https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Stan ten charakteryzował się tym, że klinicysta wybierał przede wszystkim określone zachowania docelowe, działania interwencyjne lub możliwości użycia języka, nie namawiając rodziców do udziału w konkretnym wdrażaniu procedur interwencyjnych ani nie dając rodzicom wyboru w zakresie konkretnego sposobu wdrażania procedur. Przykładowe instrukcje lekarza dla rodzica: „Wygląda na to, że Johnny jest zainteresowany Play Doh. Pozwólmy mu oznaczyć kolor, jaki chce. Lub „Wygląda na to, że Johnny chce piłkę. Niech powie „piłka”, zanim mu ją rzucisz.