https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Chociaż na rozwój interwencji DBD i ASD PT miał wpływ rozwój procedur warunkowania instrumentalnego, przesłanki włączenia rodziców do interwencji u dziecka były różne. W przypadku DBD badania nad wzorcami interakcji rodzic–dziecko znacząco wpłynęły na rozwój interwencji szkoleniowych dla rodziców obserwowanych w bieżących badaniach. Szczególnie ważny był obszerny zbiór badań obejmujący obserwacje rodzin, które wykazały wzorce interakcji przymusowych, które sprzyjały agresji w dzieciństwie i tłumiły zachowania prospołeczne. Stwierdzono, że dysfunkcjonalne praktyki rodzicielskie są bezpośrednio powiązane z psychopatologią dziecka. Podczas gdy wczesne wyjaśnienia psychoanalityczne ASD wymieniały praktyki rodzicielskie jako możliwą przyczynę objawów „autystycznych” , badania obaliły te koncepcje i w rzeczywistości profesjonaliści mogą obawiać się sugerowania jakiegokolwiek negatywnego rodzicielstwa praktyk w zakresie przyczyn ASD poprzez uwzględnienie praktyk rodzicielskich w protokołach leczenia. Zamiast tego rodzice zostali początkowo włączeni do PT ASD jako współterapeuci, aby pomóc w uogólnieniu i utrzymaniu zmian w zachowaniu w indywidualnym leczeniu dziecka . Odmienne przesłanki włączania rodziców do interwencji dziecięcej znajdują odzwierciedlenie w treści obecnych interwencji PT dla obu grup. W naszym przeglądzie odkryliśmy, że wszystkie przeanalizowane badania DBD PT wykazały, że głównym celem interwencji była, przynajmniej częściowo, poprawa praktyk rodzicielskich (niektóre badania dotyczyły także rozwiązywania problemów dzieci lub umiejętności społecznych dzieci). Natomiast celem większości badań dotyczących ASD było poinstruowanie rodziców o metodach nauczania dzieci określonych umiejętności (komunikacyjnych, społecznych) lub nauczenie ich systematycznego określania funkcji zachowań destrukcyjnych poprzez procedury oceny funkcjonalnej.