https://www.remigiuszkurczab.pl/aspergeraut.php
Wreszcie, niektóre osoby z wysokofunkcjonującymi zaburzeniami ze spektrum autyzmu, szczególnie nastolatki i dorośli, można nauczyć monitorowania własnego zachowania i wzmacniania siebie, ucząc się w ten sposób technik samoregulacji i samokontroli. Takie systemy najlepiej tworzą doświadczeni klinicyści. Podstawowymi składnikami są nauczenie osoby rozpoznawania zachowań, które należy zwiększyć lub zmniejszyć; szkolenie osoby, często przy użyciu nagrań wideo, w celu niezawodnego identyfikowania przypadków występowania lub niewystępowania zachowania; a następnie regularne monitorowanie zachowania. Jako przykład wróćmy do zachowań przerywających omówionych powyżej. Można nagrać wideo dziecka w klasie. Następnie nauczyciel lub rodzic siada z dzieckiem i nagraniem wideo i wskazuje, kiedy dochodzi do przerywania, a kiedy zamiast tego występuje odpowiednie podniesienie ręki i inne zachowania. Następnie dziecko jest uczone niezawodnego rozpoznawania zachowań przerywających. Gdy była w stanie poprawnie powiedzieć „Tak, przerywałam tam” lub „Nie, to nie było przerywanie” w około 80% przypadków oglądania filmu, rozpoczynała fazę samokontroli. Do jej biurka przyklejano kartkę; na niej były dwie kolumny, jedna z napisem „Przerywanie”, a druga „Nie przerywanie”. Dostarczono zegarek z cichym alarmem, który włączał się co kilka minut. Za każdym razem, gdy włączał się alarm, dziecko musiało zaznaczyć jedną lub drugą kolumnę. Dzięki temu stawało się coraz bardziej świadome przerywającego zachowania. To rozpoznanie i monitorowanie zachowania samo w sobie czasami wystarcza, aby zmienić problem. Często kilka podejść opisanych w tej sekcji musi być stosowanych jednocześnie. Należy wprowadzić zmiany w otoczeniu, ustalić zasady i nagrody, nauczyć alternatywnych zachowań, a następnie dziecko może nauczyć się samodzielnie monitorować zachowanie.