https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Specjalista będzie także obserwował Twoje dziecko i będzie z nim współpracował przez pewien czas, odnotowując te same objawy, o które pytał Cię w wywiadzie. Badający może określić konkretne sytuacje, aby upewnić się, że pewne objawy, jeśli występują, są widoczne w okresie obserwacji. Na przykład kontakt wzrokowy u dzieci ze spektrum autyzmu jest często utrudniony. Aby mieć pewność, że kontakt wzrokowy Twojego dziecka z egzaminatorem jest ograniczony z powodu zaburzeń ze spektrum autyzmu, a nie tylko z powodu nieśmiałości lub braku możliwości, egzaminator może ustalić wyraźne scenariusze, które silnie zachęcają do kontaktu wzrokowego, np. Twoje dziecko poprosi o pomoc. W takich sytuacjach typowe dzieci prawie zawsze nawiązują kontakt wzrokowy. Podobnie egzaminator może poprosić dziecko o opowiedzenie znanej historii, ponieważ większość typowych dzieci będzie okresowo nawiązywać kontakt wzrokowy, aby mieć pewność, że je śledzisz lub że jesteś zainteresowany tym, co mówią. Doświadczony ewaluator może stworzyć dziecku szczególną okazję do wczucia się w niego i dokładnego zbadania tego kryterium. Może udawać, że uderza się w palec u nogi lub zamyka palec w drzwiach, albo może wspomnieć, że ostatnio przydarzyło mu się coś smutnego (na przykład, że zaginął jego ulubiony zwierzak), aby ocenić reakcję dziecka i jego zdolność do zapewniania pocieszenia lub wsparcia innym. W większości przypadków wywiad z rodzicem i bezpośrednia obserwacja dziecka wystarczą, aby lekarz mógł postawić lub wykluczyć diagnozę ze spektrum autyzmu. Jak już widać, nie ma testu medycznego na obecność zaburzeń ze spektrum autyzmu. Nie możemy pobrać krwi i przyjrzeć się chromosomom ani poziomom jakichkolwiek konkretnych substancji chemicznych, aby stwierdzić, czy Twoje dziecko ma zespół Aspergera lub wysokofunkcjonujący autyzm. Możemy zrobić zdjęcia jego mózgu (na przykład za pomocą rezonansu magnetycznego [MRI]), ale to nie pozwoli nam postawić diagnozy. Jak przeczytasz w Rozdziale 3, znaleźliśmy kilka nieprawidłowości w mózgu u niektórych osób z autyzmem i zespołem Aspergera, ale nie występowały one u wszystkich (nawet u większości) osób z AS-HFA lub nie występowały u niektórych osób bez AS-HFA. Dlatego obecnie nie ma konkretnych testów biologicznych wykrywających zaburzenia ze spektrum autyzmu. Specjaliści polegają na obecności specyficznych zachowań opisanych w tym rozdziale, aby zdiagnozować schorzenia. Ale niekoniecznie jest to problem, na jaki może się wydawać. Wszystkie zaburzenia w DSM-IV diagnozuje się na podstawie zachowania (a nie biologii), a zaburzenia ze spektrum autyzmu należą do najwyższych w zakresie wiarygodności tych zaburzeń. Oznacza to, że gdyby kilku różnych specjalistów odwiedziło to samo dziecko z AS-HFA, byłoby bardziej prawdopodobne, że zgodziliby się co do jego diagnozy, niż gdyby zobaczyli dziecko z inną (mniej wiarygodną) diagnozą, taką jak ADHD.