https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Wzmocnienie niekontyngentne (NCR) to oparta na czasie prezentacja wzmocnień niezależnych od zachowania . Procedura ma skutki podobne do DRO, ponieważ zmniejsza reakcję celu poprzez ograniczenie zachowań kontrolujących ustanawianie operacji (np. jeśli jest już dużo uwagi, nie ma potrzeby angażowania się w SIB, aby zwrócić na siebie uwagę). Wzmocnienie nieuwarunkowane osłabia także przypadkowość między reakcją docelową a dostarczeniem wzmocnienia i (jeśli wygaszanie jest stosowane w połączeniu) zapewnia, że nie ma zaprogramowanej zależności między zachowaniem problemowym a dostarczeniem wzmocnienia . W leczeniu ciężkiego SIB wzmocnionego pozytywnym wzmocnieniem społecznym w postaci uwagi, NCR obejmuje dostarczanie uwagi czasami niezależnie zachowania (np. krótka wypowiedź lub rozmowa co 30 s). Vollmer, Iwata, Zarcone, Smith i Mazaleski badali zastosowanie uwagi nieuwarunkowanej w leczeniu SIB wzmocnionego dostępem do uwagi. Przeprowadzono analizy funkcjonalne, które wykazały, że samookaleczenie każdego uczestnika zostało wzmocnione przez dostęp do uwagi. Następnie porównano efekty NCR i DRO, stosując projekty odwrócone i wieloelementowe. W obu warunkach leczenia uwagę zapewniano albo według zegara (NCR), albo na koniec każdego interwału, w którym nie zaobserwowano problematycznego zachowania (DRO). Wyniki pokazały, że zarówno NCR, jak i DRO skutecznie ograniczały samookaleczenia (chociaż w przypadku jednego uczestnika DRO spowodowało bardziej natychmiastową i stałą redukcję). W leczeniu SIB podtrzymywanego przez negatywne wzmocnienie społeczne w postaci ucieczki od wymagań akademickich, NCR obejmuje krótką ucieczkę od zadań w ustalonych odstępach czasu (np. 30-sekundowa przerwa co 2 minuty). Vollmer i inni ocenili terapię mającą na celu redukcję problematycznych zachowań wzmocnioną negatywnym wzmocnieniem społecznym. Wyniki analizy funkcjonalnej wykazały, że SIB dwóch osób zostało wzmocnione przez negatywne wzmocnienie społeczne. Leczenie polegało na krótkiej odskoczni od zajęć edukacyjnych, niezależnych od zachowania jednostki. Wyniki pokazały, że nieuwarunkowana ucieczka skutecznie ograniczała problematyczne zachowania i że harmonogram ucieczki można skrócić do możliwych do opanowania przedziałów czasowych (2,5 minuty dla przedszkolaka i 10 minut dla nastolatka). Wykazano również, że wzmocnienie nieuwarunkowane zmniejsza społecznie wzmocniony SIB, nawet jeśli zastosowano arbitralne wzmocnienia („arbitralne” tylko w tym sensie, że nie były one funkcjonalnie powiązane z SIB). Fischer, Iwata i Mazaleski (1997) przeprowadzili analizę funkcjonalną SIB dwóch osób. Wyniki pokazały, że SIB u jednej osoby wzmocnił się dzięki dostępowi do uwagi, a SIB drugiej osoby poprzez dostęp do preferowanych materiałów. Następnie przeprowadzono ocenę preferencji, aby zidentyfikować dodatkowe elementy, które prawdopodobnie posłużą jako silne wzmocnienia. Te wzmocnienia zostały następnie dostarczone w sposób niekontyngentowy, co spowodowało zmniejszenie samookaleczeń u obu uczestników. Procedury znane jako „wzbogacanie środowiska” Horner, 1980) są powiązane z NCR i wykazano, że zmniejszają problematyczne zachowania wzmocnione negatywnym wzmocnieniem społecznym (np. ucieczką od wymagań) i wzmocnieniem automatycznym. W przypadku zachowania wzmocnionego ucieczką od żądań, włączenie do środowiska wysoce preferowanych wzmocnień może zmniejszyć motywację do ucieczki od sytuacji. Roscoe, Iwata i Goh (1998) ocenili, że NCR może leczyć automatycznie wzmocnione zachowanie SIB. Po pierwsze, analiza funkcjonalna wykazała, że samookaleczenia poszczególnych osób były podtrzymywane poprzez automatyczne wzmocnienie. Po drugie, przeprowadzono ocenę preferencji w celu zidentyfikowania wysoce preferowanych materiałów. W trakcie leczenia osoby miały swobodny dostęp do preferowanych materiałów przez całą sesję. Wyniki wykazały obniżony SIB u wszystkich uczestników. Procedury zbrojenia niekontyngentowego mają kilka ważnych zalet. Po pierwsze, tempo wzmacniania jest kontrolowane przez terapeutę i nie dostosowuje się do zmian w docelowej reakcji. Po drugie, NCR jest stosunkowo łatwe do wdrożenia, ponieważ dawki wzmacniające dostarczane są zgodnie z zegarem. Terapeuci nie muszą stale opiekować się pacjentem, aby prawidłowo wdrożyć procedurę. Po trzecie, NCR jest skuteczny w szerokim zakresie funkcji i topografii. Wzmocnienie nieuwarunkowane ma dwie główne wady: (a) NCR nie promuje konkretnie zachowań adaptacyjnych oraz (b) W rzadkich przypadkach wykazano, że NCR wzmacnia zachowanie w wyniku przypadkowego skojarzenia zachowania z dostarczeniem wzmocnienia. Jednakże pierwszy problem można rozwiązać, o ile można połączyć NCR z DRA w celu wzmocnienia zachowań adaptacyjnych . Drugi problem można rozwiązać włączając chwilowy komponent DRO, aby zapewnić, że SIB i wzmacniacz nie będą połączone w sposób spójny.