https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Podobnie jak zaburzenie Retta, zaburzenie dezintegracyjne u dzieci obejmuje okres normalnego rozwoju, po którym następuje utrata umiejętności, co skutkuje poważnymi upośledzeniami funkcji poznawczych, samopomocy i innych umiejętności. Wzór ten różni się jednak nieco od wzoru Retta i można je łatwo rozróżnić. Zaburzenie dezintegracyjne u dzieci może wystąpić zarówno u chłopców, jak i u dziewcząt, ale znacznie częściej występuje u chłopców. Ruchy rąk, tak typowe dla Retta, nie są widoczne w dzieciństwie, są to zaburzenia integracyjne. Również okres normalnego rozwoju jest dłuższy niż u Retta: regresja następuje po co najmniej 2 (a maksymalnie 10) latach normalnego rozwoju. Przed regresją dziecko wygląda zupełnie normalnie, wchodzi w interakcje z innymi, rozmawia, bawi się i dba o siebie na poziomie odpowiednim dla jego wieku (np. korzysta z toalety i samodzielnie je). Następnie następuje utrata umiejętności, dziecko wycofuje się, przestaje mówić, traci zdolność myślenia, kontrolę jelit i inne zdolności. Zarówno zespół Retta, jak i zaburzenie dezintegracyjne występujące u dzieci, występują znacznie rzadziej niż inne zaburzenia ze spektrum autyzmu. Należy pamiętać, że jeśli utrata umiejętności dziecka, często określana jako regresja autystyczna, następuje przed ukończeniem 2. roku życia, stawia się diagnozę autyzmu, a nie dziecięcego zaburzenia dezintegracyjnego. Obecnie nie rozumiemy, dlaczego u niektórych dzieci z PDD objawy występują już we wczesnym niemowlęctwie, podczas gdy u innych pojawiają się one dopiero w późniejszym okresie życia. Jest to aktywny obszar badań.