https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Zaburzenie autystyczne jest również znane jako „autyzm”, „autyzm ścisły” lub „autyzm wczesnodziecięcy”. U większości osób z ASD zdiagnozowano autyzm (~60%) w porównaniu z zespołem Aspergera (~24%) lub PDD-NOS . U mężczyzn częściej diagnozuje się autyzm niż u kobiet, a stosunek płci wśród mężczyzn i kobiet z autyzmem wynosi około 4:1. Istnieją doniesienia, że u kobiet z autyzmem objawy są poważniejsze i mają zmniejszone zdolności poznawcze w porównaniu z mężczyznami. Autyzm można wiarygodnie zdiagnozować w wieku dwóch lat lub starszych, a diagnoza jest na ogół stabilna. Podobnie jak wszystkie diagnozy w ramach kategorii PDD, osoby z autyzmem mają trudności w trzech ogólnych obszarach: interakcjach społecznych, komunikacji oraz ograniczonych/powtarzających się zainteresowaniach i zachowaniach. Kryteria zawarte w DSM-IV określają, że diagnoza autyzmu jest właściwa dla osób, które mają co najmniej dwa specyficzne objawy w domenie społecznej, co najmniej jeden w domenie komunikacji i co najmniej jeden w domenie ograniczonych/powtarzających się zainteresowań i zachowań. Oprócz tych kryteriów, aby zdiagnozować autyzm, wymaganych jest łącznie sześć objawów we wszystkich trzech domenach. Część tych problemów musiała rozpocząć się w wieku trzech lat lub wcześniej. Podobnie jak wiele diagnoz w DSM-IV, muszą one powodować znaczne upośledzenie życia jednostki i nie można ich lepiej wytłumaczyć innymi zaburzeniami klinicznymi. Częściowo ze względu na wymagania dotyczące liczby objawów określone w DSM-IV, dzieci z autyzmem na ogół doświadczają większej liczby trudności niż dzieci z rozpoznaniem zespołu Aspergera lub PDD-NOS. Badania epidemiologiczne sugerują, że około 60–70 procent osób z autyzmem ma współwystępującą niepełnosprawność intelektualną , a od jednej trzeciej do połowy osób, u których zdiagnozowano zaburzenie autystyczne, ma poważnie upośledzone zdolności językowe i/lub pozostają niewerbalne przez całe życie dorosłe . Niepełnosprawność intelektualna to termin diagnostyczny używany do opisania osób ze zdolnościami intelektualnymi znacznie poniżej średniej, którym towarzyszą inne zaburzenia w codziennych zachowaniach (np. samoopieka, umiejętności samodzielnego życia i umiejętności interpersonalne). Trudności muszą zaczynać się na wczesnym etapie życia i są oceniane na podstawie oceny zdolności poznawczych i umiejętności życia codziennego. Istnieje wiele stopni niepełnosprawności intelektualnej, od łagodnej do głębokiej. W ostatnich latach liczba diagnoz niepełnosprawności intelektualnej spadła, podczas gdy liczba diagnoz autyzmu wzrosła. Wielu ekspertów uważa, że jest to spowodowane identyfikowaniem wielu dzieci, które wcześniej określano jako niepełnosprawne intelektualnie, jako autystyczne. W przeszłości znacznie więcej dzieci, u których zdiagnozowano autyzm, miało współwystępującą niepełnosprawność intelektualną, a duży odsetek dzieci przez całe życie nie mówił werbalnie . Jednakże w ostatnich latach znacznie spadła liczba dzieci ze zdiagnozowanym autyzmem, które są niepełnosprawne intelektualnie i/lub nie rozwijają języka . Jest to prawdopodobnie spowodowane wieloma czynnikami, w tym zwiększoną możliwością diagnozowania bardziej subtelnych i mniej poważnych przypadków, a także ulepszonymi interwencjami, które są coraz bardziej dostępne w społeczeństwie. Chociaż nie jest to techniczna diagnoza DSM-IV, wielu klinicystów klasyfikuje osoby z autyzmem na podstawie ich poziomu zdolności poznawczych i zdolności do adaptacji w codziennym życiu (tzw. funkcjonowanie adaptacyjne). Osoby ze średnimi zdolnościami poznawczymi i niewielkimi zaburzeniami funkcjonowania adaptacyjnego są często określane jako osoby cierpiące na „autyzm wysokofunkcjonujący (HFA)”, podczas gdy osoby z pewną formą niepełnosprawności intelektualnej i problemami w funkcjonowaniu adaptacyjnym określa się jako osoby z „autyzmem niskofunkcjonującym (HFA) ONW).” Wiele dzieci z LFA jest również niewerbalnych. Granica między autyzmem wysoko i słabo funkcjonującym jest często niewyraźna, a wśród specjalistów nie ma zgody co do konkretnych kryteriów HFA i LFA. Osoby z autyzmem doświadczają większej liczby schorzeń w porównaniu z populacją ogólną. Dokładne przyczyny tego zdarzenia nie są obecnie jasne. „Objawy towarzyszące” mogą obejmować zaburzenia snu (np. trudności z zasypianiem i utrzymaniem snu), problemy żołądkowo-jelitowe (np. zaparcia i ból brzucha) oraz problemy neurologiczne, w tym zwiększone ryzyko drgawek, szczególnie w okresie dojrzewania. Mogą również mieć problemy behawioralne, takie jak skrajne napady złości, zachowania samookaleczające i agresja. Niektórzy specjaliści, np. gastroenterolodzy, specjaliści od snu, psycholodzy kliniczni dzieci i neurolodzy, mają doświadczenie w pomaganiu rodzinom osób chorych na autyzm w leczeniu powiązanych objawów. Dzieci autystyczne często mają również trudności z umiejętnościami funkcjonowania wykonawczego. Wyzwania związane z funkcjonowaniem wykonawczym nie są specyficzne dla autyzmu. Na przykład dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) mają również zaburzenia w funkcjonowaniu wykonawczym.