https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Picture Exchange Communication System (PECS) został opracowany przez Frosta i Bondy’ego (1994) jako metoda komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) dla tych dzieci z ASD, które mają ograniczone umiejętności komunikacji werbalnej lub nie mają ich wcale. Korzystając z PECS, dziecko zbliża się do partnerów komunikacyjnych (np. rodziców lub nauczycieli), aby spontanicznie zainicjować interakcję komunikacyjną za pomocą karty obrazkowej, aby poprosić o żądany przedmiot lub skomentować coś, co dziecko obserwuje. PECS jest podobny do VB, ponieważ podejście to zostało zainspirowane analizą zachowania werbalnego dokonaną przez Skinnera (1957) i skupia się raczej na funkcji niż na formie zachowania. Zazwyczaj umiejętność proszenia o pomoc jest pierwszą umiejętnością, której uczy się dzieci z ASD. Trening PECS można podzielić na sześć faz. W pierwszej fazie treningu PECS jeden z ulubionych przedmiotów dziecka (taki jak jedzenie lub zabawka) jest umieszczany w zasięgu wzroku, ale poza jego zasięgiem. Jeśli dziecko wygląda na zainteresowane przedmiotem, dorosły partner wręcza dziecku kartę z obrazkiem. Następnie dziecko jest zachęcane fizycznie, trzymając je za rękę i kierując je, aby oddało kartę z obrazkiem partnerowi. Po otrzymaniu karty obrazkowej partner komunikacyjny przekazuje dziecku przedmiot przedstawiony na karcie jako pozytywne wzmocnienie. W drugiej fazie treningu PECS zwiększa się odległość między komunikatywnym partnerem a dzieckiem, tak że dziecko musi się zbliżyć do partnera komunikacyjnego, aby dokonać wymiany. W trzeciej fazie dziecko uczy się rozróżniać, wybierając kartę z obrazkiem odpowiadającą żądanemu przedmiotowi spośród wielu kart. Podczas czwartej fazy dziecko uczy się konstruowania prostych zdań na paskach zdań, takich jak „Chcę ____”, aby się porozumieć. W fazie piątej partner komunikacyjny pyta dziecko „Czego chcesz?” a dziecko uczy się odpowiadać na to bezpośrednie pytanie. W fazie szóstej dziecko uczy się komentować coś, co obserwuje, używając zdań takich jak „Widzę ____”. Umiejętności wymagane w PECS są podzielone na małe komponenty, zgodnie z podejściem ABA. Ta procedura jest przydatna w określeniu, z którą fazą umiejętności dziecko ma problemy. Ponadto podawane są podpowiedzi, aby zapewnić opanowanie umiejętności . Jedną z zalet PECS jest to, że wykorzystuje proste umiejętności motoryczne, które są łatwe do zdobycia lub już znajdują się w repertuarze behawioralnym dziecka, w tym sięganie po kartę, podnoszenie i podawanie. Dlatego PECS może być szybko wykorzystany przez dzieci z bardzo ograniczonymi repertuarami behawioralnymi, aby zapewnić pewien stopień skutecznej komunikacji od samego początku interwencji. Ponadto, w przeciwieństwie do języka migowego, obrazy używane w PECS są łatwo zrozumiałe dla większości członków społeczności bez specjalnego szkolenia i mogą być używane w różnych sytuacjach, w tym w domu, klasie i szerszej społeczności.
Baza dowodowa
Kilka wstępnych doniesień sugeruje, że duża liczba dzieci szybko nabywa PECS, z odpowiednim spadkiem zachowań nieprzystosowawczych, a niektóre dzieci ostatecznie rozwijają język mówiony po treningu PECS. Po tych badaniach bardziej kontrolowane badania eksperymentalne dotyczyły wpływu PECS na rozwój mowy, komunikację społeczną i zachowania nieprzystosowane u dzieci z ASD i pokrewnymi niepełnosprawnościami. Badania z wykorzystaniem schematów pojedynczych osób wykazały, że dzieci z ASD opanowują PECS szybko i wykazują wzrost spontanicznej i zaawansowanej mowy, innych zachowań społeczno-komunikacyjnych, takich jak kontakt wzrokowy i wspólna uwaga, oraz spadek różnych nieprzystosowawczych zachowań po nabyciu PECS. Ponadto grupa dzieci z ASD, które przeszły 15-godzinny trening PECS w okresie około 5 tygodni w ramach trzeciej fazy treningu PECS (trening rozróżniania), wykazała znaczny wzrost produkcji mowy w porównaniu z grupą dzieci z ASD które nie przeszły szkolenia PECS. Ponadto interakcje komunikacyjne znacznie wzrosły między dziećmi a nauczycielami w grupie PECS, ale nie w grupie kontrolnej . Howlin, Gordon, Pasco, Wade i Charman wykazali, że inicjowanie i stosowanie PECS w klasie zwiększyło się w grupie dzieci z ASD, których nauczyciele przeszli specjalistyczne szkolenie i konsultacje w zakresie stosowania PECS. Te pozytywne efekty nie utrzymały się jednak po zakończeniu konsultacji dla nauczycieli. Ponadto nie zaobserwowano wzrostu mowy, komunikacji i interakcji społecznych, a zachowania problemowe nie zmniejszyły się po szkoleniu dla nauczycieli PECS. Howlina i inni zasugerowali, że głównym powodem uogólniania i utrzymywania komunikacji z PECS jest ciągłe monitorowanie środowiska. Na przykład obrazki używane w PECS muszą być stale modyfikowane, aby odzwierciedlały zmieniające się potrzeby dziecka. Ponadto, gdy PECS jest używany z dziećmi, które nie mówią po angielsku, różnice językowe, takie jak kolejność słów, mogą mieć wpływ na korzystanie z PECS. Na przykład, chociaż zdania w języku japońskim można pisać w linii pionowej lub poziomej, prawie wszystkie podręczniki używane na lekcjach języka japońskiego w szkołach są napisane w orientacji pionowej. Dlatego możliwe jest, że u japońskich dzieci z ASD łatwo będzie uzyskać orientację w pionie z paskami zdań.