https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Praktykę opartą na dowodach definiuje się jako „… integrację najlepszych dostępnych dowodów naukowych z wiedzą edukacyjną/kliniczną i odpowiednimi perspektywami interesariuszy w celu ułatwienia podejmowania decyzji dotyczących oceny i interwencji, które są uważane za skuteczne i efektywne dla danego interesariusza” . Nastąpił rosnący ruch praktyków, aby przyjąć tę definicję praktyki opartej na dowodach w ocenie komunikacji i interwencji . Proces EBP składa się z następujących etapów: (a) zadaj dobrze skonstruowane pytanie, (b) poszukaj dowodów naukowych, (c) oceń dowody, (d) zastosuj dowody, (e) oceń skuteczność aplikacji . Skuteczne robienie tego będzie zatem wymagać od praktyków (a) oceny i uwzględnienia perspektywy interesariuszy w ich ocenach i interwencjach komunikacyjnych, (b) zidentyfikowania i wybrania najbardziej odpowiednich i skutecznych procedur potwierdzonych empirycznie oraz dostosowania tych procedur do unikalnych cech poszczególnych dzieci oraz (c) zdobyć i zastosować wymaganą wiedzę edukacyjną lub kliniczną, aby skutecznie stosować i oceniać procedury oceny i leczenia.