różne rozkłady danych wpływają na stopień, w jakim metody doboru próby dają szacunki zgodne z ciągłymi zapisami. Jeżeli czas trwania jest wymiarem zachowania będącego przedmiotem głównego zainteresowania, jeżeli celem rejestracji jest uzyskanie dokładnego oszacowania procentowego czasu obserwacji zajmowanego przez zachowanie oraz jeżeli ma być zastosowana metoda próbkowania, chwilowe próbkowanie czasowe, z interwałem 10 s, jeśli to możliwe, powinna być metodą z wyboru. Jeśli porównanie poziomów zachowania w różnych warunkach, jak w przypadku oceny wpływu interwencji, ma większe znaczenie niż oszacowanie rzeczywistego poziomu zachowania, to w przypadku zachowania, w przypadku którego czas trwania ma pierwszorzędne znaczenie i częściowe – zapis interwałowy dla danych jest preferowany tam, gdzie częstotliwość ma pierwszorzędne znaczenie.