https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Program odszkodowań za szkody poszczepienne to program finansowany ze środków federalnych, mający na celu zapewnienie rekompensaty finansowej rodzinom w przypadku wystąpienia niepożądanej reakcji na szczepienie. Dzięki temu programowi rozpoczętemu w 1986 r. rodziny mogą szybko otrzymać rekompensatę finansową w wysokości 900 000 dolarów w bardzo krótkim czasie, pod warunkiem że można definitywnie wykazać, że uraz został spowodowany szczepieniem. Program ten zapoczątkowano, aby złagodzić liczbę pozwów skierowanych przeciwko producentom szczepionek, którzy w połowie lat 80. XX w. grozili zaprzestaniem produkcji szczepionek. Choć program ten nie chroni w pełni producentów szczepionek, bo w przypadku niezadowolonych rodzin z orzeczeń firmy farmaceutyczne mogą być pozywane przed sądami państwowymi, to radykalnie zmniejszył liczbę pozwów. W latach 1999–2007 ponad 5000 rodzin stwierdziło, że szczepionki spowodowały autyzm u ich dziecka. Liczba ta przewyższyła sąd ds. odszkodowań za szkody spowodowane szczepionką, w wyniku czego sąd postanowił zająć się roszczeniami w formie pozwu zbiorowego. Proces, zwany Omnibus Autism Proceeding, rozpoczął się latem 2007 roku i skupiał się na trzech konkretnych przypadkach. 12 lutego 2009 roku sądy ogłosiły swój wyrok. Po zapoznaniu się zeznaniami dotyczącymi trzech spraw i uwzględnieniem biegłych z obu stron, trzej sędziowie wchodzący w skład panelu ustalili, że w żadnej ze spraw nie było dowodów na to, że autyzm u dzieci był spowodowany szczepionką MMR i himerosalem ( Cedillo przeciwko Sekretarzowi Zdrowia oraz Sprawa Human Services nr 98-916v 2009; Hazelhurst przeciwko Secretary of Health and Human Services sprawa nr 03-654v 2009; Snyder przeciwko Secretary of Health and Human Services sprawa nr 01-162v 2009). Wszystkie trzy wyroki w tym zbiorczym postępowaniu dotyczącym historii ustawy o szczepionkach zadały ostry cios teorii głoszącej, że szczepionki powodują autyzm. Jest jednak jeszcze jeden przypadek, który zasługuje na dyskusję w tej kontrowersji: Hannah Poling. Jesienią 2007 r. w ramach programu odszkodowań za obrażenia spowodowane szczepionką wypłacono rodzinie odszkodowanie, uznając, że jej obrażenia miały związek ze szczepionką. CNN doniosła 7 marca 2008 r., że „choroba podstawowa, która predysponowała ją do objawów autyzmu, „znacznie się zaostrzyła” w wyniku otrzymanych szczepień” (CNN 2008). Rodzice Hannah Poling opisują regresję i utratę umiejętności Hannah oraz pojawienie się objawów autyzmu. Oprócz autyzmu u Hannah zdiagnozowano także zaburzenie mitochondrialne. Mitochondria są producentami energii komórki, a dysfunkcja mitochondriów może wystąpić w różnych typach komórek: skórze, mózgu, sercu i płucach. W rezultacie objawy zaburzeń mitochondrialnych są bardzo zróżnicowane i czasami mogą pozostać niewykryte. Znanych jest tylko kilka przypadków zaburzeń mitochondrialnych i autyzmu. Dyrektor naukowy w Autism Speaks, dr Geraldine Dawson, tak skomentowała orzeczenie: „Szczepionki stymulują układ odpornościowy, co może wywierać nacisk na funkcjonowanie komórek u dziecka z bezobjawową dysfunkcją lub zaburzeniem mitochondriów, w wyniku czego u dziecka występują obecnie nasilone objawy. W skrajnym przypadku objawy mogą obejmować regresję i objawy autyzmu” . Jak donosi internetowy magazyn Time, dyrektor Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom, dr Julie Gerberding, podkreśliła: „Rząd nie wydał żadnego oświadczenia dotyczącego wskazywania, że szczepionki są przyczyną autyzmu, ponieważ byłoby to całkowitym błędnym określeniem jakiejkolwiek nauki, jaką mamy dzisiaj do dyspozycji” (Wallis 2008). Federalny sąd ds. szczepionek stwierdził, że podstawowe zaburzenie komórkowe, zaburzenie mitochondrialne, zostało zaostrzone przez szczepionki, co w tym konkretnym przypadku spowodowało objawy autyzmu. W przeciwieństwie do postępowania zbiorczego, to konkretne ustalenie zachęciło zwolenników połączenia szczepionek na autyzm. Scena została przygotowana i miały miejsce konkretne wydarzenia, które podsyciły kontrowersje na temat szczepionek i autyzmu. Pomimo dowodów naukowych wskazujących na brak związku przyczynowego między szczepionkami a autyzmem, kontrowersje nie ustają. Częściowo wynika to z kontekstu kontrowersji: brak ostatecznego mechanizmu przyczynowego autyzmu pozostawia otwarte drzwi do spekulacji na temat domniemanych przyczyn, w tym roli szczepionek. Co więcej, początek objawów i moment podania szczepionki sprawiają, że szczepionka jest oczywistym wyborem do rozważenia. Obserwuje się również wzrost częstości występowania autyzmu, który – jak sugeruje nauka – nie jest na poziomie epidemii, ale wskazuje, że może nastąpić pewien wzrost wskaźnika zachorowań. Wreszcie trwałość tej kontrowersji wynika po części z ogromnego zakresu informacji dostępnych rodzinom. Ilość informacji w Internecie na temat autyzmu jest zatrważająca. W chwili pisania tej książki wyszukiwanie w Google słowa „autyzm” dało 18 300 000 trafień. Dla porównania, słowo „schizofrenia” – zaburzenie psychiczne zidentyfikowane i zdiagnozowane na wiele lat przed autyzmem – uzyskało jedynie 10 200 000 trafień. Niestety, nie wszystkie te informacje zostały poddane analizie naukowej. Ale jest to wydrukowane; a kiedy informacja jest drukowana, wydaje się, że automatycznie dodaje się jej pewną wiarygodność. Oznacza to, że rodziny otrzymują nie tylko szeroki wachlarz informacji, ale także szeroką gamę dezinformacji, a rozróżnienie tych dwóch informacji może być bardzo trudne. W kwietniu 2009 roku w „Huffington Post” aktor Jim Carrey napisał o swoim przekonaniu, że szczepionki mogą powodować autyzm i zasugerował, że decyzje dotyczące szczepionek opierają się na pieniądzach, a nie na bezpieczeństwie. Napisał: „Skoro szczepionki są najszybciej rozwijającą się gałęzią przemysłu farmaceutycznego, czy nie jest możliwe, że zyski mogą odgrywać rolę w podejmowaniu decyzji? Że program szczepionek staje się bardziej narzędziem zysku niż środkiem zapobiegania?”. Rok wcześniej, w kwietniu 2008 roku, aktorka Jenny McCarthy stwierdziła: „Wierzymy, że autyzm jest chorobą środowiskową. Szczepionki nie są jedynym czynnikiem wpływającym na środowisko, ale uważamy, że odgrywają główną rolę” . Obydwa stwierdzenia są łatwo dostępne dla wyszukiwarek Google na całym świecie. Ważne jest, aby były one dostępne, ale równie ważne jest, aby czytelnicy wiedzieli, jak ocenić dokładność tego, co napisano. Nauka opiera się na metodzie naukowej, aby obalić hipotezy (metoda naukowa nie może udowodnić, a jedynie obalić) i wymaga replikacji, aby zapewnić dokładność ustaleń. Co więcej, przed opublikowaniem jakichkolwiek wyników naukowych inni naukowcy skrupulatnie przeglądają manuskrypt danego badacza, aby zapewnić dokładność i prawdziwość tego, co napisano. Dzięki temu procesowi dokładne informacje mogą zostać przekazane opinii publicznej. Ważne jest (choć często rzadkie), aby informacje zebrane w ramach tego procesu były tak samo dostępne dla opinii publicznej, jak informacje prezentowane w oświadczeniach gwiazd filmowych. W tym momencie nauka nie była w stanie konkurować. Pomimo kontrowersji dotyczących roli szczepionek w autyzmie, w tej dziedzinie widać postęp. Dziedzina genetyki autyzmu rozwinęła się wykładniczo w ciągu ostatnich dwóch do trzech lat i obecnie regularnie dokonywane są nowe, innowacyjne technologie i wyjaśniające odkrycia. Rośnie także liczba nowych badań nad interakcją między genetyką a środowiskiem. Jednak ostateczne odpowiedzi społeczności genetyków i raporty ze wspólnej pracy naukowców z wielu dyscyplin wyjaśniające ścieżki środowiska genowego w autyzmie są niezbędne, aby zyskać poparcie ogółu społeczeństwa. Miejmy nadzieję, że takie postępy i odpowiedzi wyrównają szanse i pozwolą nauce lepiej konkurować z kuszącymi wypowiedziami gwiazd. Ostatecznym celem wszystkich tych badań nad prawdziwymi przyczynami autyzmu jest zalecenie i wdrożenie najskuteczniejszych terapii, interwencji, a być może pewnego dnia profilaktyki autyzmu. Jednakże dotychczasowe badania nad leczeniem autyzmu również budziły kontrowersje.