https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Na rynku dostępna jest szeroka gama możliwości leczenia i interwencji dla rodzin dzieci autystycznych. Lista potencjalnych interwencji jest oszałamiająca i sięga od takich empirycznie potwierdzonych metod leczenia, jak terapia oparta na ABA, po terapie skupiające się na określonych obszarach trudności, takie jak terapia logopedyczna w przypadku problemów z komunikacją, terapia zajęciowa w przypadku problemów motorycznych lub sensorycznych lub leki w przypadku powiązanych schorzeń takie jak depresja lub drgawki. Oprócz tych metod leczenia wspieranych przez społeczność medyczną istnieje równie oszałamiająca gama metod leczenia określanych jako leki uzupełniające i alternatywne (CAM). Terapie te obejmują chelatację, ułatwioną komunikację, suplementy witaminowe, interwencje dietetyczne, terapię delfinami, trening umiejętności społecznych, integrację słuchową i zastrzyki sekretyny. Lista jest długa. Przy tak szerokiej gamie opcji, z których skuteczność niektórych z nich ma naukowe potwierdzenie, a innych nie ma żadnego, ważne jest, aby rodziny dysponowały narzędziami pomagającymi w ocenie potencjalnych opcji interwencji. B. J. Freeman opublikował w 1997 r. wytyczne mające zapewnić rodzinom ramy oceny programów interwencyjnych dotyczących autyzmu. Freeman podkreśla, że kluczowym czynnikiem, o którym należy pamiętać przy ocenie programów, jest to, że każde dziecko z autyzmem jest wyjątkowe i to, co jest odpowiednie dla jednego dziecka z autyzmem, może nie być odpowiednie dla innego i dostępne są jedynie programy, których celem jest „pomoc osobie z autyzmem stać się w pełni funkcjonujący członek społeczeństwa” są właściwe . Wybrany tekst poniżej zawiera listę ogólnych wytycznych zaproponowanych przez B. J. Freemana i odpowiadające im pięć pytań, które należy zadać w odniesieniu do dowolnego programu po rozważeniu tych wytycznych. Wytyczne dotyczące oceny metod leczenia autyzmu
- Do każdego nowego leczenia należy podchodzić z pełnym nadziei sceptycyzmem. Pamiętaj, że celem każdego leczenia powinno być pomóc osobie z autyzmem stać się w pełni funkcjonującym członkiem społeczeństwa.
- Wystrzegaj się wszelkich programów lub technik reklamowanych jako skuteczne lub pożądane dla każdej osoby z autyzmem.
- Uważaj na programy, które utrudniają personalizację i potencjalnie skutkują szkodliwymi decyzjami programowymi.
- Bądź świadomy, że każde leczenie stanowi jedną z kilku opcji dla osoby z autyzmem.
- Należy mieć świadomość, że leczenie powinno zawsze zależeć od indywidualnej oceny, która wskazuje, że jest to właściwy wybór dla konkretnego dziecka.
- Należy pamiętać, że nie należy wprowadzać żadnego nowego leczenia, dopóki jego zwolennicy nie określą procedur oceny niezbędnych do ustalenia, czy będzie ono odpowiednie dla osoby z autyzmem.
- Bądź świadomy, że debata na temat stosowania różnych technik często sprowadza się do powierzchownych sporów o to, kto ma rację, kto jest moralny i etyczny oraz kto jest prawdziwym obrońcą dzieci. Może to prowadzić do rezultatów odwrotnych do zamierzonych, w tym do przeszkód w maksymalizacji programów.
- Należy pamiętać, że często nowe metody leczenia nie zostały potwierdzone naukowo.
Pytania, które należy zadać w związku z konkretnymi sposobami leczenia
- Czy leczenie spowoduje szkodę dla dziecka?
- Jak niepowodzenie leczenia wpłynie na moje dziecko i rodzinę?
- Czy leczenie zostało potwierdzone naukowo?
- Czy określono procedury oceny?
5. W jaki sposób leczenie zostanie zintegrowane z obecnym programem dziecka? Nie należy zakochiwać się w danym leczeniu tak, aby ignorować funkcjonalny program nauczania, życie zawodowe i umiejętności społeczne.