https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Podczas szkolenia nowych umiejętności osób z niepełnosprawnością rozwojową klinicyści, rodzice i nauczyciele często spotykają się z sytuacjami, w których pożądane zachowanie nie jest częścią aktualnego repertuaru danej osoby lub może być obecne tylko częściowo. W takich przypadkach kształtowanie jest często wykorzystywane do wzmacniania stopniowych przybliżeń lub częściowych reakcji w celu rozwinięcia docelowego zachowania . Proces kształtowania zachowania rozpoczyna się od wzmocnienia zachowań z repertuaru jednostki, które są podobne do zachowania docelowego. Gdy to początkowe zachowanie będzie się powtarzać, kryterium zdobywania wzmocnienia zostanie nieznacznie zmienione, tak że wzmocnienie będzie teraz zapewniane tylko w przypadku reakcji nieco bliższej zachowaniu docelowemu. Wzmocnienie poprzedniej reakcji wygasa, a reakcja ta ostatecznie wygasa . Bigelow, Huynen i Lutzker (1993) podali przykład wykorzystania kształtowania w nauczaniu umiejętności adaptacyjnych. Bigelow i inni uczyli 9-letnią autystyczną dziewczynkę, jak prawidłowo i szybko opuścić dom w przypadku pożaru. Celem programu szkoleniowego było nauczenie dziecka reagowania na alarm pożarowy poprzez wyjście z domu i udanie się na miejsce spotkań na zewnątrz. Szkolenie rozpoczęło się od poproszenia trenera o poinstruowanie dziecka od tyłu, aby przeszło 3 metry od salonu i wyszło przez frontowe drzwi. Podczas każdej próby dziecko otrzymywało wsparcie w postaci pokarmów, pochwał i czułości od opiekuna czekającego przed drzwiami. Gdy dziecku udało się przejść odległość 3 metrów od drzwi, badacze rozpoczęli próby jedną stopę dalej od drzwi. W ciągu 12 tygodni szkolenia badacze byli w stanie ukształtować zachowanie dziecka tak, aby za każdym razem, gdy usłyszało alarm przeciwpożarowy, przechodziło 7 metrów. Po 6 miesiącach obserwacji opiekunowie zgłosili, że dziecko jest w stanie przejść 40 stóp, zaczynając od pozycji, z której nie widzi drzwi ani czekającego opiekuna.