https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Podobna historia do historii Portii Iversen i Jonathana Shestacka miała miejsce na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych na początku lat 90. U syna Karen i Erica Londonów, Zachary’ego, zdiagnozowano autyzm. Jego rodzice byli sfrustrowani, ich zdaniem, brakiem badań nad autyzmem w tamtym czasie. W związku z tym w 1994 r. londyńska współzałożycielka Krajowego Sojuszu na rzecz Badań nad Autyzmem (NAAR) Karen London poświęciła karierę prawniczki, aby poświęcić życie swojemu synowi i pomóc NAAR w realizacji misji finansowania projektów badawczych nad autyzmem. Eric London jest z zawodu psychiatrą i znany jest z tego, że stanowczo sprzeciwia się twierdzeniu, że schorzenie to jest spowodowane szczepionkami zawierającymi rtęć. Dodatkowym ważnym wkładem Londonów był rozwój programu tkanek autystycznych w NAAR, mającego na celu pobieranie pośmiertnych mózgów pacjentów z autyzmem i członków ich rodzin. Program ten umożliwia naukowcom poszukiwanie cech chemicznych, komórkowych i anatomicznych związanych z leżącymi u podstaw mechanizmami neuronalnymi autyzmu. Głównym sposobem zbierania pieniędzy przez NAAR było organizowanie maratonów pieszych, a do ostatniego roku swojej działalności jako niezależnej organizacji przeznaczyła około 30 milionów dolarów na badania nad autyzmem. W 2006 roku, rok przed Cure Autism Now (kolejna organizacja zajmująca się autyzmem założona przez rodziców), NAAR połączyła się z Autism Speaks. Program NAAR Autism Tissue Program jest kontynuowany za pośrednictwem Autism Speaks, a mieszkańcy Londynu zasiadają w naukowej radzie doradczej Autism Speaks w latach 2006–2009. W 2009 r. para opuściła organizację, stwierdzając, że nie zgadzają się z ciągłym wsparciem przez Autism Speaks badań badających potencjał w rzadkich przypadkach związek między autyzmem a szczepieniami.