https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Charles to ośmioletni chłopiec, u którego w zeszłym roku zdiagnozowano PDDNOS. Przeszedł wiele wcześniejszych badań i wcześniej zdiagnozowano u niego zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), który był bezskutecznie leczony stymulantami, czyli grupą leków obejmującą Ritalin. Jego rodzice nie zgłaszali żadnych obaw dotyczących jego rozwoju językowego, ale zgłosili, że Charles zawsze miał trudności w kontaktach z grupą i często „próbuje wybrnąć z sytuacji”, wpadając w złość. Na przykład w szkole płacze i czasami staje się agresywny, gdy jest nauczyciel zastępczy lub apel szkolny. Charles ma w sąsiedztwie kilku przyjaciół, interesuje się innymi dziećmi i potrafi ze swoimi przyjaciółmi rozmawiać tam i z powrotem. Jednak przyjaciele zazwyczaj zapraszają go do zabawy, rzadko inicjuje interakcje z innymi dziećmi i lepiej radzi sobie w interakcjach jeden na jednego z rówieśnikami niż podczas zajęć w grupie. Jego kontakt wzrokowy również jest niespójny i ma tendencję do patrzenia poza swoich partnerów społecznych, zamiast utrzymywać bezpośredni kontakt wzrokowy. Podczas oceny diagnostycznej ustalono, że jego napady złości pogłębiły się w wyniku zmian w jego codziennym harmonogramie i zajęciach grupowych.