https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Po zakończeniu procesu oceny nastąpi wdrożenie jednej lub więcej interwencji, które mają zmniejszyć poziom problematycznych zachowań i wzmocnić alternatywy adaptacyjne. Niezależnie od tego, jak wszechstronna została przeprowadzona ocena funkcjonalna, ważne jest, aby podjąć próbę oceny, czy wdrożone interwencje przynoszą oczekiwane zmiany. Proces testowania hipotez zmiany jest ważny z czterech powodów. Po pierwsze, niezależnie od dokładnej oceny funkcjonalnej, zawsze pozostaje możliwość, że procesy podtrzymujące zachowanie problemowe zostały niekompletnie lub niedokładnie zrozumiane. Zachowanie, które uważa się za wzmocnione przez ucieczkę od wymagań zadaniowych, może na przykład zostać wzmocnione tylko przez ucieczkę od wymagań zadaniowych sformułowanych w określony sposób. Po drugie, nawet jeśli zachowanie problemowe ulegnie poprawie po interwencji, poprawa może nie być systematycznie związana z interwencją, ale może być spowodowana ubocznymi, nieokreślonymi zmianami w środowisku społecznym (tj. „efektem placebo”). W tym przypadku konieczne jest przetestowanie hipotezy zmiany, aby klient i opiekunowie nie musieli poświęcać wysiłku na potencjalnie nieskuteczną interwencję. Trzecia możliwość polega na tym, że poprawa zachowania docelowego jest funkcjonalnie związana z interwencją, ale znaczące osoby przypisują poprawę innym, niespecyficznym czynnikom, np. dziecko „zaaklimatyzowało się” w nowej sytuacji. W takim przypadku testowanie hipotezy zmiany może być konieczne, aby przekonać znaczące osoby, aby nie rezygnowały z trwającej skutecznej interwencji. Wreszcie, szczególnie w przypadku poważnych zachowań problemowych, w przeciwieństwie do analitycznej metody zmiany jednej zmiennej na raz, zalecanej w pracach eksperymentalnych, mogło zostać przyjęte szerokie podejście do interwencji, w którym wprowadza się kilka zmian jednocześnie. W takich przypadkach analiza składowa może określić, które elementy interwencji są odpowiedzialne za zmianę zachowania. Testowanie hipotez terapeutycznych wymaga ciągłego pomiaru poziomów zachowań docelowych i zastępczych przy użyciu metod pomiarowych opisanych wcześniej w tym rozdziale w połączeniu z wykorzystaniem elementów schematów eksperymentalnych dla pojedynczego podmiotu, takich jak odwrócenie, naprzemienne leczenie i wiele sond/wiele schematów linii bazowych .