https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Dzieci cierpiące zarówno na zaburzenie Retta, jak i dziecięce zaburzenie dezintegracyjne mają bardzo poważne upośledzenie myślenia i umiejętności uczenia się, a także problemy społeczne, komunikacyjne i behawioralne. Obydwa schorzenia obejmują okres normalnego rozwoju, po którym następuje utrata umiejętności. Zespół Retta występuje wyłącznie u dziewcząt. Dziecko po urodzeniu wygląda dobrze i rozwija się normalnie przez co najmniej 5 miesięcy (a często dłużej), osiągając kontrolę nad głową, podążając wzrokiem za przedmiotami i ludźmi, przewracając się i samodzielnie siedząc. Jednak w ciągu 6 miesięcy do roku lub dwóch później zaczyna tracić zainteresowanie innymi osobami i interakcjami społecznymi. Wzrost jej głowy spowalnia, prawdopodobnie odzwierciedlając spowolnienie rozwoju mózgu. W zależności od tego, ile ma lat, gdy zaczyna się regresja, dziewczynka z zespołem Retta może utracić określone umiejętności mowy, myślenia i motoryki; jeśli jest młoda, wówczas jej rozwój w tych obszarach ustaje, bez osiągnięcia przez nią umiejętności, jakich oczekują rodzice (wskazywanie, zabawa zabawkami, chodzenie, mówienie itd.). Jednym z najtrudniejszych problemów dziewcząt z zespołem Retta jest bardzo słaba sprawność rąk. Zamiast używać ich do zabawy, zajmowania się różnymi sprawami lub odkrywania świata, wielokrotnie wykręcają, „myją”, przekręcają, klaszczą lub pocierają dłonie pośrodku ciała. Jest to niemal ciągłe zachowanie, które w oczywisty sposób zakłóca zdolność małej dziewczynki do robienia prawie wszystkiego. Dziewczęta z zespołem Retta są znacznie bardziej ograniczone w rozwoju niż dzieci z lepiej funkcjonującymi zaburzeniami ze spektrum autyzmu, takimi jak zespół Aspergera i łagodny autyzm.