https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Inwentarz Zachowań PDD (PDDBI) to skala ocen wypełniona przez rodziców lub nauczycieli. Podaje się, że czas podawania formularza standardowego wynosi 20–30 minut. Dostępny jest rozszerzony formularz do oceny zachowań niezwiązanych konkretnie z postawieniem diagnozy ASD. Podanie formularza rozszerzonego zajmuje około 45 minut. Autorzy stwierdzają, że do administrowania PDDBI nie jest wymagane żadne formalne szkolenie ani stopień naukowy; stwierdzają jednak, że interpretacji wyników powinna dokonywać wyłącznie osoba posiadająca wykształcenie wyższe w pokrewnej dziedzinie . Zdaniem autorów cel powstania PDDBI wynikał z ograniczeń istniejących narzędzi oceny, zwłaszcza w zakresie pomiaru zmian w czasie . Co więcej, PDDBI został opracowany w celu pomiaru zarówno zachowań adaptacyjnych, jak i nieprzystosowawczych, a nie tylko skupiania się na deficytach lub ekscesach zachowań. Cohen, Schmidt-Lackner, Romanczyk i Sudhalter (2003) przedstawiają dane dotyczące 311 dzieci w wieku od 1 roku do 17 lat. Autorzy ocenili rzetelność i strukturę czynnikową PDDBI. Skala wykazała dobrą spójność wewnętrzną z wynikami współczynnika alfa w zakresie od 0,79 do 0,97 dla wersji rodzica i od 0,73 do 0,97 dla wersji nauczyciela. Wiarygodność między oceniającymi była słaba między rodzicami a nauczycielami w przypadku zachowań nieprzystosowawczych, ale była wystarczająca w przypadku zachowań adaptacyjnych. Wyniki rzetelności poprawiły się, gdy nauczycieli porównano z innymi nauczycielami, wykazując akceptowalną rzetelność dla wszystkich wyników podskal. Wyniki analiz czynnikowych głównych składowych potwierdziły większość podskal PDDBI. Jednak Cohen i inni zauważają, że pozycje zgrupowane w „werbalnych” podskalach adaptacyjnych nie odpowiadały wynikom analizy czynnikowej i mogą wymagać ponownego przypisania z podskali a priori. Cohen również opisał trafność kryterialną PDDBI. W jego badaniu 84 dzieci w wieku od 3 do 6 lat oceniono za pomocą PDDBI, ADI-R, CARS, Nisonger Child Behaviour Rating Form , Vineland Adaptive Behaviour Scales oraz Griffiths Mental Development Scales . Wyniki PDDBI skontrastowano z każdą z tych skal. Dla celów oceny PDDBI w diagnostyce różnicowej najważniejsze są kontrasty z ADI-R i CARS. Podskale PDDBI i ogólny wynik autyzmu wykazały statystycznie istotne, ale stosunkowo niskie współczynniki korelacji z wynikami algorytmu ADI-R i aktualnymi wynikami zachowania. Chociaż współczynniki mogą być zmniejszone z powodu różnych metod punktacji między PDDBI i ADI-R (Cohen, 2003), nie wyjaśnia to statystycznie istotnych, ale stosunkowo niskich współczynników korelacji między CARS i PDDBI (r = 0,53 dla ocen rodziców; r = 0,50 dla ocen nauczycieli). Ogólnie rzecz biorąc, PDDBI jest obiecującym narzędziem do stosowania w diagnostyce różnicowej ASD. Cohen i jego współpracownicy zainwestowali dużo czasu w opracowanie i zbadanie tego instrumentu. Podstawy koncepcyjne PDDBI dobrze pasują do obecnego rozumienia autyzmu jako zaburzenia ze spektrum, a wyniki nie odnoszą się tylko do jednej diagnozy (zaburzenie autystyczne). Ponadto w podręczniku przedstawiono dane normatywne, a wyniki są oparte na standaryzowanych wynikach t. Jednak przeprowadzono stosunkowo niewiele badań w celu zbadania właściwości psychometrycznych PDDBI.